Justice League: Τα κατάφερε επιτέλους η DC;

Κακά τα ψέματα, το να πηγαίνεις στο σινεμά και να ελπίζεις ότι η ταινία της DC που θα δεις θα είναι Αριστούργημα αντάξιο των κόμιξ είναι σα να είσαι στο Friendzone και να συνεχίζεις να βγαίνεις με την καψούρα σου, ελπίζοντας ότι αυτή τη φορά θα σου “κάτσει”. Από το πρώτο ραντεβού που δεν ήταν αυτό που περίμενες (Man of Steel) μέχρι τη φορά που σου έλεγε σε όλη σας την έξοδο για το συναρπαστικό άτομο που μόλις γνώρισε (Suicide Squad) μέχρι την τελευταία φορά που βγήκατε, όπου όλα έδειχναν να βαίνουν κατ ευχήν επιτέλους, μέχρι να έρθει το τελευταίο μισάωρο και να χαλάσει η σούπα (Wonder Woman).

Προσωπικά, δε σκόπευα να πάω να δω την ταινία, αλλά είδα το τελευταίο τρέηλερ και, σαν ψιλο-καψούρης, πήγα και την είδα. Σκέφτηκα ότι ένα καλό κράξιμο, μετά από την απογοήτευση του Θωρ το χρειαζόμουν.

Και για τον Aquabro, που ήταν badass

Το μεγάλο πρόβλημα με το DCEU ήταν ότι θύμιζε κάποιο crossover event από τα 90’s: Υπερβολικά πολλοί χαρακτήρες που πετάχτηκαν εκεί μέσα για να αγοράσουν οι φαν τα τεύχη (αντίστοιχα, να δουν τις ταινίες), πολύ μπερδεμένες πλοκές και χαρακτήρες που είχαν κιλά προϊστορίας, στην προσπάθειά τους να φανούν σοβαροί και σκοτεινοί, δε θύμιζαν σε τίποτα τους χαρακτήρες που γνωρίζαμε και αγαπάγαμε. Με λίγα λόγια το BvS: Dawn of Justice.

Η πρώτη αλλαγή σε σχέση με το BvS είναι ότι το Justice League έχει αστεία. Πολλά αστεία (αν απορείτε, λείπει η λέξη “Martha”). Του λείπει η αφόρητη σοβαροφάνεια των προηγούμενων ταινιών και αυτό την κάνει να κυλάει ευχάριστα. Όμως η σημαντικότερη αλλαγή σε σχέση με τα προηγούμενα σκέλη του DCEU είναι ότι οι χαρακτήρες φέρονται επιτέλους σαν ΗΡΩΕΣ (όπως στη Wonder Woman) και, μάλιστα, έχουν χαρακτήρες, οι ηθοποιοί είναι εξαιρετικές επιλογές, ενώ οι αλληλεπιδράσεις τους είναι επιτυχημένες και χτίζουν πολύ καλά τις σχέσεις τους και την ομάδα.

Μέχρι και οι στολές τους θυμίζουν υπερηρωικά κόμιξ. Επίσης, spoiler .

Βεβαίως, η ταινία κουβαλάει πολλά από τα αρνητικά των προηγούμενων ταινιών συνεχίζουν: το σενάριο της ταινίας είναι ακόμα ένας αχταρμάς που δε βγάζει νόημα, ο μεγάλος κακός όχι μόνο έχει ένα σχέδιο που δεν έβγαζε νόημα, αλλά ήταν και παντελώς αδιάφορος και ψεύτικος (εκτός κι αν έχεις διαβάσει αρκετά New Gods/Fourth World), οι μάχες, αν και καλοσκηνοθετημένες, δεν έχουν το κάτι παραπάνω που θα θυμάσαι ενώ υπάρχουν και συνεχείς αλλαγές στον τόνο της ταινίας.
Το τελευταίο δεν είναι τυχαίο, στα μισά της ταινίας ο Joss Wheddon (του Avengers) ανέλαβε να ολοκληρώσει την ταινία, αφού ο αρχικός σκηνοθέτης Zak Snyder (Man of Steel, BvS) αναγκάστηκε να αποχωρήσει από τα γυρίσματα για προσωπικούς λόγους. Έτσι, ενώ η ταινία ξεκινάει σαν το Man of Steel μεταμορφώνεται σταδιακά σε ταινία του MCU.

Είναι όμως ένας ευχάριστος αχταρμάς, κάτι σα να λέμε η έξοδος που δεν πήγε τόσο καλά, αλλά σου αφήνει αρκετές υποσχέσεις ότι ίσως την επόμενη φορά να βγεις από το Friendzone….