Η Έλενα είναι μια κοπέλα έτοιμη να ανθίσει, με όλες τις προοπτικές της νιότης, που όμως της κόβουν τα φτερά. Η παιδική της ηλικία στιγματίστηκε από την έλλειψη αγάπης, έναν πατέρα απόντα και μία μητέρα που δεν γνώρισε ποτέ. Η ζωή της κυλούσε πάντα μέσα σε όρια και υποχωρήσεις. Μοναδικό στήριγμά της, η γιαγιά της. Η αγάπη, όμως, κάποιες φορές, έχει αντίτιμο.
Σε σχέση με τη γιαγιά της, το πλήρωσε με έναν γάμο που σήμαινε τον θάνατό της. Έναν γάμο που θα την πλήγωνε σωματικά, ψυχικά, αφήνοντάς την ένα άβουλο πλάσμα. Απόλυτα παραδομένη στη μοίρα της και στη μέχρι τώρα ζωή της, χωρίς όνειρα και ελπίδες για το μέλλον. Θα μπορέσει να ξεφύγει; Θα καταφέρει να κόψει μια και καλή τα δεσμά της; Θα καταλαγιάσει, κάποια στιγμή, τον πόνο στη ψυχή και την καρδιά της; Υπάρχει, άραγε, ίαση για την κακοποίηση που θα υποστεί; Η ξαφνική φυγή της ίσως της ανοίξει νέους ορίζοντες. Ίσως καταφέρει, τελικά, να ανοίξει τα δικά της φτερά και να πετύχει το ακατόρθωτο∙ να αγαπήσει και να αγαπηθεί. Πότε θα το καταλάβει; Ίσως ο Πέτρος να είναι αυτός που θα καταφέρει να λιώσει κάθε πάγο από μέσα της. Θα καταλήξουν μαζί;
Κέιμενο: Αγελική Κατσιμάρδου
Επιμέλεια: Χρύσα Βασιλείου
Διάβασα το βιβλίο «Ένα βήμα τη φορά» της Κωνσταντίνας Σιάφη-Διαμάντη από τις Πρότυπες Εκδόσεις Πηγή και έχω να πω ότι πρόκειται για ένα υπέροχο, τρυφερό και αισθηματικό βιβλίο. Ένα υπέροχο ανάγνωσμα από μια νέα συγγραφέα – αυτό και μόνο με χαροποιεί ιδιαίτερα – το να βλέπουμε νέες συγγραφείς με τέτοια βιβλία.
Κατ’ αρχάς, να πω ότι θεωρώ τον τίτλο τον πιο κατάλληλο και αντιπροσωπευτικό γι’αυτό το βιβλίο. «Ένα βήμα την φορά»… Ένα βήμα τη φορά σαν μωρά που μαθαίνουμε να περπατάμε, ένα βήμα τη φορά στο σχολείο και στη γνώση. Ένα βήμα τη φορά στην επαγγελματική καταξίωση. Ένα βήμα τη φορά στις σχέσεις μας, στην οικογένεια, στη ζωή γενικότερα. Ένα βιβλίο που μας δείχνει πως βήμα το βήμα, αργά αλλά σταθερά, μπορούμε να χτίσουμε το οικοδόμημα της ζωής μας γερό και σταθερό και όπως εμείς το θέλουμε. Σαν μωρά που βγήκαν για πρώτη φορά στο φως, μέχρι την ενηλικίωσή τους και την αναρρίχησή τους στη ζωή, στην οικογένεια, στον έρωτα, πρώτα μαθαίνουν τον εαυτό τους και μετά τον κόσμο. Αυτό εδώ το βιβλίο μας δείχνει αυτό ακριβώς. Πρώτα μαθαίνουμε τον εαυτό μας, τις αντοχές μας, τη δύναμή μας και μετά «βουτάμε» στη ζωή και στις σχέσεις.
Επίσης, θεωρώ ιδιαίτερο και συμβολικό το εξώφυλλό του. Ένα σκαλοπάτι τη φορά και θα ανέβεις τη σκάλα από τη Γη, το έδαφος, τα χαμηλά, στα ψηλά, στα Ουράνια. Ένα σκαλί τη φορά, ένα βήμα για να καταφέρεις να φτάσεις στην ευτυχία.
