Ένας καθηγητής γυµνασίου, οργισµένος µε τον κόσµο, αποφασίζει να βάλει τέλος στη ζωή του. Σχολαστικός και ψύχραιµος, έχει επιλέξει την ηµεροµηνία: σε έναν χρόνο. Μέχρι τότε κάθε βράδυ θα γράφει, στο διαµέρισµα που µοιράζεται µε τη σκυλίτσα του την Πέπα και µε µία βιβλιοθήκη την οποία σταδιακά ξεφορτώνεται, ένα προσωπικό χρονικό, σκληρό και καυστικό, δοσµένο όµως µε στωικότητα, πηγαίο χιούµορ και αναπάντεχη τρυφερότητα. Γράφοντας, επιδιώκει να αιτιολογήσει τη ριζοσπαστική απόφασή του, να φανερώσει ακόµα και το τελευταίο µόριο της ιδιωτικής του ζωής, να αφηγηθεί το παρελθόν του και τις πολλές καθηµερινές ιστορίες µιας Ισπανίας σε πολιτικό αναβρασµό. Αδυσώπητος, µε το νυστέρι του ανατέµνει σε κάθε σελίδα τους γονείς του, τον ανυπόφορο αδερφό του, την πρώην γυναίκα του Αµάλια, που δεν µπορεί να ξεπεράσει, τον προβληµατικό γιο του Νικίτα, αλλά και τον σαρκαστικό φίλο του Κούτσαβλο. Και, αναπάντεχα, µια γυναίκα που λέγεται Άγκεδα. Στα διαδοχικά ερωτικά και οικογενειακά επεισόδια αυτής της εθιστικής ανθρώπινης πλειάδας, ο Τόνι, ένας άνθρωπος αποπροσανατολισµένος αλλά αποφασισµένος να αφηγηθεί τις συµφορές του, παραδίδει, παραδόξως, ένα αξέχαστο µάθηµα ζωής.
«Ένας ύµνος στη ζωή, στη φιλία και στην αγάπη». Jose Maria Pozuelo Yvancos, Abc Cultural
«Το ξανάκανε. Αυτή η λαµπρή και µεθοδική ιδιοφυΐα που έχει τη συνήθεια να ξυπνάει νωρίς κατάφερε πάλι να µας καταπλήξει». Ester Aguado, Woman
«Ένα µυθιστόρηµα εξαιρετικό. Μια λογοτεχνική πανδαισία, ένα σπουδαίο βιβλίο». Benjamin Prado, La Ventana (Cadena Ser)
«Ένα αξιοθαύµαστο µυθιστόρηµα που θα πετάξει ψηλά και µακριά». José-Carlos Mainer, Babelia (El País)
«Ένα υπέροχο ουµανιστικό µυθιστόρηµα για την αξιοπρέπεια και την ελ-πίδα». Domingo Ródenas, El Periódico
«Ο Αραµπούρου µάς παραδίδει ένα µυθιστόρηµα ζωτικό, πρωτότυπο και ρωµαλέο· ένα σπουδαίο βιβλίο µε το οποίο επιβεβαιώνει για άλλη µια φορά πόσο εξαιρετικός συγγραφέας είναι». Luigi Brioschu, Guanda
«Η ιστορία ενός ανθρώπου που δεν καταλαβαίνει πια τον κόσµο. Διαφορετικό, µεγαλόκαρδο, διασκεδαστικό, βαθιά συγκινητικό. Το πιο εντυπωσιακό βιβλίο που έχω διαβάσει εδώ και καιρό». Margrit Knapp, Rowohlt
«Ένα µυθιστόρηµα που αποτελεί λογοτεχνικό µνηµείο». Alzira Martins, Actes Sud
Γυναίκες που παρατηρούν άνδρες, γυναίκες που παρατηρούν γυναίκες, παιδιά που παρατηρούν άνδρες και γυναίκες να παίζουν ένα άνισο παιχνίδι. Είκοσι ιστορίες για καλές µαθήτριες, σκυµµένες πάντα πάνω από µια λάθος εξίσωση.
