Ο Γιώργος Δάντης εξαφανίζεται. Η αγαπημένη του, Ρέα, και ο κολλητός του φίλος, Νικ, δε θέλουν να πιστέψουν αυτό που όλο το σχολείο και η πόλη φοβούνται – ότι ο Γιώργος είναι νεκρός.
Οι γονείς τους, η αστυνομία, παλιοί και νέοι μεγάλοι εχθροί, όλοι θέλουν να τους αναγκάσουν να σταματήσουν να ψάχνουν.
Την ίδια ώρα, ο Γιώργος, ανήμπορος, αιχμάλωτος του πιο αδίστακτου ανθρώπου στην Ελλάδα, νιώθει πως είναι αδύνατον να βγει ζωντανός από το υπόγειο τούνελ όπου κρατείται.
Τρεις απελπισμένοι έφηβοι. Δεν υπάρχει κανείς πιο επικίνδυνος από τον απελπισμένο.
Κείμενο: Αγγελική Κατσιμάρδου
Επιμέλεια: Άρτεμις Βελούδου-Αποκότου
Διάβασα και το τελευταίο βιβλίο της τριλογίας της Κρήτης του Πολυχρόνη Κουτσάκη, «Δεν είσαι εδώ», από τις εκδόσεις Πατάκη, και δηλώνω πανευτυχής.
Αρχικά είχα τις αμφιβολίες μου κατά πόσο θα έπρεπε να διαβάσω μια τριλογία για εφήβους και εάν θα μου άρεσε. Έχοντας όμως εμπιστοσύνη στην πένα του κυρίου Κουτσάκη το τόλμησα και ανταμείφθηκα και με το παραπάνω. Όποιος πιστέψει ότι πρόκειται για βιβλία που απευθύνονται μόνο σε εφήβους ή νέους, ένα διάβασμα θα λύσει την απορία του. Πρόκειται για μια τριλογία που διαβάζεται ευχάριστα από όλες τις ηλικίες και ειδικά από τους λάτρεις της αστυνομικής λογοτεχνίας, που, άλλωστε, είναι και το είδος που πραγματεύεται ο συγγραφέας.
Στο τρίτο βιβλίο ειδικότερα, βλέπουμε την ιστορία, που τόσο αριστοτεχνικά έπλεξε ο κύριος Κουτσάκης στα προηγούμενα δύο βιβλία, να κορυφώνεται και να έρχεται η λύτρωση για τους ήρωες. Αν θέλετε αγωνία, αλλά και έρωτα, μυστήριο, αλλά και συναίσθημα, αυτοθυσία, αλλά και ηρωισμό, με μια δόση μεταφυσικού, κρατάτε το σωστό βιβλίο στα χέρια σας. Και φυσικά, σε μια τόσο καλή συνταγή δεν θα μπορούσε να λείπει και το χιούμορ. Ο συγγραφέας έχει μια ιδιότυπη αίσθηση του χιούμορ και φαίνεται έντονα στα έργα του. Εδώ θα το δούμε στις σκηνές της εμφάνισης του παππού του ήρωα Γιώργου, με την ικανότητα του της ενόρασης. Από την άλλη, ίσως -για τα δικά μου κριτήρια- οι διάλογοι μεταξύ παππού και Γιώργου να ήταν και λίγο υπερβολικοί, αλλά σε κάθε περίπτωση απολαυστικοί.
Ο κύριος Κουτσάκης κατάφερε και πάλι να χτίσει ένα άρτιο μυθιστόρημα με κινηματογραφική πλοκή, που σε μεταφέρει στις σελίδες και το ζεις σε πραγματικό, σχεδόν, χρόνο. Περιδιαβαίνεις τα σοκάκια των πανέμορφων Χανίων (προσωπική μου άποψη) και νοιώθεις σαν να είσαι στο κέντρο της κάθε σκηνής και να συμπάσχεις με τους ήρωες.