Σ’αυτό το βιβλίο γνωρίζουμε την Έλενα και τον Πέτρο. Δύο συναισθηματικά ανώριμους νέους, ο καθένας για τους δικούς του λόγους. Δύο ήρωες που ο ένας δεν πρόλαβε να μάθει ν’ αγαπά και ο άλλος, μετά από μια πικρή εμπειρία, λησμόνησε την αγάπη και έγινε εχθρός της. Δύο νέοι που πρέπει να μάθουν από την αρχή να αγαπούν… Ένα βήμα τη φορά.
Η Έλενα, μετά τη γνωριμία της με τον Πέτρο, αρχικά συμπεριφέρεται σαν έφηβη πρωτόπειρη στον έρωτα, αφού δεν τον βίωσε, δεν τον έζησε, δεν «ψήθηκε» – έχει όλα τα χαρακτηριστικά μιας μικρής κοπέλας, που ο θεός Έρωτας της χτύπησε την πόρτα. Θα υπάρξουν εντάσεις, θυμός, απόρριψη, μέχρι να φτάσει να αναγνωρίσει το συναίσθημα που την κυρίευσε και να το αποδεχθεί. Το ίδιο και ο Πέτρος. Αληθινός, γήινος χαρακτήρας, με τα πάνω και τα κάτω του, με τα πάθη του, ξαναμπαίνει και αυτός στην αρένα και μαθαίνει να κατακτά από την αρχή. Ήρωες γοητευτικοί, απτοί, άλλοτε χαρούμενοι, άλλοτε λυπημένοι, άλλοτε μπερδεμένοι.
Έπιασα πολλές φορές τον εαυτό μου να χαμογελάει τρυφερά. Η συγγραφέας έχει χτίσει πολύ καλά το οικοδόμημα του έρωτά τους. Η πρώτη επαφή, η άρνηση, η σύγχυση, η φιλία και τέλος ο έρωτας. Οι ήρωες προχωρούν με αργά αλλά σταθερά βήματα, ώστε να οικοδομήσουν κάτι στέρεο και να αποφύγουν τα λάθη του παρελθόντος. Πολλές φορές πέφτουν από το ένα λάθος στο άλλο, όντες πληγωμένοι, και αφήνουν τον εγωισμό τους να πάρει τα ηνία. Φτάνουν όμως να αποκτήσουν την ωριμότητα και να αναγνωρίσουν ότι πρώτα πρέπει να γίνουν φίλοι και μετά εραστές, και αυτό βοηθάει στο να μάθουν ο ένας τον άλλον και να χτίσουν γερά θεμέλια.
Η Έλενα θα κάνει έναν ανεπιθύμητο γάμο, που θα υπάρξει ολέθριος για τον ψυχισμό της και την αυτοπεποίθησή της. Αυτό, σε συνδυασμό με τον ήδη προβληματικό χαρακτήρα της, λόγω της απουσίας οικογένειας, θα την οδηγήσει γρήγορα στην παραίτησή της από τη ζωή. Μεγαλωμένη από τη γιαγιά της και με ένα πατέρα απόντα, θα αναπτύξει έναν ενοχικό χαρακτήρα. Νοιώθοντας ότι της χρωστάει, θα βάλει στην άκρη τα θέλω έναντι των πρέπει, φτάνοντας μέχρι την αυτοθυσία. Έχει χαμηλή αυτοεκτίμηση, λόγω της απόρριψης του πατέρας της, και έχει γίνει άβουλη. Το γεγονός ότι μεγάλωσε στην επαρχία από μια μεγάλη γυναίκα, με παρωχημένες αντιλήψεις, συνέβαλε στη διαμόρφωση του χαρακτήρα της. Δυστυχώς, ακόμα και σήμερα η θέση της γυναίκας σε αυτά τα μέρη είναι στο σπίτι. Όλα αυτά, λοιπόν, θα την οδηγήσουν στην κατάθλιψη, την οποία και θα σωματοποιήσει. Ευτυχώς θα αναζητήσει επαγγελματική βοήθεια.
