Τι μπορεί να πάει στραβά σε μία ταινία με μία ζόμπι τίγρη;
Πολλά.
Αλλά θα μιλήσουμε για αυτό αργότερα.
Το Army of the Dead είναι ταινία σε σκηνοθεσία Zack Snyder για την πλατφόρμα του Netflix.
Tο Λας Βέγκας των ΗΠΑ γεμίζει μία ωραία μέρα με ζόμπι, ο στρατός το απομονώνει με ένα τείχος και η κυβέρνηση αποφασίζει να το ισοπεδώσει με μία πυρηνική βόμβα.
Λίγο πριν το κάνει, μία ομάδα από κακοποιούς αναλαμβάνει να βγάλει ένα τεράστιο ποσό χρημάτων από το θησαυροφυλάκιο ενός καζίνο.
Κάπου εδώ, νομίζω πως πολλοί έχετε ήδη ψηθεί. Ο συνδυασμός Heist movie και ζομποταινίας μού έκανε το κλικ όσο το έβλεπα. Αν σας πω ότι ανάμεσα στα άλλα υπάρχει και μία τίγρη-ζόμπι και μία κοινωνία σούπερ-ζόμπι που θυμίζουν Mad Max, πιθανότατα έχετε παρατήσει το άρθρο και κλικάρετε ήδη στην ταινία για να τη δείτε.
Δεν είναι γλύκας;
Έχοντας ξεχάσει τον αρνητισμό της εισαγωγής.
Ας πάρουμε λοιπόν τα θετικά: Σκηνοθετικά, ο Zack Snyder είναι γνωστός και για τις δυνάμεις και τις αδυναμίες του. Εδώ είναι λιγότερο φλύαρος από ό,τι τον έχουμε συνηθίσει, με την ταινία να είναι μόλις δυόμισι ώρες (το τετράωρο Justice League με έχει σημαδέψει), με τα κλασικά πλάνα με αργή κίνηση και με τα κομμένα καρέ που δίνουν ταχύτητα στην κίνηση να υπάρχουν σε μικρό βαθμό.
Φυσικά και υπάρχουν βιντεοκλιπίστικα πλάνα, όπου παίζει γνωστό τραγούδι ως σχόλιο στα όσα γίνονται – αλλά και πάλι, με φειδώ.
Όμως, η σκηνοθεσία και τα πλάνα έχουν τον δυναμισμό που απαιτείται στις σκηνές δράσης, ενώ η ατμόσφαιρα του διαλυμένου Λας Βέγκας και οι σκηνές ηρεμίας ή αυτές που χτίζουν ένταση είναι επίσης καλά δοσμένες.
Το καστ είναι εξαιρετικό, με τον Dave Bautista (Drax από Guardians of the galaxy) να περιβάλλεται από μία σειρά από λιγότερο γνωστούς ηθοποιούς, που όμως ταιριάζουν τέλεια στους ρόλους τους.
Π.χ. αυτός εδώ ο κεραυνοβόλος έρωτας.
Οι χαρακτήρες που υποδύονται, αν και χωρίς τρομερό βάθος, έχουν όλοι προσωπικότητα και κίνητρα.
Το μεγάλο όμως θέμα της ταινίας ξεκινάει όταν οι χαρακτήρες μας συναντούν τα ζόμπια και αρχίζει το πιστολίδι. Γιατί εκεί η ταινία αρχίζει να μετατρέπεται σε ένα στυλιζαρισμένο πιστολιδοκουνγκφού, από αυτά που μας έχει συνηθίσει ο σκηνοθέτης.
Η ταινία προσπαθεί να είναι ταυτόχρονα τρία πράγματα: heist thriller, ταινία με ζόμπια και action movie. Και ενώ ανά δύο αυτά τα τρία στέκονται καλά, όλα μαζί δεν κολλάνε και υπάρχουν σημεία που αισθάνεσαι ότι βρίσκεσαι στη λάθος ταινία και αυτή η έλλειψη συνοχής κάνει μεγάλο μέρος των υποπλοκών και των χαρακτήρων να μην ολοκληρώνονται ικανοποιητικά.
Συνολικά είναι μία ευχάριστη ταινία για να δεις με πίτσα, μπίρα και καλή παρέα και τεχνικά είναι καλή, αλλά μην μπείτε με μεγάλες απαιτήσεις.
Η βαθμολογία μου: [yasr_overall_rating]
