Το Nikol’s Way αγαπάει τα Χριστούγεννα, μα πιο πολύ αγαπάει τα βιβλία και τους δημιουργούς τους. Αποφασίσαμε να ρωτήσουμε εννιά αγαπημένους συγγραφείς για το ποιο βιβλίο έχουν συνδέσει με τις χριστουγεννιάτικες αναμνήσεις τους. Τους ευχαριστούμε πολύ που ανταποκρίθηκαν με θέρμη και ευχόμαστε σε όλους σας Καλά Χριστούγεννα!
Οργάνωση: Νικολέτα Κατσιούλη – Μαρία Μπακάρα
Επιμέλεια: Άρτεμις Βελούδου
Νατάσα Γκουτζικίδου:
Χριστουγεννιάτικη ιστορία, του Κάρολου Ντίκενς. Νομίζω πως περιγράφει ακριβώς την εποχή που ζούμε. Από τη μια, ο κόσμος που έμεινε ανεπηρέαστος από την κρίση και μπορεί να ψωνίζει ό,τι θέλει δίχως να τον νοιάζουν οι “επιπτώσεις” και από την άλλη, άνθρωποι άνεργοι, άστεγοι, χωρίς ελπίδα. Σε έναν κόσμο απόλυτης αντίφασης, όπου υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που δεν έχουν μάθει τι σημαίνει μοίρασμα, ο Σκρουτζ αποτελεί μια ιδιαίτερα εμβληματική μορφή, ικανή να με κάνει να διαβάσω ξανά, να προβληματιστώ και να με αναγκάσει να αναθεωρήσω ή να μην ξεχνώ όσα πρέπει να θυμάμαι.
Γιώργος Κωστόπουλος:
Το βιβλίο που θυμάμαι να έχω πάντα ανά χείρας τα Χριστούγεννα είναι Τα Διόδια της Φαντασίας, του Νόρτον Τζάστερ. Περιγράφει τις περιπέτειες ενός αγοριού που ονομάζεται Μίλο σε διάφορα απίθανα μέρη όπως ήταν η Αριθμούπολη, η Λεξικούπολη, η Κοιλάδα της Σιωπής -και φυσικά, εκεί γνωρίζει ένα σωρό αξιομνημόνευτους χαρακτήρες των οποίων τα ονόματα διαπιστώνω ότι τα θυμάμαι ακόμη και τώρα (παρόλο που έχω να σκεφτώ το συγκεκριμένο βιβλίο πάνω από δεκαπέντε χρόνια): ο Μαθημαγικός, η Ορθογραφική Μέλισσα, ο κύριος Ζουζούνης…
Πάω να το ψάξω -κάπου στην βιβλιοθήκη μου είναι- για να το ξαναδιαβάσω και να δω αν ο Μίλο θα δεχτεί να με πάρει μαζί του για άλλη μια φορά, παρόλο που σίγουρα πλέον δεν θα χωράω στο αμαξάκι του. Καλές γιορτές σε όλους μας!
Μαρία Προδρόμου:
Χμ… Με ποιο βιβλίο έχω συνδέσει τις χριστουγεννιάτικες αναμνήσεις μου… Υπέροχη ερώτηση, μα και δύσκολη συνάμα, αφού συνήθως τα Χριστούγεννα είναι η χρονική περίοδος που διαβάζω περισσότερο. Κι αυτό όχι επειδή δεν γράφω, μα γιατί αισθάνομαι την ανάγκη να ταξιδέψω σε κόσμους παραμυθένιους, φανταστικούς και μυστηριώδεις. Λοιπόν, όπως έχω ήδη προαναφέρει είναι πολλά, αλλά αυτό που μου έρχεται πρώτο στο μυαλό είναι το κλασικό αριστούργημα, Όλιβερ Τουίστ, του αγαπημένου συγγραφέα Κάρολου Ντίκενς. Ένα βιβλίο που πρωτοδιάβασα όταν ήμουν ακόμη στο δημοτικό, μα που μέχρι και σήμερα που μιλάμε η σκέψη του μου φέρνει δάκρυα συγκίνησης στα μάτια. Το αγοράκι που μεγάλωσε σ’ ένα ίδρυμα χωρίς γονείς, κατατρεγμένο και ταλαιπωρημένο. Ένα παιδάκι που βρέθηκε αντιμέτωπο μόνο με τη σκληρότητα και την κακία της ζωής και που πέρασε μέσα από μεγάλες περιπέτειες και δυσκολίες πέφτοντας μέχρι και στα δίχτυα μιας συμμορίας κακοποιών. Η καλή του μοίρα όμως το οδήγησε κοντά σε ανθρώπους που όχι μόνο το αγάπησαν αληθινά, αλλά και το βοήθησαν να ανακαλύψει την πραγματική καταγωγή του. Ένα βιβλίο του οποίου το πρώτο αντίτυπο που μου είχε αγοράσει ο μπαμπάς μου κάποια Χριστούγεννα, έχω ακόμη στη βιβλιοθήκη μου. Ένα μυθιστόρημα που συναρπάζει και συγκινεί μαθαίνοντας μας το αληθινό νόημα των Χριστουγέννων και της αγάπης, διδάσκοντάς μας πως το πνεύμα του καλού καταφέρνει πάντα να υπερνικά κάθε αντίξοη κατάσταση και τελικά θριαμβεύει.
