Η Κρίστεν Χολμς είναι μια νεαρή δημοσιογράφος, που ζει κι εργάζεται στο Σικάγο.
Όταν επιστρέφει στην πόλη της, το Έιμερι του Ουισκόνσιν, για να παρευρεθεί στο μνημόσυνο της κολλητής της φίλης που σκοτώθηκε όταν ήταν παιδιά, πιστεύει πως το μόνο που θα έχει να αντιμετωπίσει θα είναι οι αναμνήσεις που θα ξυπνήσει όλο αυτό μέσα της· όμως θα αποδειχτεί πως κάνει μεγάλο λάθος. Η εξαφάνιση της Κασσάνδρας, λίγες μόλις ώρες πριν από την επιμνημόσυνη τελετή της αδελφής της, αναστατώνει τη μικρή κοινωνία του Έιμερι.
Την υπόθεση αναλαμβάνει να εξιχνιάσει ο επικεφαλής αστυνομικός του τοπικού τμήματος Ντέιβιντ Μορέτι. Η Κρίστεν αποφασίζει να τον βοηθήσει και οι δυο τους έρχονται αρκετά κοντά. Ταυτόχρονα, με αφορμή την εξαφάνιση της Κασσάνδρας, στη μικρή πόλη οι αναμνήσεις επιστρέφουν, οι σχέσεις όλων δοκιμάζονται και παλιά μυστικά, καλά κρυμμένα για πολλά χρόνια, έρχονται στο φως με απρόβλεπτες συνέπειες. Κι όταν οι αποκαλύψεις αρχίσουν να διαδέχονται η μία την άλλη, τίποτα πια δεν θα είναι το ίδιο. Όλοι θ’ αναγκαστούν να κάνουν τον απολογισμό τους, να πληρώσουν για τις επιλογές τους και να επιλέξουν πώς θα πορευτούν στο μέλλον. Γιατί, τελικά, δεν έχει σημασία το φύλλο που θα σου μοιράσει η Μοίρα, αλλά το πώς θα επιλέξεις εσύ να παίξεις την παρτίδα.
Η άποψή μου:
Η Χρύσα Βασιλείου ξεκίνησε την συγγραφική της πορεία με το βιβλίο της «Σκιές από το παρελθόν» από τις εκδόσεις Ωκεανίδα και μπορώ να πω, με σιγουριά, ότι καμμιά σκιά δεν βλέπω στο συγγραφικό της μέλλον.
Είχα δει και πρότερη δουλειά της κυρίας Βασιλείου, αποσπασματική όμως και ήξερα τις ικανότητες της, αλλά πρώτη φορά είδα δουλειά της σε τέτοιο εύρος. Δεν μπορώ να πω ότι έμεινα έκπληκτη από τον τρόπο γραφής της, αλλά σίγουρα έμεινα έκπληκτη με το αστυνομικό της δαιμόνιο και ευχαριστήθηκα το μυθιστορηματικό κομμάτι πολύ.
Η Κρίστεν είναι μια νέα και πετυχημένη δημοσιογράφος, που ζει στο Σικάγο. Αναγκάζεται να γυρίσει στο Έιμερι του Ουισκόνσιν για το μνημόσυνο της παιδικής της φίλης, που έχασε είκοσι χρόνια πριν. Τα πράγματα όμως θα πάρουν άσχημη τροπή όταν θα εξαφανιστεί η αδελφή της νεκρής της φίλης, Κασσάνδρα, που θα αναστατώσει ολόκληρη την μικρή κοινωνία του Έιμερι. Εκεί θα γνωρίσει τον φιλήσυχο και αγαπητό Ντέιβιντ, τον ντετέκτιβ του τοπικού αστυνομικού τμήματος, που θα αναλάβει την υπόθεση. Παράλληλα με την προσπάθεια εξιχνίασης της απαγωγής, καλά κρυμμένα μυστικά θα βγουν στην επιφάνεια και οι ζωές των ηρώων μας και των φιλήσυχων κατοίκων της πόλης δεν θα είναι ποτέ ξανά οι ίδιες.
