Κάθε ταινία και σειρά που σέβεται τον εαυτό της έχει μερικά καραμπινάτα κλισέ , άλλα απαραίτητα για να προχωρήσει η υπόθεση κι άλλα με μόνο σκοπό να εντυπωσιάσουν… Άλλα περισσότερο ενοχλητικά κι άλλα λιγότερο…
Ποια είναι όμως εκείνα τα κλισέ σε ταινίες και σειρές που όχι μόνο δεν μπορούν να περάσουν απαρατήρητα αλλά μας σπάνε και τα νεύρα;
- Τα κλειδιά
Έτσι και παίζεις σε ταινία ή σειρά, σε κυνηγάει δολοφόνος και προσπαθείς να ξεκλειδώσεις πόρτα για να μπεις και να γλιτώσεις, ΤΗΝ ΕΚΑΤΣΕΣ. Σίγουρα θα έχεις μια αρμάθα κλειδιά κι αυτό που θα ανοίγει την πόρτα θα είναι αυτό που θα δοκιμάσεις τελευταίο. Νόμος… Φυσικά θα γλιτώσεις μια ανάσα πριν σε τσακώσει ο κακούργος. Και για πιο δραματική διαφυγή θα χωθείς μέσα, θα προλάβει να βάλει κι αυτός το χέρι του και θα δεις το Χριστό φαντάρο μέχρι να καταφέρεις να τον απωθήσεις και να κλείσεις τη ρημαδοπόρτα!
2. Τα ζευγαράκια
Αν αποφασίσεις να πάρεις το έτερον σου ήμισυ και να πας σε τίποτα ακροθαλασσιές, βραχάκια, δασάκια, στενάκια, έχεις εξασφαλίσει μια δολοφονική επίθεση που θα είναι όλη δική σου. Εκεί γύρω στο ξεκούμπωμα του σουτιέν θα ακουστεί ένας θόρυβος, ο άντρας θα πάει να δει τι γίνεται και θα καταλήξει ή αιμόφυρτος στο παρμπρίζ ή κρεμασμένος ανάποδα σε κάνα δέντρο με το αίμα του να στάζει στον ουρανό του αυτοκινήτου. Εννοείται η κοπέλα θα φύγει τσιρίζοντας και θα αφήσει τον καλό της στη μοίρα του τη μαύρη…
3. Κι από τον πολύ συλλογισμό, έχασες τον λογαριασμό
Πάει ο βασανισμένος και συνήθως μπερδεμένος πρωταγωνιστής σε ένα μπαρ να πιει ένα ποτό σαν άνθρωπος να πνίξει τον πόνο του και να ξελαμπικάρει. Εκεί δυο πράγματα θα συμβούν. Ή θα συναντήσει κάποιον που θα τον ταράξει ή θα έχει μια βαθυστόχαστη συζήτηση με τον μπάρμαν. Η κατάληξη όμως θα είναι η ίδια. Έτσι στο ξεκούδουνο θα σηκωθεί και θα φύγει αφού πετάξει δυο τρία χαρτονομίσματα. Χωρίς να ρωτήσει τι χρωστάει, χωρίς να του φέρουν το λογαριασμό πετάει ένα ποσό στην τύχη και φεύγει. Στην τύχη, ρε φίλε!!! Και το ίδιο κάνει και κάθε φορά που θα μπει σε ταξί…
4. Χτύπα κι άλλο, θα τ’ αντέξει…
Ένα απ’ τα πιο ‘πολυφορεμένα’ κλισέ είναι το σκηνικό με τον λιπόθυμο κακό. Μετά από κρυφτό, ανελέητο κυνηγητό, πάλη σώμα με σώμα, κάπως τα καταφέρνει ο ήρωας (γυναίκα συνήθως), ρίχνει αναίσθητο το δολοφόνο και φεύγει τρέχοντας. Αντί να αρπάξει καμιά κοτρόνα να του κάνει το κεφάλι χαλκομανία, να τον ξεκολλάνε με τη σπάτουλα απ’ το πάτωμα, φεύγει και τον αφήνει να συνέλθει με την ησυχία του. Γιατί σου λέει άνθρωπος είναι κι αυτός (αν και πολλές φορές δεν είναι) κι έχει κι αυτός ψυχή(που πολλές φορές δεν έχει). Φουλ ανωτερότητα!!!