Καλές γιορτές σε όλους σας αγαπημένοι, καλά Χριστούγεννα με υγεία, ευτυχία, όνειρα που πραγματοποιούνται και άλλες τόσες μύριες ευχές ανεμελιάς και χαράς, που ευελπιστώ να μην τελειώσουν ποτέ!
Βαγγέλης Γιαννίσης:
Ααααχ, Χριστούγεννα! Γιορτή συνδεδεμένη με τον ήχο της δίπλας που κρατσανίζει στο στόμα, τη ζεστασιά μιας κούπας σοκολάτας και τη μυρωδιά από τις σελίδες ενός βιβλίου -όπως το How the Grinch stole Christmas, του Dr Seuss. Από όλα τα βιβλία που έχουν συνοδεύσει τα Χριστούγεννά μου μέχρι σήμερα, αυτό στρογγυλοκάθεται στον θρόνο του πιο αγαπημένου. Λίγο η παιχνιδιάρικη γραφή του Dr Seuss, λίγο ο Grinch που έχουμε όλοι μέσα μας κι έρχεται σε αντίθεση με την παιδική ψυχή, η οποία ταυτίζεται με τους Who, η καρδιά κάνει απόψυξη κάθε φορά που διαβάζω τις αγαπημένες μου αράδες από το βιβλίο:
«Then the Grinch thought of something he hadn’t before.
Maybe Christmas, he thought, doesn’t come from a store.
Maybe Christmas, perhaps, means a little bit more!»
Γεωργία Κακαλοπούλου:
Το βιβλίο που έχω συνδέσει με τις χριστουγεννιάτικες αναμνήσεις μου είναι το Ανεμοδαρμένα Ύψη της Έμιλι Μπροντέ. Ήμουν έφηβη όταν πρωτοείδα την ομώνυμη ταινία στην τηλεόραση και συγκεκριμένα κατά την περίοδο των χριστουγεννιάτικων διακοπών. Συγκλονίστηκα τόσο πολύ από τον ατέρμονο, ανεπίτρεπτο και εκδικητικό έρωτα του Χίθκλιφ και της Κάθριν, που έσπευσα να αποκτήσω το βιβλίο ώστε να βιώσω τη μαγεία της ιστορίας όπως μόνο ένα βιβλίο μπορεί να προσφέρει. Ήταν τόσο δυνατά τα συναισθήματα που μου πρόσφερε, που συνδέθηκε με την περίοδο των Χριστουγέννων στη μνήμη μου. Ξύλα στη φωτιά, χριστουγεννιάτικα στολίδια, λαμπάκια που αναβοσβήνουν, μεγάλες νύχτες κι ένα μισάνοιχτο βιβλίο…
Μαρία Στεφάνου:
Όταν μου ζητήθηκε να μιλήσω για το βιβλίο που έχω συνδέσει με τις Χριστουγεννιάτικες αναμνήσεις μου, μόνο ένα μου ήρθε στο μυαλό κι αυτό δεν είναι άλλο από τη Χριστουγεννιάτικη ιστορία του Κάρολου Ντίκενς.
