Μην ιδρώνεις. Μη γελάς. Μην προσελκύεις την προσοχή των άλλων.
Και πάνω απ’ όλα, ό,τι κι αν κάνεις, μην ερωτευτείς κάποιον απ’ αυτούς.
Ο Τζιν διαφέρει από όλους γύρω του. Δεν μπορεί να τρέξει σαν αστραπή, οι ακτίνες του ήλιου δεν τον σκοτώνουν, δεν τυραννιέται από ασίγαστη λαχτάρα για αίμα. Ο Τζιν είναι ανθρώπινο πλάσμα και γνωρίζει τους κανόνες. Πρέπει να κρύβει την αλήθεια. Είναι ο μόνος τρόπος για να παραμείνει ζωντανός στον κόσμο της νύχτας, έναν κόσμο όπου το είδος του θεωρείται λιχουδιά. Όταν κληρώνεται για να κυνηγήσει τα τελευταία εναπομείναντα ανθρώπινα πλάσματα –μια μοναδική, εξαιρετικά σπάνια ευκαιρία–, η προσεκτικά οικοδομημένη ζωή του αρχίζει να καταρρέει γύρω του. Ο δρόμος του διασταυρώνονται με τον δρόμο ενός κοριτσιού που τον κάνει να νιώθει πράγματα που δεν πίστευε ότι θα ένιωθε ποτέ – αλλά και με τον δρόμο μιας αγέλης ανελέητων κυνηγών, που τον αντιμετωπίζουν με ολοένα αυξανόμενη καχυποψία, καθώς υποπτεύονται την αληθινή φύση του. Τώρα που ο Τζιν βρήκε επιτέλους κάτι για το οποίο αξίζει να αγωνιστεί, η ανάγκη του να επιβιώσει είναι ισχυρότερη από κάθε άλλη φορά… Αξίζει ωστόσο να θυσιάσει γι’ αυτό την ανθρωπιά του
Η Άποψή μου:
Πόσο εύκολο είναι να επιβιώσεις σένα κόσμο που θεωρείσαι εξαιρετική λιχουδιά; Είσαι κατά πάσα πιθανότητα ο τελευταίος του είδους σου! Οι γύρω σου θεωρούν ότι διαθέτεις ικανότητες που δεν κατέχεις , που δεν κατείχες ποτέ και σαν να μην έφταναν αυτά να πρέπει να ελέγχεις σωματικές λειτουργίες που είναι σχεδόν αδύνατο να καταπιεστούν. Ο Τζίν όχι μόνο θα κληθεί να απαντήσει σε όλα αυτά αλλά θα αναγκαστεί να παραστήσει και τον ανελέητο κυνηγό των τελευταίων ανθρώπινων πλασμάτων που υπάρχουν στον παράξενο κόσμο του.
Δεν έχω λόγια για να περιγράψω το πόσο λάτρεψα το συγκεκριμένο βιβλίο. Ίσως για αυτό να ευθύνεται το γεγονός ότι αυτοί που αναγκάζονται να κρύβονται είναι οι άνθρωποι κι όχι τα πλάσματα της νύχτας. Ίσως να με επηρέασε η αγωνία του ήρωα να καταφέρει να κρύψει απλά καθημερινά πράγματα , όπως το γέλιο , ο ιδρώτας , ο έρωτας.
Ίσως με κέρδισε η απλή κατανοητή αλλά συνάμα τόσο καθηλωτική γραφή του Άντριου Φουκούντα. Ίσως όλα αυτά μαζί. Το βέβαιο είναι ότι «Το Κυνήγι » είναι από τα ωραιότερα βιβλία που έχω διαβάσει. Βίωσα την προσπάθεια του Τζίν να κρύψει την ταυτότητά του στον υπέρτατο βαθμό. Η αγωνία του να ελέγξει το σώμα του κι τις λειτουργίες του έβαλαν το μυαλό μου στη διαδικασία να σκεφτεί πως θα αντιμετώπιζα εγώ μια τέτοια ανυπόφορη κατάσταση. Και σε όλα αυτά ήρθε να προστεθεί η μοναξιά που βιώνει ο ήρωάς μας. Η ελπίδα του να βρει έστω ένα σημάδι ότι υπάρχουν και άλλοι σαν κι αυτόν , η ανάγκη του να ερωτευθεί αλλά και η προσπάθεια του να μην το κάνει.
Ένα κορίτσι όμως θα βρεθεί στο δρόμο του. Ένας αστάθμητος παράγοντας που του ανατρέπει όσα είχε σχεδιάσει στο μυαλό του. Εκεί όμως που όλα αρχίζουν να καταρρέουν είναι στο «κυνήγι». Σε ένα ανελέητο κυνηγητό των τελευταίων ανθρώπων που αναγκάζεται να λάβει μέρος μιας και αυτό θεωρείται μοναδική ευκαιρία στον κόσμο του και είναι αδύνατο να αρνηθεί. Η αυστηρά προγραμματισμένη καθημερινότητα του ανατρέπονται. Οι γύρω του αρχίζουν να υποψιάζονται την πραγματική του φύση γεγονός που τον πανικοβάλει όσο θα πανικοβάλει όποιον διαβάσει αυτό το εξαιρετικό βιβλίο.
Ένα εξαιρετικό βιβλίο που έχει τη δύναμη να καθηλώσει κάθε αναγνώστη και δεν αμφιβάλλω καθόλου ότι θα το κάνει. Δεν θα πω περισσότερα καταπιέζοντας την επιθυμία μου να να γράψω με κάθε λεπτομέρεια όχι μόνο την υπόθεση του βιβλίου αλλά και τι ένιωσα διαβάζοντάς το. Θα αφήσω τον καθένα που θα ξεκινήσει να διαβάζει την ιστορία του Τζίν να ανακαλύψει μόνος του λέξη – λέξη , μέσα από την εξαιρετική γραφή του Φουκούντα , πόσο μπορεί να σε αιχμαλωτίσει και να σε καθηλώσει ένα βιβλίο που απέχει τόσο πολύ από την πραγματικότητα.
Η ΤΡΙΛΟΓΙΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ
