Το τζιπ αφέθηκε να γλιστρήσει στα βράχια των Δικαστικών, στον Μαραθώνα, παίρνοντας μαζί του στον βυθό την Ξένια Χατζή. Το αίμα της είναι πλημμυρισμένο στα ηρεμιστικά: μία ποσότητα ικανή επίσης να τη σκοτώσει. Θα μπορούσε να ήταν αυτοκτονία. Αλλά η αστυνόμος Στέλλα Άνταμς ξέρει πως δεν είναι. Ξέρει πως είναι φόνος.
Λίγους μόλις μήνες μετά τον ερχομό της στην Ελλάδα από την Αμερική και τη μυστική αντιτρομοκρατική υπηρεσία του FBI στην οποία εργαζόταν, η αινιγματική τριανταπεντάχρονη με το λευκό δέρμα, τα κόκκινα μαλλιά και τα γυαλιά ηλίου που δεν βγαίνουν στιγμή από τα μάτια της, θα ψάξει για τον αινιγματικό δολοφόνο με τον δικό της ανορθόδοξο τρόπο.
Βίαιη, μονομανής, με μια ιδιαίτερη σεξουαλικότητα και καθόλου πολιτικά ορθή, η Στέλλα Άνταμς δεν θα απαιτήσει μόνο από τους συνεργάτες της την άμεση διαλεύκανση της υπόθεσης, αλλά θα μπλεχτεί και η ίδια επικίνδυνα βαθιά σε αυτήν.
Την ίδια στιγμή που τα γρανάζια –και οι γάντζοι– του παρελθόντος της έρχονται όλο και πιο κοντά της. Για να τη συνθλίψουν.
Η άποψή μου:
Ο «Βυθισμένος Ουρανός» είναι το πρώτο βιβλιο της σειράς «Στέλλα Άνταμς» της κυρίας Κικής Τσιλιγγερίδου από τις εκδόσεις Bell. Πρωταγωνίστρια της ιστορίας είναι η αστυνόμος Στέλλα Άνταμς, με προϋπηρεσία στο FBI και σήμερα επικεφαλής της Τέταρτης Ομάδας του Τμήματος Εγκλημάτων κατά Ζωής και Ιδιοκτησίας (ΥΔΕΖΙ) στην Αττική.
Η Άνταμς είναι μια δυναμική, πολύ δραστήρια, αλλά λιγομίλητη, αντισυμβατική και μοναχική τριανταεξάχρονη γυναικά, ενίοτε άγρια και σκληρή, δείχνει αλλόκοτη και απρόβλεπτη. Ως αρχηγός του τμήματος, καλείται μαζί με την ομάδα της, να εξιχνιάσει τον θάνατο μιας γυναικάς και συγκεκριμένα τον πνιγμό της μετά από υπερβολική χρήση ηρεμιστικών. Είναι αυτοκτονία ή δολοφονία; Το ένστικτο της, συνήθως, είναι αλάνθαστο και οι μέθοδοι ανάκρισης που χρησιμοποιεί, πολλές φορές, είναι επίσης ανορθόδοξοι. Ο τρόπος που προσεγγίζει τους υπόπτους είναι συχνά βίαιος και της αρέσει να έχει τον έλεγχο και να ξαφνιάζει.
Η Στέλλα Άνταμς είναι ένας πολυδιάστατος και μπερδεμένος χαρακτήρας. Ένα μετατραυματικό στρες αποδιοργάνωσε τη συναισθηματική της ισορροπία και την έκανε μεν δυνατή, αλλά την οδήγησε στο να ζει ακραία και επικίνδυνα. Ως αποκούμπι είχε την βροχή, το πότο και άλλα… περισσότερα. Συχνά, κυριευμένη από τα πάθη, τις εμμονές και τις σκοτεινές της επιθυμίες, άγγιζε τα όρια της τρέλας, δεν τολμούσε να αντικρίσει και να αντιμετωπίσει τα φαντάσματα από το παρελθόν της και ένιωθε σαν μαριονέτα που άλλοι της κινούν τα νήματα. Το μυαλό της έπαιζε παιχνίδια και οι σκέψεις της ήταν σαν ένας μπλεγμένος λαβύρινθος, ενώ οι πληγές στην ψυχή της την βασάνιζαν καθημερινά. Μια ζωή, λοιπόν, γεμάτη κρίσεις πανικού, εκρήξεις αδρεναλίνης και ακάλεστες εικόνες που τρυπώνουν στο μυαλό και το διαλύουν, τα ψυχολογικά κατάλοιπα, οι παραισθήσεις, ο φόβος, η μοναξιά και η απώλεια είναι οι αίτιες για το επαναλαμβανόμενο νευρικό τικ της.
