Το άγκιστρο του θανάτου τιτλοφορείται το πρώτο βιβλίο της νέας αστυνομικής σειράς με γενικό τίτλο «Δολοφονίες στο Εστερλέν», που μας έρχεται από τη Σουηδία και στην οποία ενώνουν τις συγγραφικές τους δυνάμεις ο γνωστός κι αγαπητός στους Έλληνες αναγνώστες Anders de la Motte και ο Mans Nilsson.
Ο Πέτερ Βίνστον, ένας από τους καλύτερους και πιο έμπειρους επιθεωρητές της Διεύθυνσης Εγκληματολογικών Ερευνών της Στοκχόλμης, ταξιδεύει σε ένα μικρό χωριό της νότιας Σουηδίας, προκειμένου να παρευρεθεί στα γενέθλια της κόρης του και να περάσει λίγες μέρες μαζί της, αλλά και να ξεκουραστεί από τους έντονους ρυθμούς της δουλειάς του. Και το παραθαλάσσιο Εστερλέν φαντάζει ιδανική επιλογή, αφού τίποτα δεν φαίνεται να διαταράσσει την ηρεμία και τη ρουτίνα των κατοίκων του.
Όμως δεν είναι τα πάντα ειδυλλιακά στον μικρό αυτόν παράδεισο. Η απόφαση της γνωστής τηλεπερσόνας και μεσίτριας Γέσι Άντερσον να χτίσει ένα συγκρότημα μοντέρνων πολυτελών κατοικιών στην κοντινή παραλία έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις και την έχει φέρει σε αντιπαράθεση με αρκετούς από τους μόνιμους κατοίκους, που δεν βλέπουν με καλό μάτι μια πιθανή «εισβολή» πλουσίων στον τόπο τους. Όταν λοιπόν βρεθεί νεκρή στο εσωτερικό της πολυτελούς βίλας που σκόπευε να πουλήσει, δεν είναι πολλοί αυτοί που στενοχωριούνται με τον θάνατό της.
Όλα δείχνουν πως πρόκειται για ένα τραγικό ατύχημα και η νεαρή βοηθός επιθεωρητής στο τοπικό τμήμα, η Τούβε Έσπινγκ, αναλαμβάνει την υπόθεση. Επειδή όμως κανείς εκεί δεν έχει ανάλογη εμπειρία, ο διευθυντής του τμήματος ζητά από τον Βίνστον να τους βοηθήσει, κάτι που δεν αρέσει στην Έσπινγκ. Οι δυο τους θα πρέπει να βρουν κοινούς κώδικες επικοινωνίας ώστε να μπορέσουν να συνεργαστούν, ενώ ταυτόχρονα έρχονται αντιμέτωποι με την καχυποψία και τα κλειστά στόματα των απρόθυμων ντόπιων, που ο καθένας δείχνει να κρύβει τα δικά του μυστικά. Όσο όμως έρχονται στο φως νέα στοιχεία, τόσο πληθαίνουν τα ερωτήματα. Ήταν ο θάνατος της Γέσι Άντερσον πράγματι ατύχημα ή μια καλά σχεδιασμένη δολοφονία;
Το βιβλίο αυτό διαθέτει όλα τα χαρακτηριστικά που το κάνουν ένα εν δυνάμει επιτυχημένο αστυνομικό μυθιστόρημα. Είναι καλογραμμένο, χορταστικό, πλούσιο σε λεξιλόγιο και περιγραφές. Χωρίς η ιστορία να είναι ιδιαίτερα πρωτότυπη, ο τρόπος που εξελίσσεται καταφέρνει να διατηρεί αμείωτο το ενδιαφέρον για τη συνέχεια και –φυσικά– για την ταυτότητα του δολοφόνου, αναπληρώνοντας έτσι την όποια έλλειψη έντασης και δραματικών κορυφώσεων. Ως βιβλίο είναι ευκολοδιάβαστο, ζεστό και «φωτεινό», σαν το κλίμα της περιοχής όπου διαδραματίζεται η πλοκή· κάτι που αποτελεί ευχάριστη έκπληξη, αφού τα περισσότερα σκανδιναβικά αστυνομικά πολλές φορές χαρακτηρίζονται από μια ιδιαίτερα dark χροιά. Επιπλέον, οι δόσεις έξυπνου, φλεγματικού χιούμορ και υποδόριου σαρκασμού έχουν ως συνέπεια να αποφορτίζεται η ατμόσφαιρα όταν χρειάζεται, ώστε να γίνεται η αφήγηση ακόμα πιο ανθρώπινη και προσιτή. Το μέρος, δε, αποτελεί ιδανικό φόντο για το στήσιμο μιας τέτοιας ιστορίας: ένα μικρό επαρχιακό χωριό, ένα φαινομενικά ειδυλλιακό περιβάλλον, μια κλειστή κοινότητα με ευχάριστους κατοίκους, που είναι φιλόξενοι μα ταυτόχρονα καχύποπτοι με καθετί ανοίκειο και πρόθυμοι να κάνουν οτιδήποτε προκειμένου να διαφυλάξουν την ιδιωτικότητα και τα μυστικά τους.