5. Ή του ύψους ή του βάθους
Ένα άλλο σύνηθες φαινόμενο σε ταινίες και σειρές είναι η αλλοπρόσαλλη ‘συμπεριφορά’ οχημάτων και μηχανημάτων σε συγκεκριμένες καταστάσεις. Ή που δε θα λειτουργούν καθόλου ή που δε θα χαλάνε με τίποτα. Όλες οι ηλεκτρικές και ηλεκτρονικές συσκευές ότι βλάβη και να έχουν είναι πανεύκολο να διορθωθούν με μια μικρή γροθιά στο πλάι. Αντιθέτως τα μέσα διαφυγής(αυτοκίνητα, αεροπλάνα, διαστημόπλοια, βάρκες, πατίνια) δεν παίρνουν ποτέ μπρος όταν τα χρειάζεσαι. ΠΟΤΕ. Αλλά αν ένα αυτοκίνητο πηδήξει από καμιά γέφυρα , κανένα γκρεμό ή οποιοδήποτε άλλο υπερυψωμένο σημείο αντί να σου δώσει τα αμορτισέρ και τα ψαλίδια παραμάσκαλα, πάει πιο γρήγορα κι απ’ τη McLaren του Juan Pablo Montoya στο Γκραν Πρι της Ιταλίας το 2005. Ε, κόψτε κάτι…
6. Φιλί, φιλί με λυτρώνεις
Αν θες πολύ να φιλήσεις κάποιον δύο είναι οι εγγυημένοι τρόποι να το καταφέρεις. Ο πρώτος είναι να βρεθείς με το εν δυνάμει αμόρε σου σε μια εξαιρετικά επικίνδυνη κατάσταση. Με το που θα γλιτώσετε, θα αγκαλιαστείτε και θα φιληθείτε τόσο παθιασμένα που μέχρι κι ο τηλεθεατής θα κοντέψει να πιάσει παιδί. Ο δεύτερος τρόπος είναι να εκνευρίζετε συστηματικά το αντικείμενο του πόθου σας ώστε να φτάσει σε σημείο να σας αστράψει ένα σβουριχτό σκαμπίλι και μετά αναμφίβολα θα βρεθείτε να φιλιέστε σα να μην υπάρχει αύριο. Να υπενθυμίσουμε εδώ ότι αυτά γίνονται ΜΟΝΟ σε ταινίες και σειρές. ΜΗΝ ΤΟ ΔΟΚΙΜΑΣΕΤΕ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ. Αν το εφαρμόσετε στην πραγματική ζωή υπάρχει πιθανότητα να σας τουλουμιάσουν στο ξύλο ή να αρπάξετε καμιά μήνυση για βιαιοπραγία…
7. Η επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος
Παρουσιάζεται κάποιο πρόβλημα. Δυσεπίλυτο. Τί πιο λογικό να ασχοληθεί με τη επίλυση του η αφρόκρεμα των επιστημόνων, των γιατρών, των αστυνομικών ή οποιουδήποτε άλλου κλάδου σχετίζεται με το αντικείμενο του προβλήματος; Και τι ακόμα πιο λογικό απ’ το να βρει τη λύση ή έστω να δώσει ακούσια το κλειδί για τη λύση ένας άσχετος; Ένας περαστικός που περπατάει γρήγορα, μια νοικοκυρά που ξαραχνιάζει, ένα παιδάκι που παίζει με τη μπάλα του μπορούν ως δια μαγείας να δώσουν στον πρωταγωνιστή το έναυσμα που θα τον οδηγήσει στη λύση του μυστηρίου. ΠΡΟΣΟΧΗ!!! Αν δίνετε πανελλήνιες μην τρέφετε ψεύτικες ελπίδες ότι υπάρχει πιθανότητα να λύσετε 4ο θέμα με τέτοιου είδους αναλαμπές… ΔΙΑΒΑΣΤΕ!!!
