Making Face της Amy Harmon από τη Μαρία Μπακάρα
Επιμέλεια: Χρύσα Βασιλείου
Ένα από τα ωραιότερα βιβλία που έχω διαβάσει στη ζωή μου είναι το πρώτο μέρος της διλογίας The Bird and the Sword Chronicles με τίτλο “The Bird and the Sword”. Ενώ περιμένω το δεύτερο και τελευταίο μέρος της σειράς, αποφάσισα να αναζητήσω ακόμη ένα βιβλίο της Amy Harmon, με την όμορφη, λυρική πένα. Το “Making Face” μου τράβηξε την προσοχή λόγω του ξεχωριστού του τίτλου, ωστόσο η αναγνωστική μου εμπειρία μαζί του δεν ήταν η αναμενόμενη.
Ο Ambrose
Young είναι το αστέρι της μικρής πόλης στην οποία ζει. Όμορφος, δημοφιλής, πανέξυπνος, το χρυσό αγόρι του τοπικού σχολείου, με ένα λαμπρό μέλλον να απλώνεται μπροστά του. Ακόμη και η οικογενειακή τραγωδία που τον ακολουθεί μοιάζει να μην έχει αγγίξει τίποτα από την τέλεια ζωή και μορφή του. Ένα τέτοιο αγόρι είναι απλησίαστο για ένα συνηθισμένο κορίτσι. Αυτό το ξέρει καλά η Fern Taylor, ένα από τα πιο απλοϊκά, άσχημα και ασήμαντα κορίτσια της μικρής πόλης. Όμως εκείνη δεν μπορεί παρά να θαυμάζει από μακριά τον τέλειο Ambrose. Και μετά έρχεται η απώλεια που καθορίζει, αποδομεί και επαναπροσδιορίζει τις ζωές όλων των ηρώων του βιβλίου. Ποιο θα είναι το μέλλον της Fern και του Ambrose, που σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να είναι κοινό;
Το να διαβάσει κάποιος το “Making Faces” θέλει δύναμη, θέλει κότσια, θέλει κουράγιο, ακριβώς όσα χρειάζονται και οι ήρωές του ώστε να πορευτούν στη ζωή τους. Το να συναπαντιέσαι αναγνωστικά με ένα τέτοιο βιβλίο δεν είναι εύκολο. Μόλις ολοκληρώσεις την ανάγνωσή του αναρωτιέσαι με ποιον τρόπο μπορείς να διαχειριστείς το μοναδικό, το ξεχωριστό, το “βιώνω μία φορά στη ζωή μου” αυτό βιβλίο!
Πρόκειται για ένα καλογραμμένο βιβλίο, το οποίο έχει αριστουργηματικά εξελικτικά ψυχογραφήματα. Πραγματικά τα ψυχολογικά προφίλ των ηρώων, σε συνδυασμό με τα γεγονότα, τη λυρική γλώσσα και τις ρεαλιστικές, σκληρές περιγραφ
ές αποδίδουν μια βαθιά εσωτερικότητα στην ιστορία. Στις σελίδες αυτού του βιβλίου είναι μοναδικά τοποθετημένη η ψυχή της συγγραφέως, η οποία ενώνεται με τις ψυχές των ηρώων και των αναγνωστών της. Τους λάτρεψα όλους, ακόμα κι αυτούς που δεν κατάφερα να γνωρίσω καλά. Παλεύω να συγκρατήσω τα δάκρυά μου όσο θυμάμαι το βιβλίο, την ιστορία, τα σπουδαία λόγια του. Ομολογώ πως ως πλοκή ενδεχομένως δεν έχει να κάνει με κάτι απίστευτα πρωτότυπο ή μοναδικά εμπνευσμένο. Είναι κάτι άλλο, το οποίο δεν μπορώ να εξηγήσω και το οποίο με άγγιξε με έναν ζηλευτό τρόπο.
“If God makes all our faces, did he laugh when he made me?” γράφει η πρωταγωνίστρια σε μία από τις σελίδες του βιβλίου και με κάνει να αναρωτιέμαι… Πώς γίνεται μερικά βιβλία χωρίς καμία προσπάθεια να τρυπώνουν έτσι απλά στις καρδιές μας; Ίσως γιατί τα βιβλία είναι ψυχές και οι ψυχές τα κάνουν αυτά. Μας κάνουν να τις αγαπάμε.
Πρόκειται για ένα μικρό διαμάντι, από αυτά που συναντάς λίγες φορές στη ζωή σου. Ένα μικρό διαμάντι εξαιτίας όλων όσων περιλαμβάνει ή απλά γιατί, όπως αναφέρεται και μέσα τις σελίδες του: “You don’t have to be like Hercules… There are all kinds of heroes.” Ένα βιβλίο που μιλάει για τους ήρωες με έναν τρόπο που δε μας δίδαξαν ποτέ. Ελπίζω να έχω τη χαρά να το διαβάσω κάποια στιγμή στη γλώσσα μου, σε μια εξαιρετική μετάφραση, από έναν ελληνικό εκδοτικό οίκο. Το αξίζει!