Ένα ταξίδι έξω από τα συνηθισμένα, στη δίνη των κυμάτων, στα μήκη και στα πλάτη του κόσμου και πρώτα απ’ όλα της θάλασσας, με οδηγό τα όνειρα, το πάθος, τις ιστορίες. Γιατί οι ιστορίες είναι το υλικό απ’ το οποίο είμαστε φτιαγμένοι.
Το γιγάντιο καλαμάρι είναι ένα από τα τελευταία μυστήρια της θάλασσας. Για αιώνες η ύπαρξη του μυστηριώδους αυτού γίγαντα του βυθού αμφισβητήθηκε ως ναυτικό παραμύθι. Ο Φάμπιο Τζενοβέζι, ως έξοχος παραμυθάς, αφηγείται κομμάτια της ζωής του και πλήθος αληθινές ιστορίες με πρωταγωνιστές τολμηρούς καπετάνιους, την παραγνωρισμένη Μαίρη Άννινγκ, που πέρασε τη ζωή της αναζητώντας απολιθώματα, τον Δανό επίσκοπο Έρικ Ποντόππινταν και τον Γάλλο φυσιοδίφη Πιερ Ντενύ ντε Μονφόρ, που φαντάστηκαν το Κράκεν, και τον ντον Φραντσέσκο Νέγκρι, έναν ιερέα στη Ραβέννα, που πρώτος το ονόμασε και το περιέγραψε.
Αφηγείται ακόμη την ιστορία ενός νησιού στα ανοιχτά της Σικελίας που αναδύθηκε ξαφνικά από τον αφρό της θάλασσας και εξίσου αιφνίδια ξαναβυθίστηκε αλλά και της ανακάλυψης των σπηλαίων του Λασκό με τις περίφημες τοιχογραφίες της παλαιολιθικής εποχής. Και πάνω από όλα μάς μιλά για το γιγάντιο καλαμάρι με τις κινήσεις που υπνωτίζουν, ένα σύμβολο της αγάπης και της ίδιας της ζωής, και τα όσα μπορεί αυτό να μας διδάξει.
Το “Γιγάντιο καλαμάρι” είναι μια ιστορία του πολιτισμού δοσμένη με τρυφερό βλέμμα, μια επίκαιρη οικολογική κραυγή ενάντια στη ρύπανση των ωκεανών, ένας ύμνος στους οραματιστές που πιστεύουν στο φαινομενικά αδύνατο.
«Μια προσευχή στην ανθρωπότητα για να μη χάσει ποτέ την επιθυμία για όνειρα». Roberto Addeo, Satisfiction
«To Γιγάντιο καλαμάρι είναι ένα βιβλίο που ανήκει σε όλους εμάς. Μιλά για τη φύση και τον άνθρωπο. Είναι ένα μικρό εγχειρίδιο με συμβουλές για μια ζωή αν όχι καλύτερη, τουλάχιστον πιο ευτυχισμένη». Ilaria Cattaneo, Alibi Οnline
«Ένα βιβλίο υβριδικό όπως τα μυθικά πλάσματα που το κατοικούν, διφορούμενο όπως η μνήμη –που συνεχώς αναμορφώνεται και ξαναρυθμίζεται– από την οποία γεννιέται ένας γρίφος χωρίς λύση. Ακριβώς όπως η σχέση μεταξύ του ανθρώπου με τη φύση, σχέση που μοιάζει με κατάδυση στην άβυσσο του ωκεανού». Andrea Gualchierotti, Lab Parlamento
Ένας νεκρός που εξαναγκάζεται σε ανάσταση για να θεραπεύσει την απελπισία του αδελφού του, ένας μεταλλωρύχος που επιχειρεί να κρύψει τη μοναξιά του μέσα στο σκοτάδι των στοών, ένας ταριχευτής που μεταποιώντας σώματα νεκρών ζώων προσπαθεί να συνθέσει το χιμαιρικό σώμα της αγάπης, ο αρχηγός ενός θιάσου τεράτων που αναζητά την ευλογία ξεχασμένων θεών, ένας Μακεδόνας στρατιώτης που διαπιστώνει πως ο δρόμος του νόστου περνάει πάντοτε μέσα από τον Άδη.