Και σ’ αυτό το αστυνομικό μυθιστόρημα δεν θα μπορούσε να απουσιάζει και το ανθρωποκεντρικό στοιχείο. Ο συγγραφέας δεν στάθηκε σε μια απλή καταγραφή γεγονότων, καταστάσεων, σκηνών βίας ή στην ίδια την περιπέτεια. Άδραξε την ευκαιρία να αναλύσει χαρακτήρες, μέσα από τα συναισθήματα των ηρώων, όντες σε στιγμές μεγάλου άγχους, φόβου ή και χαράς. Στάθηκε στις επιλογές τους, που έγιναν είτε γιατί εξαναγκάστηκαν από γεγονότα, είτε από πρόσωπα, είτε από προσωπικές επιθυμίες, είτε από παρακινούμενοι από το συναίσθημα. Είδαμε την αυτοθυσία σε όλες τις μορφές της∙ γιατί, μερικές φορές, δεν χρειάζεται να θυσιάσεις την ίδια σου τη ζωή για να σώσεις κάποιον, αλλά να θυσιάσεις όλη σου την ύπαρξη, να απαρνηθείς κάποιον μόνο και μόνο για να τον οδηγήσεις στις υποθετικά σωστές επιλογές, έστω κι αν αυτές κοστίζουν σε σένα. Φυσικά αναφέρομαι στον δευτερεύοντα ήρωα του βιβλίου –που για μένα ήταν ο κεντρικός σε αυτό το τρίτο μέρος– που βίωσε την απόρριψη εξαιτίας του κοινωνικού κατεστημένου. Ο συγγραφέας στέκεται σε κοινωνικές συμπεριφορές, σε «ταμπού», σε φοβίες, σε αμφιβολίες. Αλλά δεν κρίνει, δεν εκφράζει σωστές ή λάθος απόψεις. Αφήνει τον αναγνώστη να αποφασίσει τι είναι σωστό και τι λάθος. Έχω να πω ότι υπάρχει ένας ακόμα λόγος, για εμάς τις πιο «ρομαντικές», να διαβάσουμε το βιβλίο… με μία λέξη: Νικ. Ο απόλυτος αντιήρωας, αντισυμβατικός, αδιάφορος, αλλά κατά βάθος ευαίσθητος, με μεγάλη αντίληψη της κοινωνίας. Μέσα από τις σκέψεις του θα ειπωθούν μεγάλες αλήθειες και με τη συμπεριφορά του είδαμε φαινόμενα της εποχής, όπως η αποξένωση, η άμυνα, η άρνηση.
Και όπως σε κάθε ιστορία έρωτα, μυστηρίου και λύτρωσης, δεν θα μπορούσε να λείπει και η θυσία. Στη ζωή τίποτα δεν μας χαρίζεται και δεν υπάρχει το «καλό» τέλος με το «έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλλίτερα…». Πάντα θα υπάρχουν και παράπλευρες απώλειες και αθώοι, που θα πληρώνουν το τίμημα. Έτσι κι εδώ, στο τέλος, θα ζήσουμε ένα ακόμα δράμα, μια ακόμα θυσία, που για όλους (και ο καθένας έχει τους λόγους του) θα είναι μια τιμωρία. Για άλλον συναισθηματική, για άλλον λόγω ενοχών, για άλλον λόγω αδικίας. Ακόμα κι εδώ ο κύριος Κουτσάκης δείχνει με την εκπληκτική του πένα, την πραγματική έννοια του ηρωισμού και πόσο η απώλεια επηρεάζει ανθρώπους και καταστάσεις.
Πρόκειται για ένα βιβλίο για «εφήβους» όλων των ηλικιών, μια περιπέτεια που θα απολαύσετε, αλλά και θα σας βάλει σε σκέψεις, σε αμφιβολίες και σε προσωπικές διεργασίες σχετικά με τη φιλία, τον έρωτα, την κοινωνία, την οικογένεια.
[yasr_overall_rating]
Το βιβλίο θα το βρείτε εδώ: http://patakis.gr/viewshopproduct.aspx?id=722867
