Μεγάλα αναπάντητα ερωτήματα #2

Υπάρχουν πάρα πολλές κατηγορίες ταινιών. Για όλες τις ώρες και για όλα τα γούστα. Ταινίες που στην κατάλληλη στιγμή η κάθε μια έχει κάτι να σου δώσει. Συναίσθημα, συγκίνηση, διασκέδαση, χαλάρωση, τροφή για σκέψη και χίλια δυο αλλά πράγματα που με τη σωστή διάθεση σου χαρίζουν ένα ευχάριστο δίωρο… Έλα όμως που υπάρχει και μια κατηγορία ταινιών που κάθε άλλο παρά ευχάριστες είναι. Γιατί, παρόλο που είναι λογικό να μην αποκομίζεις πάντα από μια ταινία αυτό που θα ήθελες, μερικές φορές είτε λόγω κάστινγκ είτε λόγω στόρι περιμένεις τον ουρανό με τα άστρα αλλά στο τέλος βλέπεις αστεράκια … Κι επειδή πρόσφατα είδα το Nocturnal Animals που για τα δικά μου γούστα ανήκει ολοκληρωτικά σ αυτή την κατηγορία σκεφτόμουν έντονα:

‘Ποιες είναι οι ταινίες που όταν τις είδα όχι μόνο έκλαιγα τα λεφτά του εισιτηρίου στον κινηματογράφο ή τα λεφτά της ενοικίασης αλλά έκλαιγα και για τις δυο ώρες που έχασα απ τη ζωή μου και δε θα τις ξαναβρώ ΠΟΤΕ;’

1. Ο Ναυαγός

Καλά να πάθω… Νόμιζα ότι θα δω το Ροβινσώνα Κρούσο… Αντί γι αυτό είδα έναν με μούσια και μαλλιά σαν τον Βασίλη Τσιβιλίκα στη ‘Θεία μου τη Χίπισσα’ να κάνει παρέα με μια μουντζωμένη μπάλα και ειλικρινά δεν ήξερα πώς να αντιδράσω. Να κάνω το DVD ιπτάμενο δίσκο πετώντας  το απ το παράθυρο ή να κάνω την αδερφή μου ιπτάμενο δίσκο πετώντας την απ το παράθυρο που λύσσαξε να δούμε το ναυαγό;

Ευτυχώς ήρθαν οι πίτσες, αποσπάστηκε η προσοχή μου, αποφευχθήκαν τα χειροτέρα…

2. The book of Eli

Τέτοια μαυρίλα, τέτοιο ψυχοπλάκωμα, τόση κατάθλιψη δεν έχω ξανανιώσει βλέποντας απλά μια ταινία. Δε λέω το θέμα σε προετοίμαζε για το τι θα ακολουθούσε αλλά αυτό που βίωσα ήταν απερίγραπτο. Μ’ έπιασε ένα άγχος για το μέλλον του πλανήτη, για την έλλειψη νερού (που δεν το λες κι απίθανο να συμβεί άμεσα ), για το τι θα αντιμετωπίσουν αργότερα τα παιδιά μας… Τι στα κομμάτια ;;;  Δεν καθόμουνα σπιτάκι μου να πάρω σβάρνα τις ειδήσεις από κανάλι σε κανάλι να πάθω κατάθλιψη με την ησυχία μου και τζάμπα;;;

3. Frozen

Ε ναι… Λιθοβολήστε με… Αλλά αυτό δεν ήταν ταινία. Βιντεοκλίπ ήταν. Ζήτημα να είπαν 100 λέξεις εκτός τραγουδιού. Έλεος δηλαδή. Για τί το περάσατε εδώ; Για τη σκάλα του Μιλάνου; Αλλά δε φταίει κανείς άλλος. Οι αδερφές Μπακάρα φταίνε που είναι όλο φαεινές ιδέες.  Δες το Νατάσα, είναι αριστούργημα Νατάσα… Κάτσε να τους πω κι εγώ το τέλος απ’ το Scandal να μείνουν στον τόπο να δεις ξανακάνουν τον Κουτσογιαννόπουλο;;;

4. Το αστέρι του Βορρά      

Ιεροσυλία!!! Πήραν ένα εξαιρετικό βιβλίο, το πρώτο μέρος της τριλογίας του κόσμου, κι έφτιαξαν μια τραγική, ανεκδιήγητη ταινία. Και δε φταίει ότι δεν ήταν πιστή η μεταφορά από το χαρτί στην οθόνη μιας και μας έδειξαν την υπόθεση του βιβλίου σχεδόν αυτούσια. Δεν κατάφεραν όμως να αποδώσουν την ατμόσφαιρα του υπέροχου αυτού μυθιστορήματος ούτε στο ελάχιστο κι αυτό ήταν όχι μόνο απογοητευτικό αλλά και τρομερά ενοχλητικό.

5. Μνημείων άντρες

Είναι απ’ τις ταινίες που απορώ για το λόγο της ύπαρξης τους. Ούτε τι γινόταν κατάλαβα, ούτε για ποιο λόγο κατάλαβα, ούτε γιατί τη νοίκιασα για να τη δω κατάλαβα… Κι όχι επειδή ήταν δύσκολη σαν ταινία (που μπορεί και να ήταν, χαμπάρι δεν πήρα)  αλλά επειδή ήταν ΒΑΡΕΤΗ!!! Τέτοια αποχαύνωση δεν ξανάπαθα τ’ ορκίζομαι… Πάντως οφείλω να το παραδεχτώ. Σαν πουλάκι κοιμήθηκα μετά το τέλος της ταινίας. Και λίγο στην αρχή της… Και προς τη μέση λίγο… Ε και κάνα δεκάλεπτο στο τέλος. Ίσως γι αυτό να μην πολυκατάλαβα την υπόθεση. Ίσως…