Η Δανάη και ο Αλέξης ζούσαν έναν παραμυθένιο έρωτα και πίστευαν πως αυτό που βίωναν ήταν τόσο μοναδικό, που θα κρατούσε για πάντα. Η μοίρα, όμως, είχε διαφορετική γνώμη…
Ψέματα, μυστικά και ίντριγκες προκάλεσαν τον χωρισμό τους και, μέσα σε μια νύχτα, είδαν τα όνειρά τους για ένα κοινό μέλλον να διαλύονται. Η Δανάη πληρώνει ακριβά το τίμημα στον έρωτα, ενώ ο Αλέξης αναγκάζεται να συμβιβαστεί με μία ζωή που άλλοι επέλεξαν για εκείνον.
Μετά από χρόνια, όταν οι δρόμοι τους διασταυρώνονται ξανά, όλα είναι διαφορετικά. Το παρελθόν επιστρέφει δυνατό και θυμίζει ότι τίποτα δεν έχει τελειώσει – και κυρίως, πως τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται. Οι δυο τους βρίσκονται αντιμέτωποι με αποκαλύψεις που συγκλονίζουν, ενώ η αλήθεια, που παλεύει να βγει στο φως, μοιάζει με κακόγουστο ψέμα.
Μία ιστορία αγάπης για τη δύναμη του μοιραίου έρωτα και τις δεύτερες ευκαιρίες…
Η άποψή μου:
Με την ανάγνωση του βιβλίου «Με την πρώτη ματιά» της Ευαγγελίας Πρατσόλη, από τις Εκδόσεις Πηγή, ένοιωσα κι εγώ, με την πρώτη και με την δεύτερη, αλλά και με την ύστατη ματιά, ότι ερωτεύθηκα, βαθιά και αμετάκλητα, το συγκεκριμένο βιβλίο και την γραφή της κυρίας Πρατσόλη.
Η ιστορία ξεκινά στο σήμερα, με την συνάντηση του Αλέξη και της Δανάης, ενός πρώην ζευγαριού, που ο φθόνος και η ζήλεια χώρισαν στο παρελθόν, και που εξακολουθούν να έχουν αισθήματα ο ένας για τον άλλον. Η συγγραφέας πιάνει το νήμα της ιστορίας από την αρχή και μας γυρνάει στο παρελθόν, στην γνωριμία, στον μεγάλο έρωτα και στο τραγικό τέλος της σχέσης των ηρώων. Ο Αλέξης, στο σήμερα, απαγκιστρωμένος από τα βάρη του παρελθόντος, επιστρέφει στην Εύβοια με μόνο σκοπό να την διεκδικήσει ξανά. Τα λάθη και οι επιλογές του παρελθόντος στέκονται, όμως ακόμα και σήμερα, αμετακίνητοι και άγρυπνοι φρουροί και τους εμποδίζουν να ξεπεράσουν τα πάθη και τους εγωισμούς τους και να χτίσουν ένα κοινό μέλλον.
Θα χαρακτηρίσω το συγκεκριμένο βιβλίο μια «δυνατή ιστορία αγάπης», με εξίσου δυνατές σκηνές, πλούσιες σε συναισθήματα, αλλά και χιουμοριστικές, που διανθίζουν και πλέκουν την ιστορία που, προσωπικά, με ενθουσίασε, με συγκλόνισε και με άφησε με μια γλυκόπικρη αίσθηση και μόνο με την σκέψη ότι υπάρχει, όντως, τόση κακία, μικροψυχία και εγωισμός στον κόσμο, αλλά και με την αισιόδοξη σκέψη ότι η πραγματική αγάπη ξέρει να υπομένει, να επιμένει και να νικά.
Σε ένα ακόμα σημείο, που θέλω να σταθώ, είναι στο πόσο καλογραμμένο και προσεγμένο είναι το συγκεκριμένο βιβλίο, ως προς τους χαρακτήρες, τις ψυχοσυνθέσεις και τον κοινωνικό μας περίγυρο. Η συγγραφέας έπιασε ακριβώς τον παλμό των δύο ερωτευμένων νέων, αλλά και των φίλων και των «εχθρών» και της κοινωνίας ολόκληρης. Άλλωστε, είναι γνωστό ότι σε μικρές και κλειστές κοινωνίες τα γεγονότα κυκλοφορούν με ταχύτητα και όλοι ανακατεύονται σε όλα. Και όλα αυτά έχουν αποδοθεί με σωστό τρόπο και στον βαθμό που συμβάλουν, χωρίς να επηρεάζουν την ιστορία ή να αλλάζουν την μορφή του βιβλίου.
Βασικό και μεγάλο «ατού» του βιβλίου είναι η αποτύπωση και ανάλυση των χαρακτήρων – ειδικά των ηρώων – και των πράξεών τους. Η κυρία Πρατσόλη εμβαθύνει επιδέξια στα άδυτα της ανθρώπινης ψυχής, είτε αυτή ανήκει σε εφήβους, είτε σε ενήλικες. Σε κάθε περίπτωση αναλύει άριστα τις σκέψεις και τις αποφάσεις των ηρώων, βάσει του χαρακτήρα τους, του οικογενειακού τους περιβάλλοντος και της ιδιοσυγκρασίας τους.
Η πένα της, όπως προείπα, εξαιρετική, με σωστή δόση λυρισμού, περιγραφικότητας και εξιστόρησης των γεγονότων, συμβάλει στην αναγνωστική εμπειρία και δημιουργεί μόνο ευχαρίστηση, αφού ένα βιβλίο δεν φτάνει μόνο να έχει μια δυνατή ιστορία, αλλά πρέπει να ξέρει και πώς να την μεταφέρει, με επιτυχία, στον αναγνώστη.
Η κυρία Πρατσόλη, όμως, δεν αρέσκεται και σε ένα απλό «χάπι έντ». Ενώ θα μπορούσε να κλείσει την ιστορία, μετά την «νύχτα των αποκαλύψεων», με το ζευγάρι να πέφτει ο ένας στην αγκαλιά του άλλου και να «ζουν αυτοί καλά κι εμείς καλλίτερα», προχωράει την ιστορία ένα βήμα παραπέρα και μας δίνει ακόμα μια γεύση της εξαιρετικής της γραφής. Αποφασίζει να παίξει με την ιδιοσυγκρασία και την ψυχοσύνθεση των ηρώων, αλλά και με την δική μας ψυχολογία, κάνοντας σαφές ότι οι άνθρωποι είναι πολύπλοκα όντα και διαλέγουν πάντα τον δύσκολο δρόμο. Οι άνθρωποι – ενάντια ακόμα και στο δικό τους καλό – είναι ικανοί να φτάσουν στα άκρα, μόνο και μόνο για να υπερασπιστούν τις επιλογές τους… ακόμα κι αν αυτές είναι λάθος… από πείσμα. Μας δίνει, λοιπόν, μια τελευταία δυνατή σκηνή, πριν το κλείσιμο και μας απογειώνει.
Θεωρώ το συγκεκριμένο βιβλίο ένα «συγγραφικό διαμαντάκι», που αναφέρεται στην δύναμη της αγάπης και στις δεύτερες ευκαιρίες και που το απήλαυσα, δεόντως.
[yasr_overall_rating]
Το βιβλίο θα το βρείτε εδώ:
