Τι είναι τελικά αυτό το Twin Peaks
και γιατί έχουν λυσσάξει όλοι;
Κάποιοι από εσάς έχετε μάλλον αυτή την απορία, μιας και τις τελευταίες εβδομάδες το facebook το έχει πιάσει μία Τουινπικσοφρενήτιδα. Οι υπόλοιποι που ανοίξατε αυτό το άρθρο μάλλον ξέρετε και δεν μπορείτε να συγκρατήσετε τον ενθουσιασμό σας.
Πριν ξεκινήσω, να σας πω ότι δεν έχω δει παρά τα δέκα πρώτα λεπτά του πρώτου επεισοδίου της τρίτης σαιζόν – μετά ανακάλυψα ότι ήταν αργά και πού να τρέχω για ναρκωτικά τέτοια ώρα… Επίσης, δε θα κάνω σποίλερ για τις δύο πρώτες σαιζόν.
Το Twin Peaks λοιπόν ήταν μία σειρά που βγήκε το μακρινό 1990 στο αμερικάνικο ABC. Δημιουργοί της οι Mark Frost και David Lynch. Διαδραματίζεται στην μικρή πόλη του Twin Peaks, όπου μία μαζορέτα, η Laura Palmer (Sheryl Lee) δολοφονείται και ο πράκτορας του FBI Dale Cooper (Kyle MacLachlan – ηθοποιός-φετίχ του Lynch) καλείται να βρει το δολοφόνο.
Εντάξει, θα πείτε, τι το ξεχωριστό έχει; Ας αρχίσουμε από τους τίτλους αρχής:
[su_youtube url=”https://www.youtube.com/watch?v=ujDB5ao1JCg”]
Το πραγματικά στοιχειωτικό κομμάτι του Angelo Bandalamenti δίνει τέλεια τον τόνο, σε ένα από τα πιο εικονικά κομμάτια της τηλεοπτικής ιστορίας: δραματικό, υπνωτικό, μυστηριακό.
Το σίγουρο είναι ότι έχει και γ**ω τους καφέδες
Και πάμε τώρα στη σειρά: κατά μία ήταν η πρώτη “σύγχρονη” τηλεοπτική σειρά, ο παππούς της τηλεοπτικής επανάστασης που ζούμε τα τελευταία δέκα χρόνια. Γιατί είναι κάθε άλλο παρά ένα αστυνομικό whodunnit. Σίγουρα η πόλη του Twin Peaks κρύβει πολλά σκοτεινά μυστικά, θέτοντας έναν γοτθικό τόνο στη σειρά. Όμως αυτό που ξεχωρίζει είναι ο διάχυτος σουρεαλισμός, η αίσθηση ότι ταξιδεύεις σε έναν εφιάλτη: υπερβολικοί χαρακτήρες, ένας δολοφόνος που μοιάζει υπερφυσικός (ο μύθος λέει ότι προέκυψε στη σειρά επειδή ένα μέλος του συνεργείου κατά λάθος φαινόταν σε ένα καρέ), μια γριά που της μιλάει ένα κούτσουρο, σκηνοθεσία που παραπέμπει σε κινηματογράφο, όλα όσα θα περιμέναμε από τον David Lynch. Και με μία απίστευτη σκηνοθεσία πολύ μακριά από τις πιο απλές τεχνικές που ως τότε έβλεπες στην τηλεόραση
Το αποτέλεσμα είναι μία σειρά που ακροβατεί ανάμεσα στο αστυνομικό, τη σαπουνόπερα και τον τρόμο (δεν ξεχνάω ότι ο David Lynch μου έχει χαρίσει μία από τις πιο τρομαχτικές στιγμές που έζησα σε κινηματογραφική αίθουσα: να κόβω εισητήριο για να δω το Inland Empire).
Ίσως η πιο κατανοητή σκηνή της ταινίας…
Όλα αυτά κέντρισαν το ενδιαφέρον των τηλεθεατών και τους κόλλησαν στην οθόνη τους για να μάθουν ποιος σκότωσε τελικά τη Laura Palmer. Και αυτό όχι μόνο στην Αμερική. Ακόμα και στην Ελλάδα, που προβλήθηκε νομίζω από την ΕΡΤ1 ως “Ο ύποπτος κόσμος του Τουίν Πηκς” είχε τρομερή απήχηση στο εδώ κοινό – και μιλάμε τώρα για το μακρινό 1990.
Η δεύτερη σαιζόν, όταν πια ο δολοφόνος αποκαλύπτεται και μπαίνει στη σειρά ένας νέος αντίπαλος, αρχίζει να ξεφουσκώνει επικίνδυνα, γίνεται σχεδόν σκιά του εαυτού της, με ένα από τα πιο απρόσμενα τελευταία επεισόδια. Τα λέμε σε εικοσιπέντε χρόνια, λέει στον πρωταγωνιστή και πράγματι, εικοσιπέντε χρόνια μετά έρχεται η τρίτη σαιζόν, σαν τον παππού που έρχεται να δει τα εγγονάκια του.
Υπάρχει και η ταινία-prequel “Fire Walk with me” για όσους θέλουν να (μην) καταλάβουν καλύτερα τη σειρά…
Γιατί επιμένω στο να τη χαρακτηρίζω παππού: είναι απλό, ήταν η πρώτη πραγματικά περίεργη σειρά που όχι μόνο έπαιξε στην τηλεόραση, αλλά αγκαλιάστηκε από το ευρύ κοινό. Όσο παιζόταν ένας Chris Carter πρότεινε στο κανάλι Fox μία παρόμοια σειρά με πράκτορες του FBI που ερευνούσαν παράξενες υποθέσεις – τα The X-files. Χρόνια αργότερα το Lost πάτησε πάνω στο ίδιο μπέρδεμα υπερφυσικού και σαπουνόπερας και έγινε τεράστια επιτυχία.
Ήταν μία σειρά που έσκασε από το πουθενά, έκανε απρόσμενη επιτυχία και ξεφούσκωσε νωρίς, άφησε όμως το σπόρο για αυτό που θα γινόταν η σημερινή τηλεόραση.
