Κάτω από την επιφάνεια κρύβεται ένα τρομερό μυστικό…
Χόλιγουντ, 1978.
Μια τραγωδία στέλνει την ανερχόμενη ηθοποιό Βίβιεν Λόκχαρτ στην αγκαλιά του Τζοβάνι Μορέτι. Όλα δείχνουν ότι η τύχη της επιτέλους άλλαξε, μέχρι που γνωρίζει την αδελφή του
και μαθαίνει το σκοτεινό παρελθόν του συζύγου της…
Λονδίνο, σήμερα. Η Λούσι Γουίτακερ πρέπει να εξαφανιστεί, αλλά το νέο της σπίτι στην Τοσκάνη, το σχεδόν ερειπωμένο Καστέλο Μπαρμπαρόσα, δεν είναι ο απομονωμένος παράδεισος που είχε φανταστεί: περίεργοι ήχοι ακούγονται από τη σοφίτα, ο ιδιοκτήτης δεν δέχεται να τη συναντήσει από κοντά, και το σιντριβάνι μπροστά στην είσοδο του σπιτιού, που δεν σταματά ποτέ να τρέχει, είναι τόσο σιωπηλό…
Η Λούσι βρίσκεται παγιδευμένη στην ειδυλλιακή ιταλική βίλα – ακριβώς όπως ήταν και η Βίβιεν. Και, για να δραπετεύσει κανείς από την ασφυκτική ατμόσφαιρα του Καστέλο Μπαρμπαρόσα, πρέπει πρώτα να φέρει στο φως τα μυστικά του.
Κείμενο:Αγγελική Κατσιμάρδου
Διάβασα το βιβλίο «Σιωπηλό Σιντριβάνι» της Victoria Fox, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Κλειδάριθμος», και έχω να πω ότι σε καμία περίπτωση δεν μπορείς να θεωρήσεις αυτό το βιβλίο «σιωπηλό». Αντιθέτως, κάνει πολύ «θόρυβο» καθ΄όλη την ανάγνωσή του.
Το βιβλίο πραγματεύεται την ιστορία δύο γυναικών σε διαφορετικό χρόνο, που οι δρόμοι τους συναντώνται στο σήμερα. Η Βίβιεν, πάλαι ποτέ αστέρι του Χόλιγουντ, παρατάει τη λαμπερή ζωή της για να ακολουθήσει τον Τζο, τον έρωτα της ζωής της στην Ιταλία. Η Λούσι, κινούμενη περίπου στο ίδιο μοτίβο, παρατάει τη ζωή της στο Λονδίνο για να αποφύγει ένα σκάνδαλο. Οι ζωές αυτών των δύο γυναικών θα διασταυρωθούν και η μία θα δράσει καταλυτικά στην άλλη.
Πρόκειται για ένα βιβλίο που, ομολογουμένως, καταλαβαίνεις από πολύ νωρίς την κατάληξή του, αλλά αυτό ουδόλως αφαιρεί από τη γενική αίσθηση και το συγκλονιστικό τέλος, που αναφέρονται όλες οι λεπτομέρειες της ιστορίας. Και η αίσθηση που άφησε σε εμένα προσωπικά είναι αυτή ενός βιβλίου δοσμένου με προσοχή και χτισμένου με κάθε σημαντική λεπτομέρεια.
Η συγγραφέας κατάφερε, χωρίς συναισθηματικές φιοριτούρες, να αποτυπώσει στο χαρτί τις προσωπικότητες και τα συναισθήματα των ηρωίδων της. Και των τριών ηρωίδων της, μπορώ να πω, αφού και σε ό,τι αφορά την τρίτη γυναίκα της ιστορίας, την Ιζαμπέλα – αν και δεν βλέπουμε την ιστορία ειπωμένη από τη μεριά της, ούτε και τις σκέψεις της – εν τούτοις καταφέρνουμε να διεισδύσουμε στο μυαλό και την ψυχοσύνθεσή της. Η ζωή της έφηβης Βίβιεν αποδίδεται μεν φειδωλά και σε μικρή έκταση του βιβλίου, αρκεί όμως για να μας κάνει να νιώσουμε τον τρόμο και την κακοποίηση που υπέστη και που τη διαμόρφωσαν ως ενήλικη. Η συγγραφέας καταφέρνει να μας πάρει από το χέρι και να γίνουμε συνοδοιπόροι στην ενηλικίωσή της, και αργότερα στην οικογενειακή της ζωή, και να νιώσουμε κι εκεί τον αγώνα, το άγχος, τον πόνο και την απόρριψή της – από τον άντρα της πλέον και την αδελφή του.
Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με τη Λούσι, η οποία πέφτει στη γνωστή παγίδα του έρωτα με έναν παντρεμένο, που τη φλομώνει με όλα τα κλισέ ψέματα ενός παντρεμένου. Όταν όμως ο δεσμός αυτός θα έχει μια αναπάντεχη τροπή και η ίδια θα βρεθεί στο μάτι του κυκλώνα, η φυγή της θα καταστεί μονόδρομος. Μπορώ να πω ότι κι εδώ η ιστορία είναι συνηθισμένη, ο τρόπος που αποδίδεται όμως ιδιαίτερος. Η Φοξ είναι μαστόρισσα στο να μας βουτάει στο μυαλό των ηρωίδων της και να μας κάνει κοινωνούς των ιστοριών τους, σαν να τις ζούμε εμείς και οι σκέψεις τους να είναι σκέψεις μας. Έπιασα πολλές φορές τον εαυτό μου να αντιδρώ με τον τρόπο που αντιδρούσε η Λούσι και να έχω τις ίδιες σκέψεις. Χαρακτήρες λοιπόν αληθινοί, ζωντανοί, που θα μπορούσαμε να ήμασταν κι εμείς.
Όπως είπα και πιο πάνω, η πένα της συγγραφέως είναι σχετικά ανάλαφρη για τη θεματολογία του βιβλίου και αυτό το βρίσκω αρκετά αντισταθμιστικό. Οι βαρύγδουπες φράσεις και η σκοτεινή γραφή θεωρώ ότι θα έκανε αυτό το μυθιστόρημα αρκετά βαρύ, όταν ήδη από μόνη της η ιστορία είναι δραματική – και σε αρκετές περιπτώσεις κλειστοφοβική – σε σημείο που σε κάνει να ασφυκτιάς. Οι σκηνές της Βίβιεν με την Ιζαμπέλα, ο σιωπηρός πόλεμος, η αντιζηλία και η αναμέτρηση είναι σε πολλά σημεία ανατριχιαστικές, χωρίς καν να υπάρχει πραγματική εμπλοκή. Σκηνές αριστοτεχνικές, που προκαλούν ανατριχίλα και μια ανήσυχη προσμονή ότι το κακό θα ξεσπάσει από ώρα σε ώρα και θα σαρώσει τους πάντες˙ακόμα και τον αναγνώστη.
Σε κάθε περίπτωση, όμως, είναι ένα καλογραμμένο βιβλίο, που σε παρασύρει στις σελίδες του και δεν σου επιτρέπει να το αφήσεις μέχρι την τελευταία του σελίδα.
Το βιβλίο θα το βρείτε εδώ: http://www.klidarithmos.gr/siopilo-sintrivani
Επιμέλεια κειμένου: Χρύσα Βασιλείου