Σαν αποτέλεσμα όλων των παραπάνω, απέφευγε την σπιτική θαλπωρή και τη ζεστασιά, ενώ πολλές φόρες δεν άντεχε ούτε και η ίδια τον εαυτό της και, υποσυνείδητα, αποζητούσε τον πόνο, καθώς ένιωθε χαμένη και κατεστραμμένη. Αντιμετώπιζε τον κόσμο πάντα κρυμμένη πίσω από τα μαύρα γυαλιά –ασπίδα της– και είχε μοναδικό στήριγμα κάποιους ανθρώπους, μόνο ως πρόσκαιρη ανακούφιση, στους οποίους κατέφευγε όταν ένιωθε ανήμπορη. Καθ’ όλο το βιβλίο γινόμαστε μάρτυρες της απόγνωσης και της απελπισίας που την κατέβαλε και την καταβάλει.
Ο «Βυθισμένος Ουρανός» είναι ένα μυθιστόρημα που διαδραματίζεται κυρίως στην Ελλάδα της κρίσης, με κάποια φλας μπακ στην Αμερική, η δε ρουτίνα, της βροχερής Αθήνας, δίνει μια νότα σκοτεινή στην όλη ιστορία. Η συγγραφέας περιγράφει με ζωντανές και πλούσιες εικόνες την μουντή, μελαγχολική και γκρίζα πόλη, που τείνει να «βυθιστεί» από την ασταμάτητη βροχή. Η πλοκή κυλάει ορμητικά και παρασύρει τον αναγνώστη, όπως και η θυελλώδης προσωπικότητα της Στέλλας Άνταμς. Η αφήγηση θα λέγαμε είναι κινηματογραφική: γρήγορος ρυθμός, διαρκής δράση και σύντομα κεφάλαια. Το πρωτότυπο εξώφυλλο τώρα του βιβλίου είναι φανερά επηρεασμένο από ταινίες και κόμικς και θυμίζει πολύ την αφίσα της ταινίας «Αμαρτωλή Πόλη» (Sin City, 2005), και, φυσικά, μαγνητίζει το βλέμμα. Επίσης κάποια ονόματα ηρώων είναι δανεισμένα από σειρές και ταινίες του εξωτερικού.
Στα συν του βιβλίου το γεγονός ότι η συγγραφέας έχει ερευνήσει ιατρικούς όρους και οδηγίες χρήσης φαρμακευτικών ουσιών, τα οποία εξηγεί αναλυτικά στη διάρκεια της ιστορίας και που έχουν την θέση τους μέσα στην πλοκή. Στον αντίποδα όμως, στην αρχή του βιβλίου υπάρχουν αρκετά μεγάλες προτάσεις, οι οποίες κουράζουν τον αναγνώστη. Επιπλέον, σχεδόν σε κάθε διάλογο, επαναλαμβάνεται τουλάχιστον μια φορά, η λέξη «ναι» σε μορφή ρητορικής ερώτησης, στο τέλος της πρότασης, σχεδόν από όλους τους ήρωες, κάτι που φανερώνει όχι μια ιδιαιτερότητα στην ομιλία της ηρωίδας, αλλά της συγγραφέως.
Η συγγραφέας θίγει, με αριστοτεχνικό τρόπο, θέματα ταμπού της εποχής μας, αποκαλύπτοντας διάφορες πτυχές της κοινωνίας μας, όπως η διαφορετικότητα, ο ρατσισμός, η τρομοκρατία, ο εκφοβισμός (μπούλινγκ), η κακοποίηση, οι εξαρτήσεις (εθισμός, υποταγή, κυριαρχία, τζόγος, αλκοολισμός) και μας «αναγκάζει» να προβληματιστούμε.
Η κυρία Τσιλιγγερίδου, έχει γράψει ένα σύγχρονο αστυνομικό θρίλερ, έχοντας, παράλληλα, εμβαθύνει στην ψυχοσύνθεση της πρωταγωνίστριάς της και μας έχει χαρίσει ένα απίστευτα δυνατό ψυχογράφημά. Μας ξαφνιάζουν οι άγριες ερωτικές σκηνές, λίγο υπερβολικές και βίαιες, αλλά γεμάτες ένταση. Η εισαγωγή του βιβλίου κάνει αίσθηση, με μια ιδιαίτερη και δυνατή περιγραφή και το τέλος της ιστορίας θεωρώ ότι είναι δικαιώνει τον αναγνώστη.
Το φινάλε μας δίνει ραντεβού για τη συνέχεια, παρέα με τις περιπέτειες της αστυνόμου Άνταμς, που αναμένουμε διακαώς.
