Γιατί…
Πρέπει να δείτε την ταινία «Έτερος Εγώ»
Εδώ στο Nikol’s Way είδαμε την ταινία «Έτερος Εγώ» και γράφουμε 10 + 1 Γιατί… πρέπει να τη δείτε κι εσείς.
Γιατί η πρώτη ταινία του Σωτήρη Τσαφούλια «Κοινός Παρονομαστής» -στην οποία συμπρωταγωνιστεί ο Πυγμαλίων Δαδακαρίδης- είναι μια αξιόλογη δουλειά. Προσωπικά από τις αγαπημένες μου ταινίες.
Γιατί βλέπεις και θαυμάζει τη φοβερή δουλειά που έκαναν οι μάγοι αδερφοί Αλαχούζοι.
Γιατί η καθαρή σκηνοθετική ματιά 
βοηθάει τον θεατή να παρακολουθήσει τις εξελίξεις, την ίδια στιγμή που τον βασανίζει, τον μπερδεύει, τον οδηγεί και τον ξαναγυρίζει στην αρχή.
Γιατί ξετυλίγεται στην οθόνη μια εξαιρετική ιστορία, ένα ψαγμένο και γεμάτο μηνύματα σενάριο. Οι λέξεις και τα λόγια που χρησιμοποιούνται καθηλώνουν.
Γιατί πιστεύεις ότι έχεις βρει τον δολοφόνο στο πρώτο μισάωρο και εκεί που είσαι σίγουρος αλλάζεις γνώμη και μετά καταλήγεις σε άλλον δολοφόνο –ή δολοφόνους- και ξαναλλάζεις γνώμη και τελικά… τελικά ταινιάρα!
Γιατί η χημεία του Δαδακαρίδη με τον Καταλειφό και τον Βακούση είναι εμφανέστατη. Υπέροχο τρίδυμο.
Γιατί υπάρχει εκείνος ο κόμπος στην καρδιά όταν πέφτουν οι τίτλοι τέλους και ο Δημήτρης – ο κεντρικός ήρωας της ταινίας- έχει πάρει την απόφαση του. Και εκείνη η ερώτηση που κάνεις στον εαυτό σου… «εγώ τι θα έκανα στη θέση του;»
Γιατί απαντάς με σιγουριά στο τι θα έκανες τελικά στη θέση του Δημήτρη. Το ίδιο με εκείνον.
Γιατί χειρίζεται και χρησιμοποιεί τα μαθηματικά με απίστευτο τρόπο. Για εκείνη τη στιγμή που ο Francois Cluzet αναλύει τους φίλιους αριθμούς και εσύ αναρωτιέσαι «καλά, που το σκέφτηκαν όλο αυτό τόσους αιώνες πριν».
Γιατί υπάρχει σε αυτή ο Πυγμαλίων Δαδακαρίδης. Αυτός ο αξιόλογος, απίστευτος ηθοποιός. Οι κινήσεις του, η φωνή του, η εξαιρετική του ερμηνεία, ο τρόπος που ανέπτυξε τον ήρωα του, η εσωτερική του αναζήτηση που γίνεται και δική μας. Το βλέμμα του που έχει αυτόν τον παράξενο τρόπο –το μοναδικό ταλέντο- να μιλάει και να ερμηνεύει, όλους τους ρόλους, μόνο του. Σπουδαίος!
Γιατί… γιατί η ταινία θα μπορούσε να μην έχει κανένα απ’ όλα αυτά τα Γιατί. Θα μπορούσε απλώς να μας δείχνει τις στιγμές του Δημήτρη με τον πατέρα του και να είναι μια σπουδαία ταινία. Απλώς και μόνο γι’ αυτές τις αριστουργηματικές, ερμηνευτικά και σκηνοθετικά, σκηνές αξίζει κάποιος να δει το «Έτερος Εγώ».
