Προσπαθώντας να εμβαθύνουμε στα «μυστήρια» της συγγραφέως Σοφίας Δημοσθένους, παίρνουμε τη θέση του ήρωα του βιβλίο της «Μυστήριο με άρωμα βανίλιας» Νικόλα Ευσταθίου και την ανακρίνουμε:
Κυρία Δημοσθένους, χαριτολογώντας ο ήρωας λέει ότι παρακολούθησε πολλά επεισόδια C.S.I. Εσείς από πού αντλείτε την έμπνευσή σας;
Σε αντίθεση με τον Εμμανουήλ, δυστυχώς εγώ δεν έχω παρακολουθήσει πάρα πολλά επεισόδια της σειράς. Παρ’ όλα αυτά η έμπνευση δεν προέρχεται από την τηλεόραση αλλά από στιγμές της καθημερινότητας, βιώματα και εμπειρίες. Ακόμα και μια βόλτα μέχρι το περίπτερο της γειτονιάς είναι ικανή για να σκαρφιστεί κάτι το μυαλό μου και να με κάνει να τρέξω μέχρι τον υπολογιστή.
Χρησιμοποιείτε ένα αστυνομικό μυθιστόρημα για να περάσετε πολλά μηνύματα. Θεωρείτε ότι η αστυνομική λογοτεχνία είναι ικανή να προβληματίσει έναν αναγνώστη;
Φυσικά και τη θεωρώ ικανή, και μάλιστα σε μέγιστο βαθμό. Θα έλεγα πως όπως ένα κοινωνικό μυθιστόρημα επηρεάζει με κάποιο μήνυμά του τον αναγνώστη, μέσα από ένα δραματικό πολλές φορές γεγονός, γιατί να μην μπορεί και ένα αστυνομικό ή και ένα μυστηρίου; Μέσα από την αγωνία, τους γρίφους και το σασπένς, έχω παρατηρήσει πως πολλές φορές μας μένει πιο ουσιαστικά το ζουμί και αυτό που θέλει να μας πει ένα βιβλίο.
Ο Εμμανουήλ, ο ήρωας μας, βλέπουμε σίγουρα ότι είναι καταθλιπτικός, χωρίς όμως να μπορεί να το αναγνωρίσει. Πιστεύετε ότι η κατάθλιψη είναι φαινόμενο του καιρού μας;
Πιο πολύ δεν γίνεται, νομίζω. Η κατάθλιψη, σε όποια κλίμακα και αν βρίσκεται, είναι πια τόσο συχνή που σε κάνει κάθε μέρα να αναρωτιέσαι. Και όχι μόνο αυτό, αλλά όπως και ο ίδιος ο ήρωας δεν το συνειδητοποιεί, έτσι και οι πάσχοντες, οι πιο πολλοί τουλάχιστον, δεν το καταλαβαίνουν ώσπου να φτάσουν σε έσχατο σημείο.
Μπορούν τα βιβλία να ταυτίσουν τους αναγνώστες με τα δικά τους προβλήματα και να τους βοηθήσουν να τα αντιμετωπίσουν;
Σίγουρα! Πόσος κόσμος βρίσκει παρηγοριά στις σελίδες ενός μυθιστορήματος; Αρκετός νομίζω. Οπότε, μετά την ταύτιση έρχεται η επίλυση μέσω της μίμησης πολλές φορές. Παραδειγματίζονται από τους ήρωες, μπαίνουν στη θέση τους και έτσι μοιραία δρουν πιο αντικειμενικά και ψύχραιμα στα δικά τους παρόμοια ή και ίδια προβλήματα.
Εάν αποφασίζατε να γράψετε ένα βιβλίο, που να μην είναι αστυνομικό, σε ποια άλλη θεματολογία θα μπορούσατε να στραφείτε;
Νομίζω θα δοκίμαζα να φλερτάρω με ένα μυθιστόρημα φαντασίας! Λογικά όμως θα έβαζα και κάποια μικρά στοιχεία μυστηρίου, αν φυσικά μπορούσε να “κολλήσει” και με την ιστορία!
Γιατί αστυνομικό μυθιστόρημα;
Χωρίς να υποτιμώ ούτε κατά διάνοια τα υπόλοιπα είδη, άλλωστε γούστα είναι αυτά, ακόμα και σαν αναγνώστρια, αστυνομικό μυθιστόρημα θα επέλεγα, ή κάποιο μυστηρίου. Όλη αυτή η αγωνία και το άγχος εξάπτουν το είναι μου. Επιπλέον, αυτή η αιώνια αναμέτρηση μεταξύ του καλού και του κακού με κεντρίζει απίστευτα και “κολλάω” ώσπου να δοθεί η πολυπόθητη δικαιοσύνη! Παρ’ όλα αυτά, έχω σκοπό να διεισδύσω και σε άλλα είδη στο μέλλον.
Είστε αισιόδοξο άτομο και πιστεύετε στους συνανθρώπους;
Σε γενικές γραμμές, ναι. Κάποιες φορές πληγώνομαι από τους γύρω μου, όπως όλοι μας λίγο έως πολύ, και “πέφτω”, αλλά γρήγορα συνέρχομαι. Άλλωστε, όταν έχεις ένα παιδί, θεωρώ πως αυτόματα βλέπεις το ποτήρι μισογεμάτο. Η συναναστροφή με τα παιδιά, όσα προβλήματα και να έχεις, πάντα σε κάνει να ξεχνάς και να βλέπεις τη ζωή σαν δώρο Θεού!
Ετοιμάζετε κάποιο καινούργιο βιβλίο κι αν ναι, θα μας πείτε λίγα λόγια;
Γενικά είμαι σε μία δημιουργική φάση στη ζωή μου, απλά με προβληματίζει η έλλειψη χρόνου! Και αυτό το βιβλίο θα κινηθεί στο πλαίσιο του μυστηρίου, όμως αυτή τη φορά “παντρεύεται” με το φανταστικό! Νομίζω το αποτέλεσμα θα είναι πολύ καλό και εύχομαι να βγει ακριβώς όπως το εχω στο μυαλό μου!
Ευχόμαστε στο βιβλίο σας να είναι καλοτάξιδο και να αγκαλιαστεί από τον κόσμο.
Αγγελική Κατσιμάρδου.
