Κρήτη 1896
Σε ένα νησί που αποζητά την ελευθερία του, η Μυρτώ Θεοτοκά, η αρχοντοπούλα που το χαμόγελό της είναι πιο λαμπερό κι από τον ήλιο, θα χάσει τα πάντα. Ο πόλεμος θα της στερήσει τον έρωτα και οι άνθρωποι θα της αρπάξουν μέσα από την αγκαλιά ό,τι αγάπησε περισσότερο κι από τον ίδιο της τον εαυτό. Η αγαπημένη της φίλη, η Καλλιόπη, θα αρνηθεί την οικογένειά της και τη θέση που οι άλλοι της έχουν δώσει στην κοινωνία, θα πληγωθεί βαριά και θα προσπαθήσει να αναδυθεί μέσα από τις στάχτες της.
Αθήνα 1919
Στις αρχές του εικοστού αιώνα, σε μια εποχή όπου το γυναικείο φύλο δοκιμάζεται σκληρά, οι δύο αδελφικές φίλες, έχοντας για στήριγμα η μία την άλλη, θα αγωνιστούν μέχρι το τέλος για τα αγαπημένα τους πρόσωπα, θα κυνηγήσουν οράματα ταξιδεύοντας σε ολόκληρη την Ευρώπη, θα αναζητήσουν την ευτυχία, θα παλέψουν με πάθος για τα ιδανικά τους, θα αναμετρηθούν με την ίδια τη ζωή!
Γιατί όσο συνεχίζεις να αγωνίζεσαι, η ελπίδα θα παραμένει ζωντανή.
Κείμενο: Αγγελική Κατσιμάρδου
Επιμέλεια: Χρύσα Βασιλείου
Διαβάζοντας το τέταρτο βιβλίου του συγγραφικού διδύμου Λίας Ζώτου – Θοδωρή Καραγεωργίου, «Αγώνες Κυριών», των εκδόσεων “Ψυχογιός”, έχω να δηλώσω κατενθουσιασμένη. Παρ’όλο που αγάπησα ιδιαίτερα το «Σαν τα φύλλα του καπνού», απογοητεύτηκα ιδιαίτερα με τα δύο επόμενα. Για κάποιον λόγο, οι συγγραφείς έδειχναν να χάνονται σε ατέρμονες και ανούσιες περιγραφές σχετικά με την αμπελουργία και την σηροτροφία. Και σ’αυτό εδώ –για λίγο, στην αρχή– ένα καρδιοχτύπι το ένιωσα, όταν άκουσα για ελαιώνες και λάδι· αλλά, ευτυχώς, το προσπεράσαμε αναίμακτα.
Επιτέλους, ασχολήθηκαν περισσότερο με ανθρώπινα ζητήματα και όχι με… καλλιέργειες!
Και ερχόμαστε στο δια ταύτα. Πρόκειται για ένα βιβλίο που υποστηρίζει τον τίτλο του 100{e9c861ab68a868f50764c616c8b6bad4f2b058ac94ea9e1978ce6c69f020bbaf} και τον υπηρετεί μέχρι την τελευταία του γραμμή. Ένας ύμνος στην γυναικεία χειραφέτηση και απελευθέρωση, που αναφέρεται στους αγώνες των γυναικών από τον προ-προηγούμενο αιώνα μέχρι τα μέσα του 20ου. Αγώνες για τα πιο απλά πράγματα, από το δικαίωμα η ζωή σου να σου ανήκει και να αποφασίζεις η ίδια γι’ αυτήν, μέχρι το δικαίωμα να συμμετέχεις στα κοινά της χώρας και να αποφασίζεις για το μέλλον της.
Ακολουθούμε βήμα προς βήμα την ζωή της Μυρτούς, που από παιδί πλούσιας οικογένειας καταλήγει ορφανή και υπηρέτρια ενός τοκογλύφου, μέσα στο ίδιο της το σπίτι. Θα βιώσουμε τον πόνο της απώλειας – περισσότερο απ’ όλα την συναισθηματική και λιγότερο την υλική. Την απώλεια της μητρικής αγκαλιάς, της πατρικής φροντίδας και της ερωτικής αφύπνισης από τον αγαπημένο της Αύγουστο. Η Μυρτώ θα καταδείξει απίστευτο ψυχικό και σωματικό σθένος και, με οδηγό τις νουθεσίες του πατέρας της, θα επιβιώσει σε έναν σκληρό κόσμο, που θεωρεί την γυναίκα αντικείμενο ιδιοκτησίας του άντρα. Με λίγη βοήθεια και από την τύχη, θα αποκτήσει και πάλι όσα υλικά αγαθά της στέρησαν· αλλά το μεγαλύτερο και σημαντικότερο στοιχείο της ζωής της, το παιδί της, που θα της το πάρουν μέσα από τα χέρια και θα γίνει αντικείμενο εμπορικής συναλλαγής. Η Μυρτώ δεν θα πάψει ποτέ να αναζητεί τον έρωτα της ζωής της, αλλά και την κόρη της.