Οι ήρωες καλύπτουν μια ευρεία γκάμα χαρακτήρων και είναι πολυδιάστατοι, καλοδουλεμένοι κι ενδιαφέροντες, κουβαλώντας μια αύρα μυστηρίου και υποψίας. Το συγγραφικό δίδυμο δεν αναλώνεται σε λεπτομερή σκιαγράφηση ψυχογραφημάτων και τους παρουσιάζει όλους ως περισσότερο ή λιγότερο στερεοτυπικές φιγούρες που συναντά κανείς στην επαρχία, με τα θετικά και τα αρνητικά τους. Είναι άνθρωποι οικείοι, που μας θυμίζουν κάποιον φίλο, γείτονα, συγγενή, τον ίδιο μας τον εαυτό ίσως. Κι αυτό τους κάνει πιο προσιτούς, πιο ρεαλιστικούς, πιο ανθρώπινους. Αθέλητα δένεσαι μαζί τους και ενδιαφέρεσαι τελικά να μάθεις την ιστορία τους, όπως κάνει –αν και απρόθυμα αρχικά– και ο ίδιος ο «πρωτευουσιάνος» Βίνστον.
Όσο για το πρωταγωνιστικό δίδυμο, είναι σίγουρα απολαυστικά αταίριαστο. Από τη μία ένας έμπειρος επιθεωρητής από την πρωτεύουσα, εξοικειωμένος με την επίλυση στυγνών εγκλημάτων και καθόλου με τη ζωή στην επαρχία, απόλυτα οργανωμένος στο καθετί, που μοιάζει να είναι εντελώς έξω από τα νερά του σε ένα περιβάλλον όπου οι πάντες γνωρίζονται μεταξύ τους και οι άνθρωποι συμβιώνουν αρμονικά με τη φύση· από την άλλη, μια νεαρή βοηθός η οποία ονειρεύεται τη «μεγάλη» υπόθεση που θα σπάσει τη ρουτίνα της και θα τη βοηθήσει να αποδείξει την αξία της ως αστυνομικός, απόλυτα χαώδης στον προσωπικό της χώρο, αλλά και απόλυτα ικανή να διαχειριστεί οτιδήποτε προκύψει σε ό,τι πρακτικό έχει να κάνει με τη ζωή στην επαρχία. Δυο άνθρωποι που δείχνουν να μην ταιριάζουν σε τίποτα, αρχικά καχύποπτοι και απρόθυμοι να ανοιχτούν ο ένας στον άλλον, αλλά που τελικά βρίσκουν κοινούς κώδικες επικοινωνίας, μαθαίνουν να σέβονται ο ένας τον άλλον, να λειτουργούν με αποτελεσματικότητα και να αλληλοσυμπληρώνονται.
Τέλος, δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ και στο υπέροχο εξώφυλλο, ένα από τα ομορφότερα που έχω δει εδώ και πολύ καιρό σε βιβλίο!
Βρείτε το βιβλίο εδώ: Το άγκιστρο του θανάτου