Η έκπληξη είναι ότι η Χρύσα Βασιλείου δεν είναι ακόλουθος της σκανδιναβικής σχολής. Πάντα στο μυαλό μου είχα την άποψη και σιγουριά ότι η σκανδιναβική λογοτεχνία κυριαρχεί στην Ελλάδα και δεν θεωρούσα ότι η συγγραφέας ξεφεύγει από την «νόρμα» αυτή. Λοιπόν, η κυρία Βασιλείου είναι λάτρης της, αλλά και της αμερικανικής σχολής, και το βιβλίο της ακολουθεί σχετικά μονοπάτια, αφού ξετυλίγεται και σε μια μικρή, αμερικανική πόλη.
Η Χρύσα Βασιλείου επέλεξε σαν σκηνικό της ιστορίας της μια μικρή, αμερικανική πόλη, με ένα πιο παραδοσιακό τρόπο ζωής, που όλοι ξέρουν όλους και ό,τι γίνεται στην πόλη τους. Αυτό, από μόνο του ίσως να μην λέει και πολλά, αλλά με το τέλος της ιστορίας και τις τρομερές αποκαλύψεις, δείχνει να εξηγεί την τραγικότητα των γεγονότων και τον αντίκτυπο στις ζωές των ηρώων.
Η συγγραφέας τώρα αποφασίσει να παίξει ένα «κρυφτούλι» με τους αναγνώστες της. Διαβάζεις και από την αρχή νομίζεις ότι βρήκες εύκολα την λύση του μυστηρίου, αλλά η Χρύσα Βασιλείου δεν είναι τόσο «γενναιόδωρη» όσο νομίζουμε. Δίνει μόνο ένα κομμάτι της υπόθεσης και αυτό όχι από την αρχή, αλλά κάπου εκεί στην μέση και αυτό μόνο γιατί η ίδια πιστεύει ότι βοηθάει την οικονομία της ιστορίας, ο,τι άλλο νομίζεις ότι υφίσταται, είναι λάθος. Και κάνεις πολλές φορές λάθος, ως προς την λύση της υπόθεσης και τον ρόλο των προσώπων. Την στιγμή, λοιπόν, που βλέπεις το λάθος σου και αρχίζεις να αμφιβάλλεις για το σενάριο που επέλεξες ως λύση, είναι η στιγμή που αμφισβητείς και τα πάντα, ακόμα και όταν παρουσιάζονται μπροστά σου. Αρχίζεις να αμφισβητείς και αυτά που νόμιζες ότι κατάλαβες ως τότε. Όσο προχωράει η υπόθεση, αντί ο κόμπος να λύνεται, δένεται περισσότερο. Αντί να παίρνεις απαντήσεις, σου δημιουργούνται ακόμα περισσότερα ερωτήματα και – για μένα – αυτή είναι η επιτυχία ενός αστυνομικού μυθιστορήματος.
Καθ΄όλη την διάρκεια της ανάγνωσής του φτιάχνεις σενάρια και κάπου προς το τέλος πιστεύεις ότι έχεις λύσει το μυστήριο, συνδυάζοντας σκέψεις, λόγια και πράξεις για να έρθει λίγο πιο κάτω η συγγραφέας και να σου αποδείξει πόσο λάθος κάνεις. Η αλήθεια είναι ότι κάπου εκεί στην 336 σελίδα νόμισα ότι έλυσα το μυστήριο και ήμουν περιχαρής, για να διαψευστώ λίγο παρακάτω και να ενώσω τις τελείες μόνο στο τέλος, με την αποκάλυψη των πραγματικών ενόχων.
Στα αστυνομικά μυθιστορήματα, συνήθως, δεν υπάρχουν αθώοι ή άσκοποι χαρακτήρες, οπότε πρέπει να τους προσέχεις όλους. Αλλά εμφανίζονται τόσοι, αθώοι χαρακτήρες, που μπερδεύεσαι και όλοι οι “αθώοι” γίνονται ένοχοι, ακόμα και οι ήρωες(!).