Μέσα από αυτήν την προσωπική αναζήτηση και μάχη θα ταξιδέψουμε στα μέτωπα του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, θα βιώσουμε την ανθρώπινη απώλεια και θα διαπιστώσουμε ότι οι απλοί άνθρωποι δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα μεταξύ τους, αλλά είναι οι κυβερνώντες εκείνοι που–ανάλογα με τα συμφέροντά τους– σέρνουν τους λαούς στο άρμα του πολέμου. Θα συγχρωτιστούμε με σημαίνοντες ανθρώπους και πολιτικές μορφές της εποχής και μεγάλες αγωνίστριες του γυναικείου κινήματος, όπως η Καλλιρόη Παρρέν. Με έκπληξη έμαθα για την Αύρα Θεοδωροπούλου, που υπήρξε πρωτεργάτης υπέρ των δικαιωμάτων της γυναίκας, ένα όνομα που δεν είχα ξανακούσει και θεωρώ κρίμα αυτή η σπουδαία γυναίκα να περάσει στην λήθη. Αγώνες για ίσα δικαιώματα, αλλά και για μόρφωση. Μαθαίνουμε για την «Εφημερίδα των Κυριών», αλλά και για το πρώτο «Λύκειο Ελληνίδων», για το «Εθνικό Συμβούλιο Ελληνίδων», αλλά και για τον «Σύνδεσμο Ελληνίδων», επιτροπές και οργανώσεις που αγωνίστηκαν για την ισότητα τη γυναίκας, το δικαίωμα στη ψήφο, στις καλύτερες συνθήκες εργασίας, στην ίση αμοιβή, αλλά και στην εκπαίδευση των γυναικών. Και ας μην ξεχάσουμε να αναφέρουμε και τους μοναδικούς άντρες, που δεν φοβήθηκαν για τον ανδρισμό τους και υποστήριξαν την ιδέας της ισότητας, αλλά και τις συμβίες τους.
Σ’αυτό το βιβλίο, θεωρώ ότι το συγγραφικό δίδυμο των Ζώτου – Καραγεωργίου έφτασε στο σημείο εκείνο όπου τα μυαλά τους ταυτίζονται και γράφουν σαν ΕΝΑ. Ώριμη και μεστή πένα, ενώ σε καμία περίπτωση δεν φαίνεται, σ’αυτό το βιβλίο, ότι πρόκειται για ένα νέο ζευγάρι. Εδώ έφτασαν στο απόγειο της μέχρι τώρα συγγραφικής τους καριέρας, με εμφανή τα σημάδια της εμπειρίας στην ζωή και στη συγγραφή.
Τα ψυχογραφήματά τους εκπληκτικά και μοναδικά, μας ταυτίζουν με τους ήρωες και μας γεμίζουν περηφάνια για τη δύναμη, την υπομονή και την επιμονή που έχουμε σαν γυναίκες. Για την αντοχή μας και την αποφασιστικότητα με την οποία παλεύουμε για τα πράγματα που θεωρούμε σημαντικά στη ζωή μας. Μπορώ να πω ότι οι «Αγώνες Κυριών» με γέμισαν υπερηφάνια και χαρά για τα επιτεύγματά μας, αλλά και λύπη για τα δεινά που αντιμετωπίσαμε, όντας το ‘αδύναμο φύλο’.
Ένα βιβλίο καλογραμμένο, με σταθερή ροή των γεγονότων και εναλλαγή σκηνικών, που σε βυθίζει στην πλοκή του και σε κάνει να μην μπορείς να το αφήσεις από τα χέρια σου. Ένα βιβλίο που μπορεί εύκολα να σε εμψυχώσει και να σου εμφυσήσει δύναμη. Ένα βιβλίο που αποτελεί φάρο ελπίδας για κάθε καταπιεσμένο ον, επισημαίνοντας ότι, όταν αγωνίζεσαι και δεν τα παρατάς, μπορείς να κερδίσεις.
[yasr_overall_rating]
Μπορείτε να βρείτε το βιβλίο εδώ:
https://www.psichogios.gr/site/Books/show/1003886/agwnes-kyriwn