8. Κάνε μου λιγάκι μμμμμμ
Ένα τεράστιο κεφάλαιο στον τομέα των κλισέ είναι το σεξ. Κι εδώ αρχίζει μια πονεμένη ιστορία. Κάθεσαι να δεις τη σειρούλα σου ή την ταινιούλα σου και φτάνει η πολυπόθητη στιγμή που το ζευγάρι που σιππάρεις* θα ολοκληρώσει τον έρωτα του. Και είναι όλα ΤΕΛΕΙΑ. Κανείς δεν έχει άγχος, κανείς δεν αναρωτιέται αν έχει κάτι κολλημένο στα δόντια του, αν έχει κάνει αποτρίχωση, αν αρέσει στον άλλο ότι κάνει, αν μετά το σεξ θα συνεχίσει ο άλλος να ενδιαφέρεται ή θα του φανερώσει ξαφνικά ότι είναι μυστικός πράκτορας κι ότι πρέπει να φύγει εκτάκτως για μυστική αποστολή στην Υεμένη… Όλα είναι τόσο εξωπραγματικά υπέροχα που αρχίζει ο θεατής να αναρωτιέται. ‘Έτσι πρέπει να είναι το σεξ; Μήπως κάνω κάτι λάθος;;;’ Δε ρωτάω εγώ, μια φίλη μου απ’ το χωριό ρωτάει . Δεν την ξέρετε…
*. Σιππάρω στη γλώσσα των νέων σημαίνει υποστηρίζω ένα ζευγάρι και εγκρίνω τη σχέση τους. Και μιας και η κρίση των τριανταφεύγα μας χτυπάει την πόρτα πιο επίμονα κι απ’ τα παιδάκια που λένε τα κάλαντα, θα εντάξουμε τέτοιες ‘λέξεις’ στο λεξιλόγιό μας για να γίνουμε κι εμείς νεολαίοι και τρέντυ!!!
9. Και λέει λέει και τι δε λέει και πάει λέγοντας
Και φτάνουμε στο βασιλιά της κοινοτυπίας, στο κορυφαίο κλισέ που είναι τόσο εκνευριστικό που μας έρχεται να πηδηχτούμε απ’ το παράθυρο. Βλέπεις ολόκληρη ταινία ή ακόμα χειρότερα ολόκληρη σεζόν σειράς με τον κακό της υπόθεσης να κρύβει με κάθε κόστος τα μοχθηρά σχέδια του. Και τι κάνει; Όχι, στο Θεό που πιστεύετε, τι κάνει; Καταφέρνει να πιάσει τον καλό τον οποίο καταδιώκει αδιάκοπα απ’ την αρχή (με περισσότερη μανία απ’ αυτή που καταδίωκε ο Ιαβέρης τον Γιάννη Αγιάννη στους Άθλιους) και αντί να του φυτέψει μια σφαίρα στο δόξα πατρί, κάθεται και του πιάνει ψιλοκούβεντο. Του ανοίγει την καρδιά του, του λέει τα σώψυχα του, του λέει για τα δύσκολα παιδικά του χρόνια, για τα τραυματικά του βιώματα, για μια γκόμενα που τον παράτησε σύξυλο στη Φολέγανδρο για ένα Γάλλο τουρίστα, για μια ωραία συνταγή για σουτζουκάκια σμυρναίικα με μπόλικο κύμινο γιατί είναι και μερακλής και στο τέλος του ξεφουρνίζει και το μεγαλοφυές σχέδιο του χαρτί και καλαμάρι απ’ την αρχή ως το τέλος, έτσι για να του το τρίψει στη μούρη. Και δυο καταλήξεις έχει αυτό το ντελίριο. Ή η ατέλειωτη φλυαρία θα κρατήσει αρκετά μέχρι να έρθει η ομάδα διάσωσης και να απελευθερώσει τον έρμο τον όμηρο που του ζάλισε τον έρωτα ο άλλος ο παρλαπίπας ή θα τον παρατήσει δεμένο σ’ ένα αχυρώνα/σπιτάκι στο δάσος/αποθήκη να ανατιναχτεί δίπλα σε μια βόμβα με χρονόμετρο που μετράει αντίστροφα. Φυσικά το τίμιο λαϊκό παιδί θα λυθεί και θα πεταχτεί έξω ένα δευτερόλεπτο πριν σκάσει η βόμβα και τον κάνει παζλ. Ελεύθερος πια θα τρέξει και θα καταστρέψει τα σατανικά σχέδια του πανίβλακα που αν απλά το βούλωνε νωρίτερα θα είχε κερδίσει…
