Η Θιοντόρα Σάξμπι σίγουρα δεν είναι μια όμορφη γυναίκα, αλλά έχει αμύθητη περιουσία. Ο Τζέιμς Ράιμπερν, κληρονόμος του δουκάτου του Άσμπρουκ, είναι ένας πολύ γοητευτικός άντρας που έχει ανάγκη από χρήματα. Πάντα τους ένωνε μια αγάπη βαθιά, σχεδόν αδελφική.
Μέχρι που ο Τζέιμς αναγκάζεται να ζητήσει τη Θίο σε γάμο. Ένας γάμος που διαλύεται όταν η Θίο ανακαλύπτει πως την ήθελε μόνο για την περιουσία της.
Πληγώνεται ανεπανόρθωτα. Νιώθει ταπεινωμένη, προδομένη, ανασφαλής. Δεν έχει χάσει μόνο τον σύζυγό της, αλλά και τον καλύτερό της φίλο.
Προκειμένου να την ξεπεράσει, ο Τζέιμς ξεκινάει ένα μεγάλο ταξίδι σε ανοιχτές θάλασσες, για να επιστρέψει εφτά χρόνια μετά…
Ένας γάμος που τελείωσε νωρίς, μια καρδιά που πληγώθηκε πολύ και μια επιστροφή που μπορεί να αλλάξει τα πάντα. Το βέβαιο είναι πως δεν πρέπει να υπάρχουν μυστικά σε μια σχέση, ακόμα κι αν η πρόθεση είναι καλή.
Ένα συγκλονιστικό τέλος μιας ιστορίας που δύσκολα θα ξεχάσεις…
Κείμενο: Χρύσα Βασιλείου
Τέταρτο βιβλίο στη σειρά Μια ιστορία ακόμα της Eloisa James, η οποία αυτή τη φορά εμπνέεται από το πασίγνωστο παραμύθι του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν “Το ασχημόπαπο” και γράφει μια ακόμα ιδιαίτερη ιστορία αγάπης.
Η Θίο Σάξμπι σίγουρα δεν θεωρείται καλλονή ανάμεσα στους κύκλους της αριστοκρατίας, όμως διαθέτει μεγάλη περιουσία. Και παρά τους ψιθύρους, εκείνη νιώθει ευτυχισμένη που έχει την αποδοχή της μητέρας της και του καλύτερού της φίλου, του Τζέιμς Ράιμπερν. Κι όταν αυτός της κάνει πρόταση γάμου, η Θίο αρχίζει να τον βλέπει διαφορετικά: να τον βλέπει ως άντρα, εκτός από φίλο. Όμως αυτό που δεν ξέρει είναι πως ο Τζέιμς αναγκάστηκε να τη ζητήσει σε γάμο, δεχόμενος τις πιέσεις του πατέρα του, που έχει καταχραστεί μέρος της προίκας της και θέλει να καλύψει τα νώτα του. Πράγματι, οι δυο τους παντρεύονται και όλα δείχνουν πως, αντίθετα σε κάθε πρόβλεψη, η σχέση μεταξύ τους έχει προοπτικές να πετύχει. Επειδή όμως τίποτα δεν μένει κρυφό για πάντα, η Θίο δεν αργεί να ανακαλύψει την προδοσία του Τζέιμς. Έξαλλη, τον διώχνει από το σπίτι και του ζητά να φύγει ακόμα και από την Αγγλία. Κι εκείνος, πνιγμένος από τις ενοχές για τη συμπεριφορά του απέναντί της, μπαρκάρει την αμέσως επόμενη μέρα.
Για τα επόμενα εφτά χρόνια, οι δρόμοι τους δεν θα ξανασυναντηθούν. Η Θίο, έχοντας τον τίτλο της κόμισσας, εκμεταλλεύεται την εξυπνάδα και τις ιδέες της και βάζει μπροστά τα σχέδιά της ώστε να εκμεταλλευτεί παραγωγικά τις επιχειρήσεις του συζύγου της και να τις κάνει κερδοφόρες. Στο μεταξύ, ο Τζέιμς “οργώνει” τους ωκεανούς και αποκτά μια φήμη που ποτέ δεν φανταζόταν ότι θα αποκτούσε. Μετά από έναν τραυματισμό, όμως, και λίγο πριν συμπληρωθεί το απαιτούμενο χρονικό διάστημα ώστε να τον κηρύξουν επισήμως νεκρό, επιστρέφει στην Αγγλία, αποφασισμένος να διεκδικήσει την παλιά του ζωή και τη σύζυγο που ποτέ δεν έπαψε να σκέφτεται και να ποθεί…
Αυτό είναι ένα βιβλίο διαφορετικό από τα άλλα. Εφόσον είναι βασισμένο στο “Ασχημόπαπο”, εξάλλου, δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά!