Γενικώς, τα ψυχικά νοσήματα και οι φοβίες είναι οι μάστιγες της εποχής και αρνούμαστε την επαγγελματική βοήθεια. Την έχουμε δαιμονοποιήσει, ειδικά στην επαρχία, που θεωρούν τα άτομα με κατάθλιψη «άρρωστα» και «τρελά». Χαίρομαι που αυτό εδώ το βιβλίο ίσως δείχνει και την αναγκαιότητα -σε τέτοιες περιπτώσεις- για επαγγελματική βοήθεια.
Όπως είπα, η ηρωίδα έχει το σύνδρομο της αυτοθυσίας και κάνει πίσω στα θέλω της χωρίς να παλέψει, αφήνοντας χώρο σε άλλους να αποκτήσουν αυτά που η ίδια θέλει. Και όλα αυτά στο όνομα της αγάπης. Στο όνομα των πρέπει και εις βάρος του εαυτού της. Είναι τρομερό πόσα πράγματα κάνουμε στο όνομα της αγάπης και πώς την αναζητούμε, όπως ο διψασμένος το νερό. Ζητάμε την αναγνώριση και την αποδοχή με οποιοδήποτε κόστος. Κάποια στιγμή, λοιπόν, θα πιάσει «πάτο». Ίσως όμως αυτό να είναι και αναγκαίο. Ίσως πρέπει να πιάνουμε «πάτο», ώστε να λέμε ότι τώρα δεν έχει πιο κάτω, πρέπει να πάμε προς τα πάνω, να σηκωθούμε. Η Έλενα πέρασε δια πυρός και σιδήρου, μέχρι να σηκώσει κεφάλι και να διεκδικήσει.
Ένα βιβλίο με υπέροχα νοήματα και μηνύματα, όπως και η φιλία. Θεωρώ ότι η φιλία είναι θεραπεία για την ψυχή. Όταν η Έλενα θα αντιδράσει και θα τραπεί σε φυγή, οι φίλοι θα είναι εκείνοι που θα την βοηθήσουν να σταθεί στα πόδια της. Αυτό σαν γεγονός της έκανε πιο εύκολο το να αντιδράσει και να θεραπευτεί.
Ένα άλλο πολύ όμορφο σημείο του βιβλίου -ένα από τα πολλά- είναι και η αθωότητα και η ανιδιοτέλεια των παιδιών. Η μικρή μας ηρωίδα Αλεξάνδρα, κόρη του Πέτρου, με την αθώα της ψυχή, θα καταλάβει τον αληθινό χαρακτήρα της Έλενας και θα την αγαπήσει. Τα παιδιά καταλαβαίνουν τον χαρακτήρα και τις προθέσεις των μεγάλων. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι έχουν ένστικτο. Όπως λέει σε κάποιο σημείο: «ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΑ ΒΛΕΠΟΥΝ ΟΛΑ ΑΠΛΑ. ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ ΤΑ ΚΑΝΟΥΝ ΠΕΡΙΠΛΟΚΑ». Η Αλεξάνδρα ήθελε κάτι απλό, την Έλενα για μαμά και να παντρευτεί τον μπαμπά. Οι μεγάλοι έκαναν τα πάντα για να σαμποτάρουν αυτό το «απλό» σχέδιο.
Γενικώς είναι ένα βιβλίο που θίγει και άλλα σοβαρά ζητήματα, όπως την κακοποίηση -λεκτική και σωματική-, την κατάθλιψη, την αυτοκτονία, τη θέση της γυναίκας στον γάμο, τη γυναίκα ως μητέρα.
Να πω επίσης ότι σαν βιβλίο αποπνέει και μια ηρεμία. Ο Πέτρος έχεις κάποιες συναισθηματικές εξάρσεις, αλλά η Έλενα είναι ήρεμη και μετρημένη. Ακόμα και οι «περιφερειακοί» ήρωες είναι έμπειροι, μυαλωμένοι, λογικοί και διατηρούν αυτό το κλίμα. Είναι ένα βιβλίο που έχει σαν θέμα του τη δύναμη. Τη δύναμη της φιλίας, της οικογένειας, της αγάπης. Τη δύναμη που κρύβουμε μέσα μας. Το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να προσπαθήσουμε – «Ένα βήμα τη φορά» – να τη βρούμε και να την ενεργοποιήσουμε.
Το βιβλίο μπορείτε να το βρείτε εδώ: http://iwrite.gr/bookstore/ena-vima-ti-fora/
