Σήμερα διαβάζουμε το βιβλίο «Το κορίτσι που αγαπούσε τα βιβλία» της Βίβιαν Μάρκου, από τις εκδόσεις Ψυχογιός.
Κείμενο: Μαρία Μπακάρα
Επιμέλεια: Χρύσα Βασιλείου
Οφείλω να ομολογήσω πως ήμουν αρκετά επιφυλακτική σε σχέση με το συγκεκριμένο βιβλίο. Διαβάζοντας την περίληψή του δεν μπορούσα να το εντάξω σε μία συγκεκριμένη λογοτεχνική κατηγορία, ενώ η έλλειψη πληροφοριών για τη συγγραφέα του –το Βίβιαν Μάρκου είναι ψευδώνυμο- με έκαναν να είμαι κάπως σκεπτική. Ωστόσο, το υπέροχο εξώφυλλό του και ο τόσο ξεχωριστός και καταπληκτικός τίτλος του δεν μου επέτρεψαν να του αντισταθώ.
Η Δήμητρα Κορίνη είναι μια σύγχρονη γυναίκα, η οποία ζει μια συνηθισμένη ζωή στην Ελλάδα της κρίσης, προσπαθώντας να κάνει μια δουλειά που λατρεύει, αλλά που πλέον έχει βαλτώσει λόγο της στασιμότητας και των οικονομικών συνθηκών της χώρας. Ξαφνικά, εμφανίζεται στη ζωή της ο γοητευτικός και αινιγματικός συγγραφέας Αύγουστος Γιανναράς· και η Δήμητρα φιλοδοξεί μαζί του να κατακτήσει τα εκδοτικά και ερωτικά μονοπάτια. Όμως ποιος πραγματικά είναι ο Αύγουστος και, κυρίως, τι είναι αυτό που πραγματικά επιθυμεί η Δήμητρα από τη ζωή της;
«Το Κορίτσι που αγαπούσε τα βιβλία» είναι ένα από τα πιο διασκεδαστικά και τρυφερά βιβλία που έχω διαβάσει στη ζωή μου. Καλογραμμένο, με γλώσσα απόλυτα εναρμονισμένη στην εποχή της και χαρακτήρες που συναντάς καθημερινά. Εάν εξαιρέσουμε τον Αύγουστο, ο οποίος μοιάζει να έχει ξεπηδήσει από χολιγουντιανή ταινία, οι ήρωες της κυρίας Μάρκου είναι όλοι εμείς. Με τα άγχη, τις επιθυμίες και τις φιλοδοξίες που προσπαθούμε να προασπίσουμε, σε μία εποχή που μας πιέζει να κλειστούμε σε ένα μίζερο δωμάτιο και να σκύψουμε το κεφάλι. Και αυτό ακριβώς είναι η πένα της Βίβιαν Μάρκου: μια φωτεινή ηλιαχτίδα μέσα σε ένα σκοτεινό δωμάτιο.
Οι γνώσεις της συγγραφέως για την εκδοτική και συγγραφική πραγματικότητα είναι εμφανέστατες, και μας γνωστοποιεί με αρκετές λεπτομέρειες τις αλλαγές που έφερε η κρίση (και) στον χώρο του βιβλίου. Η προσπάθεια που κάνει η Δήμητρα να εξελιχθεί επαγγελματικά μοιάζει με τον αγώνα του βιβλίου να σταθεί χωρίς ποιοτικές εκπτώσεις, σε μία εποχή που όλα μοιάζουν να υπολειτουργούν.
Αυτό που μου άρεσε ιδιαίτερα στο βιβλίο, και που έδωσε μια φρέσκια πνοή στην ανάγνωση της ιστορίας, είναι η ρεαλιστική προσέγγιση των επιθυμιών της πρωταγωνίστριας. Η ηρωίδα, αν και ονειρεύεται έναν όμορφο ερωτικό δεσμό –χωρίς αυτό να σημαίνει τη γαμήλια αποκατάσταση– δεν κάνει αυτοσκοπό της το κυνήγι του. Αντίθετα, έχει υψηλούς επαγγελματικούς στόχους, οι οποίοι πηγάζουν από τα όνειρα της, και προσπαθεί με σκληρή δουλειά να τους πετύχει. Η ιστορία της Δήμητρας δείχνει το πόσο σημαντική είναι η εξελικτική πορεία της ζωής και η αποφυγή της στασιμότητας. Την ίδια στιγμή, νομίζω πως αναδεικνύεται η θέση της γυναίκας στον επαγγελματικό στίβο και την κοινωνία, όπως επίσης και το δικαίωμά της να έχει φιλοδοξίες άσχετες με τον κανονιστικό μητρικό ρόλο που της έχουν επιβάλει, και οι επιλογές της να έχουν ως επίκεντρο την ολοκλήρωση μέσω της εξέλιξης του εαυτού της και μόνο.
Πρόκειται για ένα καλογραμμένο βιβλίο, με χιούμορ και αληθοφανείς αφηγήσεις, απλή γλώσσα και καταστάσεις που συναντάμε καθημερινά στη ζωή μας. Από το πώς περιγράφεται μια απλή βόλτα με τον σκύλο Σέρλοκ μέχρι ένα ραντεβού, μπορούμε να θαυμάσουμε τη συγγραφική μαεστρία που μοιάζει να βγαίνει αβίαστα και αληθινά. Και αυτό ακριβώς είναι το συναίσθημα που μένει στον αναγνώστη· η αλήθεια γύρω από τα βιβλία και τους ανθρώπους τους αλλά, κυρίως, γύρω από τη συγγραφέα. Ένα κορίτσι που αγαπάει τα βιβλία και θέλει να τα φροντίσει, να τα προσέξει, να στολίσει με τις λέξεις της τις σελίδες τους.