Πρώτον, η ηρωίδα εδώ δεν είναι το τυπικό “εγγλέζικο ρόδο”, με το αψεγάδιαστο δέρμα, την αγαλματένια κατατομή προσώπου, τα αγγελικά μάτια και τα λαμπερά ξανθά μαλλιά. Είναι ψηλή, λεπτή, χωρίς καμπύλες, με έντονες γωνίες στο πρόσωπο. Οι γύρω της τη χαρακτηρίζουν “ασχημόπαπο”, χωρίς να δίνουν σημασία στη σπιρτάδα, τη ζωντάνια, το χαμόγελό της, τις πολλές ικανότητές της, το έξυπνο μυαλό της. Μένουν στην επιφάνεια, χωρίς να δίνουν σημασία στο βάθος – κάπως οικείο και διαχρονικό δεν ακούγεται αυτό; Κι όμως, η ίδια αποδεικνύει πως είναι πολύ περισσότερα από μια “άσχημη” γυναίκα με περιουσία. Αποδεικνύει πως είναι πανέξυπνη, δημιουργική, πως διαθέτει ένστικτο, γούστο και ταλέντο στο να πάρει μια σχεδόν κατεστραμμένη επιχείρηση και να την κάνει όχι μόνο κερδοφόρα, αλλά και περιζήτητη. Πως μπορεί να ορθοποδήσει χωρίς έναν άντρα στο πλευρό της, να τη συμβουλεύει και να την ελέγχει. Πως μπορεί να ταξιδεύει ελεύθερα, να ζει τη ζωή της με τους δικούς της κανόνες, να παίρνει επαγγελματικά ρίσκα, να καταξιώνεται τελικά βασισμένη στην προσωπικότητά της κι όχι στο όνομα ή τον τίτλο της. Η Θίο είναι μια σύγχρονη γυναίκα, που θα μπορούσε άνετα να ζει στην εποχή μας και να κάνει εξίσου εντύπωση.
Δεύτερον, ο ήρωας αρχικά είναι ένας ανώριμος νεαρός αριστοκράτης που αναγκάζεται να υποκύψει στις παρακλήσεις/διαταγές του πατέρα του, προκειμένου να σώσει τον τίτλο και το κύρος της οικογένειάς του. Κι έτσι, προδίδει την καλύτερή του φίλη, για την οποία τρέφει ούτως ή άλλως αισθήματα. Και όταν όλα αποκαλύπτονται, είναι εκείνη που τον διώχνει. Κι εκείνος φεύγει αδιαμαρτύρητα. Και όταν γυρίζει, είναι ένας εντελώς διαφορετικός άνθρωπος – στην εμφάνιση, στον χαρακτήρα, στον τρόπο σκέψης. Είναι ένας κουρσάρος, ένας άνθρωπος που έχει παλέψει με πειρατές, που έχει σκοτώσει, που έχει ένα τατουάζ στο πρόσωπο! Ο Τζέιμς Ράιμπερν που επιστρέφει δεν είναι ο κλασικός αριστοκράτης, δεν εμπίπτει στην κατηγορία των συνηθισμένων Άγγλων ευγενών. Δεν τον νοιάζει να είναι ένας τέτοιος. Δεν συνηθίζουμε να βλέπουμε έναν ήρωα ανάλογου βιβλίου να έχει μια τέτοια εξέλιξη στη ζωή του.
Δεν συνηθίζουμε επίσης να βλέπουμε ένα ζευγάρι να ζει χώρια για τόσα χρόνια. Σίγουρα οι δυο τους είναι ένα ιδιαίτερο ανδρόγυνο, με ιδιαίτερους κώδικες και επικοινωνία μεταξύ τους. Από την αρχή της ιστορίας μέχρι το τέλος και στη διάρκεια όλων όσων μεσολαβούν μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια… Πάντως, σίγουρα ταιριάζουν πολύ – και αυτό φαίνεται σε όλες τις κοινές τους σκηνές στο βιβλίο. Ακόμα όμως και το διάστημα που ήταν χώρια είναι ενδιαφέρον και εθιστικό, καθώς σε αυτό βλέπουμε την εξέλιξη και την ωρίμανση και των δύο ηρώων. Το χιούμορ και οι πικάντικες ερωτικές σκηνές δίνουν κι αυτές το δικό τους στίγμα και χρώμα στην αφήγηση, παίρνοντας μακριά την ένταση όπου απαιτείται.
Ταυτόχρονα, το βιβλίο περνά -έμμεσα και άμεσα, με αιχμηρό ή λιγότερο αιχμηρό τρόπο- τα καταλληλότερα μηνύματα σχετικά με τις προκαταλήψεις για την εξωτερική εμφάνιση, τη δυσκολία του άμεσα ενδιαφερόμενου προσώπου στο να αποδεχτεί τα σκληρά σχόλια των άλλων και να μάθει να μην επηρεάζεται από αυτά, το πόσο στενοχωριέται και μπορεί να νιώσει ακόμα και το ότι φταίει, αλλά και το πόσο τελικά δεν έχει σημασία όλο αυτό. Γιατί όταν έχουμε εμπιστοσύνη στον εαυτό μας και τον αγαπάμε για αυτό που είναι, τα σχόλια των άλλων δεν μας επηρεάζουν στο παραμικρό. Γιατί στα μάτια εκείνων που μας αγαπάνε, είμαστε πάντα όμορφοι. Και όταν η ομορφιά πηγάζει από μέσα μας, φωτίζει και την εξωτερική μας εμφάνιση. Και μια όμορφη αύρα είναι ακαταμάχητη, όπως και μια όμορφη ψυχή. Κι όλα αυτά, η Θίο τα αποδεικνύει περίτρανα.
“Η δούκισσά μου”, λέει προς το τέλος ο Τζέιμς μπροστά σε όλους, “δεν είναι κύκνος. Γιατί αυτό θα προϋπέθετε πως κάποτε ήταν ασχημόπαπο”. Και τότε όλοι άρχισαν να χειροκροτούν. Γιατί μέσα σε αυτή την πρόταση ειπώθηκε η μεγαλύτερη αλήθεια του βιβλίου. Και το ‘ασχημόπαπο’ θριάμβευσε και έφυγε από τον χορό αγκαζέ με τον άντρα της, τον εραστή της, τον καλύτερό της φίλο. Και όπως σε όλα τα παραμύθια, τελικά έζησαν αυτοί καλά…
Η βαθμολογία μου: [yasr_overall_rating]
Το βιβλίο θα το βρείτε εδώ: https://www.dioptra.gr/vivlio/ekdoseis-elxis/to-peplo-tis-asximias/