Πρόκειται για μια αριστοτεχνική ιστορία, με υπόθεση προσεχτικά χτισμένη, που δεν μένει μόνο στο αστυνομικό μέρος, αλλά και στο κοινωνικό, με λίγες αισθηματικές πινελιές, όσες ακριβώς χρειάζονται για να δώσει ρεαλιστικότητα στην ιστορία και να ενώσει τις δυνάμεις των ηρώων, αλλά και να μας τονίσει ότι το αντίθετο του θανάτου είναι η ζωή και ο έρωτας. Στο βιβλίο αυτό δεν βλέπουμε κατά συρροήν δολοφόνους, αιματηρές σκηνές και σκληρές εικόνες. Το βιβλίο αυτό θα το ονόμαζα… πολυμορφικό.
Η συγγραφέας εκτός από μια δυνατή ιστορία έχτισε και εξαιρετικά δυνατά και βαθιά ψυχογραφήματα. Παρουσιάζει όλες τις πτυχές των χαρακτήρων της, ακόμα και αυτόν της Κασσάνδρας, που είναι παρούσα-απούσα καθ’ όλη την διάρκεια της ιστορίας. Οι πράξεις, οι σκέψεις, οι συνέπειες έχουν όλα τον λόγο τους και είναι σωστά σχεδιασμένα και συνδεδεμένα με κάθε χαρακτήρα.
Το βιβλίο αυτό πραγματεύεται δύο πράγματα. Το ένα είναι η απώλεια και πως ο καθένας την διαχειρίζεται. Η απώλεια αυτή είναι που οδηγεί τις ζωές και των ηρώων και, σχεδόν, ολόκληρη της πόλης. Η απώλεια αυτή είναι που θα φανερώσει τους δυνατούς και τους αδύναμους χαρακτήρες. Η απώλεια είναι η ισχυρή κινητήρια δύναμη στην ιστορία και ο τρόπος διαχείρισής της θα οδηγήσει στα γεγονότα του σήμερα. Η απώλεια φθείρει και καταστρέφει και κανείς άνθρωπος δεν μένει αλώβητος.
Το δεύτερο είναι οι επιλογές. Όπως λέει ένας χαρακτήρας, στο τέλος, ο θάνατος της μικρής Λόρεν είναι η «αφορμή και όχι η αιτία». Είναι αφορμή να βγουν στην επιφάνεια οι σκοτεινοί χαρακτήρες και τα πάθη των πρωταγωνιστών και να τους οδηγήσουν, ίσως, στις λάθος επιλογές. Τα πάθη, οι ευθύνες, ο τρόπος σκέψης κάθε χαρακτήρα και ο τρόπος που θα επιλέξει να πολεμήσει, να ξεχάσει ή να χαθεί είναι και η αιτία. Οι επιλογές είναι αυτές που καθορίζουν και προσδιορίζουν κάθε άτομο και διαμορφώνουν το μέλλον του και οι επιλογές των ηρώων καθόρισαν το δικό τους.
Θεωρώ ότι οι συγγραφείς αστυνομικών βιβλίων έχουν έναν «ιδιαίτερο» τρόπο σκέψης. Πάντα θαύμαζα τον εγκέφαλό τους και τους θεωρούσα και ολίγον παρανοϊκούς. Το ίδιο σκέφτομαι και τώρα για την Χρύσα Βασιλείου, που μας απέδειξε ότι ήταν αρκετά «παρανοϊκή» για να γράψει ένα εξαιρετικό και καλοχτισμένο αστυνομικό μυθιστόρημα, που σε κρατάει μέχρι την τελευταία του σελίδα.
[yasr_overall_rating]
Το βιβλίο θα το βρείτε εδώ:
https://www.greekbooks.gr/skies-apo-to-parelthon.html
