Σήμερα εγκαινιάζουμε τη νέα στήλη τουNikol’s Way με τίτλο ΓΙΑΤΙ.
Γιατί πιστεύουμε πως πρέπει να γίνει κάτι, γιατί επιθυμούμε κάτι, γιατί κάνουμε κάτι, γιατί σκεφτόμαστε κάτι. Δηλώνουμε ξεκάθαρα τι θέλουμε και λέμε γιατί το θέλουμε. Προσωπική άποψη, προσωπικά κριτήρια, προσωπική επιλογή.
Πριν από λίγες μέρες κατάφερα να δω την ταινία Creed και πλέον είμαι πεπεισμένη πως το Oscar Δεύτερου Αντρικού Ρόλου πρέπει και οφείλει να δοθεί στον Sylvester Stallone. Παραθέτω του λόγους για τους οποίους θέλω ο Stallone να κερδίσει το χρυσό αγαλματίδιο, οι οποίοι δεν έχουν να κάνουν μόνο με την ερμηνεία του.
Γιατί το Creed είναι μια υπέροχη ταινία, με δυνατές ερμηνείες και βαθιά ψυχογραφικό πυρήνα.
Γιατί ο αγαπημένος μας Apollo, που χάσαμε τόσο πρόωρα, επιστρέφει έστω και με αυτόν τον τρόπο.
Γιατί ο Michael B. Jordan είναι φοβερός ηθοποιός και η Tessa Thompson υπέροχη στον ρόλο της. Απίστευτη η σκηνή στην οποία τη βλέπουμε να τραγουδάει.
Γιατί βλέπουμε έναν ακόμα Creed να προσπαθεί να μην χαρακτηριστεί από το όνομα του, αλλά να το έχει ανάγκη για τη μία και μοναδική του ευκαιρία του.
Γιατί μαθαίνουμε επιτέλους ποιος νίκησε στον τρίτο αγώνα ανάμεσα στον Rocky και τον Apollo. Στην πραγματικότητα ποτέ δεν είχε σημασία.
Γιατί ως τεράστια φαν του Rocky Balboa -έχω δει τις ταινίες άπειρες φορές και η τρίτη είναι η αγαπημένη μου- η συγκίνηση και η νοσταλγία κατά τη διάρκεια της ταινίας ήταν μεγάλη.
Γιατί έχει καταπληκτικό soundtrack.
Γιατί η ταινία έχει απίστευτο ρυθμό, συγκλονιστικά προγραμματισμένες αναφορές στα Rocky και τη μοναδική αίσθηση που αγαπάμε όλοι εμείς οι Μπαλμποϊκοί. Σε κάθε μορφασμό, σε κάθε κίνηση, σε κάθε στιγμή είναι εκεί. Ο Rocky που αγαπάμε και που μας συντροφεύει από τα παιδικά μας χρόνια μέχρι σήμερα.
Γιατί, ας μην κοροϊδευόμαστε, ο Stallone θα θεωρείται πάντα ένας μέτριος ηθοποιός στη συνείδηση της πλειοψηφίας. Πότε δε θα πάρει λίγη από την ποιοτική λάμψη των καλλιτεχνών τους οποίους το Ηollywood χαρακτηρίζει ως σπουδαίους και ποτέ δε θα καταφέρει να του εμπιστευτούν ρόλους ρεπερτορίου. Ο Sylvester όμως χαράζει τη δική του πορεία, ακριβώς όπως ο ήρωας του. Δημιούργησε μόνος του τον ρόλο της ζωής του ως Rocky και στο Creed δίνει τα ρέστα του, την ψυχή και τη καρδιά του ερμηνεύοντας τον ρόλο της ζωής του.
Γιατί το Creed δεν είναι απλώς μια ταινία. Είναι εμείς, η παιδική μας ηλικία, οι αναμνήσεις μας, η ενηλικίωση μας.
Γιατί περίπου ένα τέταρτο πριν τελειώσει η ταινία, νιώθεις όπως τότε, όπως όταν περίμενες ποιος από τους δύο θα νικούσε, ο Ιταλός Επιβήτορας ή ο πρωταθλητής Apollo. Και μετά σηκώνεσαι και χειροκροτείς με δάκρυα στα μάτια.
Γιατί ο Rocky λέει μια από τις ωραιότερες φράσεις: «Ξέρεις, αν κοιτάξεις με τα μάτια της ψυχής θα μπορέσεις να δεις όλη σου τη ζωή από εδώ πάνω» και για να παραφράσω τα λόγια του, αν παρακολουθήσουμε το Creed με τα μάτια της ψυχής θα μπορέσουμε να δούμε την μέχρι τώρα ζωή μας σε αυτή την ταινία
Γιατί περισσότερο από μια άρτια ταινία ή ερμηνεία, από ένα άψογο αποτέλεσμα, μετράνε οι στιγμές που νιώθεις την καρδιά σου να σπάει σε χίλια κομμάτια. Και πιστέψτε με, όσοι έχετε αγαπήσει τον Rocky θα νιώσετε το ίδιο, θα το δείτε να γίνεται μπροστά σας. Πως είναι να είσαι θρύλος. Πως είναι να μη σε ξεχνούν ποτέ. Πως είναι να αναγεννιέσαι. Γιατί αυτό που μένει δεν είναι το άψογο, το ατσαλάκωτο ή το τέλειο, αλλά το ατελές με την ένταση, το πάθος, την ψυχή, την προσωπικότητα. Αυτό που σε κάνει να κλαις, να ουρλιάζεις, να νοσταλγείς, να ζεις!
Γιατί όπως μας έμαθε ο ίδιος ο Rocky, «Το να συνεχίζεις για έναν ακόμα γύρο, όταν νομίζεις ότι δεν μπορείς, είναι αυτό που θα κάνει όλη τη διαφορά στη ζωή σου». Και ο Rocky το κάνει, ο Adonis το κάνει, το Creed το κάνει.