Κάθε, μα κάθε χρόνο ήθελα να το ξαναδιαβάζω και καθώς τα χρόνια περνούσαν κι εγώ μεγάλωνα, ανακάλυπτα κάθε φορά και κάτι καινούριο. Πρόκειται θα λέγαμε για ένα από τα πιο διάσημα κλασσικά λογοτεχνικά έργα, με κεντρικό ήρωα τον πασίγνωστο Εμπενίζερ Σκρουτζ. Ωστόσο κρύβει μέσα του την ιστορία μιας ολόκληρης ζωής και πατάει πάνω στις ευαίσθητες χορδές του ανθρώπου αυτού που κατέληξε να είναι μόνος, δύστροπος και τσιγκούνης. Δεν πρόκειται απλά για έναν «κακό» ήρωα, όπου τα τρία πνεύματα που τον επισκέπτονται κατάφεραν να βγάλουν από μέσα του τη κρυμμένη και ξεχασμένη καλοσύνη του, αλλά για ένα αριστοτεχνικό ψυχογράφημα που ξετυλίγεται σελίδα τη σελίδα και ο αναγνώστης γίνεται συνοδοιπόρος στις πιο σημαντικές στιγμές του Εμπενίζερ που οι συγκυρίες, αλλά και οι επιλογές του, τον οδήγησαν να γίνει αυτός που έγινε.
Η «Χριστουγεννιάτικη ιστορία» είναι ένα σκληρό κι αληθινό μάθημα ζωής, μια απόλυτα ρεαλιστική προειδοποίηση για το ποιοι είμαστε και το ποιοι θα μπορούσαμε να γίνουμε, μα περισσότερο, αυτό που με συγκλονίζει είναι η ελπίδα και η δυνατότητα ώστε να αλλάξουν όλα με μια απόφαση, με μια συνειδητοποίηση της πραγματικότητας που μας περιβάλει, έστω και την τελευταία στιγμή. Φτάνει να το θελήσουμε!
Δημητρης Σίμος :
Χάρι Πότερ, της Τζ.Κ.Ρόουλινγκ. Το πρώτο. Μαγεία, και η μαγεία για μένα σημαίνει Χριστούγεννα.
Άρτεμις Βελούδου:
Από το δημοτικό ακόμη, το βιβλίο που έχω συνδέσει αμετάκλητα με τα Χριστούγεννα, και παραδοσιακά πλέον το διαβάζω τις μέρες αυτές, είναι Η νύχτα των καλικαντζάρων, της Κίρας Σίνου. Κρατάω πάντα επαφή με τα παιδικά αναγνώσματα μου, και το συγκεκριμένο είναι από τα πολύ αγαπημένα μου. Ο πρωταγωνιστής, Χρήστος, έχει γενέθλια ανήμερα των Χριστουγέννων και ήταν περήφανος γι’ αυτό. Ώσπου έρχεται η χρονιά που θα συμπληρώσει τα δώδεκα. Τότε έρχεται αντιμέτωπος με ένα σημασιολογικό μυστικό που έκρυβε η ημερομηνία της γέννησής του, το οποίο έρχεται στο φως με τρομακτικό και περιπετειώδη τρόπο. Η νύχτα των καλικαντζάρων είναι ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα με βάση του τις λαογραφικές μας παραδόσεις. Το μυστήριο της ιστορίας ξεδιπλώνεται ακριβώς τις ημέρες των Χριστουγέννων, και προσωπικά μου έδωσε τη μεταφυσική πινελιά που χρειαζόμουν, για να αντικρίσω τα φώτα των εορτών με άλλο μάτι.
Γιώργος Γιώτσας:
Ένα βιβλίο που έχω συνδέσει με τις Χριστουγεννιάτικες αναμνήσεις είναι ο Μαύρος Πύργος του Stephen King (το τελευταίο βιβλίο, το έβδομο). Διάβαζα κοντά δύο χρόνια την εφταλογία αυτή, και τις τελευταίες σελίδες του τελευταίου βιβλίου τις απόλαυσα με γλυκό και κόκα κόλα, σε ένα χριστουγεννιάτικα στολισμένο σαλόνι στο πατρικό μου, με τις πιτζάμες μου, ενώ στα γύρω δωμάτια όλοι κοιμόντουσαν.
Εσείς ποιο βιβλίο έχετε συνδέσει με τις χριστουγεννιάτικες αναμνήσεις σας;