Οι ήρωες της Μεταποίησης είναι οι ίδιοι αφηγητές της ιστορίας τους. Δεν εξομολογούνται, γιατί δεν ζητούν συγχώρεση. Ο λόγος τους άμεσος και αποκαλυπτικά ειλικρινής δεν απευθύνεται σε άλλον, παρά σε εκείνον τον οικείο ξένο, τον ίδιο τους τον εαυτό. Είναι ένας λόγος που σαν μαγική επωδός επιδιώκει να μεταποιήσει την πραγματικότητα, να ακυρώσει τις αποστάσεις του χρόνου, να συμφιλιώσει την αίσθηση της αμετάκλητης απώλειας με την ανάγκη για ζωή σε ένα ασφυκτικό παρόν. Ακόμα κι όταν αποτυγχάνει, η μετουσιωτική του δύναμη δεν φθίνει. Γιατί πίσω από τις διαφορετικές του τονικότητες, αναδύεται κάθε φορά η πραγματική του φύση: μια επίμονη επίκληση της αγάπης.
«Ο Παπαμάρκος ανοίγει το κείμενό του στην αρχαιοελληνική αντίληψη περί ετερότητας, στην προβληματική της αντανάκλασης, στους νεκρικούς διαλόγους, αλλά και στην ανατολική διερώτηση για το αυτό και το έτερο. Μεταποιεί έτσι τον οικουμενικό μύθο ως αρχετυπικό υπόβαθρο του πολιτισμού, στο πλαίσιο του οποίου διεξάγεται στους αιώνες η συζήτηση για το εγώ και τον Άλλον, τα φυσικά και τα μετά τα φυσικά, τη ζωή και τον θάνατο. […] Μεταποιεί, τέλος, τη σύγχρονη νεοελληνική γλώσσα, συναιρώντας τα πολλαπλά επίπεδά της, ιστορικά και πολιτισμικά, με άξονα τη διαπλοκή των ειδών, από την ποίηση και τον ρυθμό της στο θέατρο και τις ανατροπές του». Τιτίκα Δημητρούλια, Καθημερινή
«Πρόκειται για μια δυνατή, στιβαρή συλλογή διηγημάτων απ’ τον Δημοσθένη Παπαμάρκο που έχει κάτι απ’ την οργισμένη παραίτηση του Μάριου Χάκκα, κάτι από την ατμοσφαιρική σκοτεινιά του Γιάννη Σκαρίμπα». Γρηγόρης Μπέκος, Το Βήμα
«Η έξοχη (δεν μπορώ να βρω άλλη λέξη) συλλογή διηγημάτων του Δημοσθένη Παπαμάρκου περιέχει 12 σύντομα διηγήματα, τα οποία έχουν περισσότερο “ζουμί” από 12 μυθιστορήματα Nεοελλήνων συγγραφέων. […] Διηγήματα που διαπερνούν ταχύτατα τον χρόνο και τον χώρο σαν κινούμενες εικόνες ενός αριστοτεχνικού βιντεοκλίπ». Άγης Αθανασιάδης, Librofilo
Είστε έτοιμοι για μια ΤΕΡΑΤΩΔΗ έκπληξη;
Έχοντας κάνει κουμάντο στη ζωή του Εμπενίζερ για 511 χρόνια και έχοντας προσπαθήσει δύο φορές
να φάει την Μπέθανυ, το τέρας επιτέλους φυλακίζεται… όχι όμως για πολύ. Σύντομα, το πιο αποτρόπαιο πλάσμα του κόσμου βγαίνει απ’ το κλουβί του και ξαναβρίσκεται στη σοφίτα του Εμπενίζερ.
Αλλά το τέρας έχει κάτι το διαφορετικό τώρα…
Λέει πως όλοι είναι οι καλύτεροί του φίλοι. Και ξερνάει υπέροχα δώρα για τους γείτονές του.
Στην πιο ανησυχητική εξέλιξη των πραγμάτων μέχρι στιγμής, είναι δυνατόν το τέρας να… έγινε καλό;
«Τη ΛΑΤΡΕΨΑ αυτή την ξεκαρδιστική ιστορία!» Λόρα Έλλεν Άντερσον
«Φρικιαστικά ξεκαρδιστικό, μεγαλοφυώς θεοπάλαβο!» Τζέννυ Πίρσον
