Και ναι λίγες μέρες μας χωρίζουν από την έναρξη της πέμπτης σεζόν του λατρεμένου μου The Walking Dead!!! Έτσι αποφάσισα να μοιραστώ μαζί σας το καταπληκτικό κείμενο της αγαπημένης μου Ιωάννας!
ΤΗΣ ΙΩΑΝΝΑΣ ΜΠΑΚΑΡΑ:
Γιατί; Γιατί; Γιατί τελείωσε;;;;;; Λοιπόν θα είμαι ειλικρινής! Ήταν η πιο ανιαρή σεζόν! Τσούκου τσούκου μας πήγαινε! Κι έρχονται τα δύο τελευταία επεισόδια και από κει που είσαι χυμένος στον καναπέ και βλέπεις το επόμενο επεισόδιο, λιμάροντας παράλληλα και το νύχι μην χάσεις τελείως άσκοπα την ώρα σου, ξαφνικά ανασηκώνεσαι και λες: ”Όπα, κάτι θα γίνει σε αυτό το επεισόδιο, το αισθάνομαι!”.
Να με συγχωρείτε και δεν κράζω καθόλου αδίκως! Υπάρχει λόγος κύριε που μία σειρά έχει τόσους ήρωες. Θες να σου πω γιατί; Για να εναλλάσσονται οι σκηνές και να μη βλέπουμε συνεχώς το ίδιο άτομο!!! Στην τέταρτη σεζόν μας πήγαινε επεισόδιο και χαρακτήρα. Ε μα έλεος! Στο σημείο αυτό θα ήθελα να προειδοποιήσω όποιον δεν έχει τελειώσει τη σεζόν να μην συνεχίσει το διάβασμα γιατί υπάρχει κίνδυνος spoilerιάς! Εκτός βέβαια αν είναι φυσιολογικός άνθρωπος και δεν δίνει δεκάρα αν spoilerιαστεί ή όχι!!!
Θα αναφερθώ στις τέσσερις καλύτερες σκηνές, κατ’ εμέ, των τελευταίων επεισοδίων. Η μία, ok, είναι και η πιο πολυσυζητημένη της σεζόν, το περίφημο ”Look at the flowers Lizzie”. Η μικρή Lizzie επιτέλους σκοτώνεται, γιατί πολλά μας τα ‘χε κάνει. Ήταν γύρω στα 11 με μυαλό 5χρονου! Ζόμπι ήταν αγαπούλα μου, όχι οι φιλενάδες σου απ’το δημοτικό. Όχι δεν μπορείς να παίζεις μαζί τους, όχι δεν μπορείς να τα ταίζεις και όχι, δεν μπορείς να σκοτώσεις τους πάντες για να αποδείξεις ότι είναι άκακα. Ποιος σου φταίει και σένα τώρα; Φυσικά ουδείς δεν λυπήθηκε που μας άφησε χρόνους, γιατί όλοι ζούσαμε με το αγχος τι βλακεία θα κάνει σε αυτό το επεισόδιο το σκατό; Ούτε μισό σχόλιο δεν διάβασα που να λέει πόσο κρίμα ή γιατί; Αντιθέτως χαρακτηρισμοί όπως ”stupid little shit” ή ”need a babysitter?call lizzie!” κυριαρχούσαν. Δεν τους φτάνουν όλα τα προβλήματά τους σε αυτή τη σειρά, έχουν να σκέφτονται και τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών! Μα δηλαδή…ΕΝΤΑΞΕΙ! Γιατί τι μήνυμα θα πάρουν τα παιδιά αν κάνω την τάδε πράξη που υστερεί ανθρωπιάς; Μα αν δεν την κάνεις θα στερηθείς ανθρωπιάς έτσι κι αλλιώς γιατί θα ζομποποιηθείς!
Οk, πάμε στη δεύτερη. Λίγο ρομαντικούλα (και λίγο απιστευτούλα, αλλά who cares), γιατί το ρομάντσο δεν λείπει στο Walking Dead τι νομίζατε; Ελπίζω όχι αυτό που νόμιζε και η αδερφή μου, ότι παίζουν μόνο ζόμπι στη σειρά! Μετά το χαμό που έγινε στην φυλακή με τον Governor (που κακό χρόνο να ‘χει) το γλυκανάλατο ζευγαράκι μας Glenn & Maggie χωρίστηκαν. Και πέρασαν δια πυρός και σιδήρου για να ξαναβρεθούνε. Εκεινός ο Glenn…ok, εγώ θα είχα πεθάνει 100 φορές!
Αλλά έντάξει τώρα, βασικός πρωταγωνιστής τι να λέμε…Ακόμα περισσότερο βέβαια απ’τη σκηνή που ξαναβρήκε ο ένας τον άλλο, μου άρεσε το σημείο όπου ο Glenn βλέπει το πρώτο μήνυμα στον τοίχο που του είχε γράψει η Maggie, με αίμα ζόμπι (cute), και καταλαβαίνει ότι ζει και τον ψάχνει και αρχίζει να τρέχει, παρ’όλη την κούραση που είχε ο άνθρωπος, προς το σημείο που θα τον περίμενε, δηλαδή στον τερματικό σταθμό (terminus), ”those who arrive, survive” ναι ναι…καλά!
Η τρίτη…πωωωω, η τρίτη ήταν σκηνάρα! Ένα γκρουπ επιζώντων την ”πέφτει” σε Rick, Michonne και Carl (τρελοί θα ήταν). Ωστόσο εκείνοι ήταν πολλοί περισσότεροι και καθώς τους πιάσανε και λίγο στον ύπνο, δεν ήταν και πολλά που μπορούσαν να κάνουν! Ο Daryl (ΘΕΟΣ) ήταν μαζί με αυτό το γκρουπ γιατί είχε μείνει μόνος του και δεν θα τα κατάφερνε για πολύ καιρό έξω από κάποιο γκρουπ. Προσπάθησε να τους βοηθήσει λέγοντας στον αρχηγό του γκρουπ να μην τους πειράξει, αλλά τι το ‘θελε κι αυτός, όχι απλά δεν τον άκουσαν αλλά τον πλάκωσαν και στο ξύλο. Φτωχέ μου Daryl… Το μάτι βεβαίως του πρωταγωνιστή άρχισε να γυρνάει επικίνδυνα τη στιγμή που είδε το γιο του, τον Carl, να είναι στα χέρια ενός από την άλλη ομάδα και να τον χτυπάει. Ήταν βέβαιο πως θα τους σκότωναν όλους. Κάπου εκεί, μην μπορώντας να κουνηθεί με κάποιον τρόπο είδαμε τι μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος για να επιβιώσει ο ίδιος και οι άνθρωποι που αγαπάει. Με μία δαγκωματιά τον άφησε…σέκο! Και αφού τους σκοτώνουν όλους καλά καλά, έρχεται ξανά το ζήτημα της ”σωστής” διαπαιδαγώγησης. Γιατί ο Carl αντί να πει: ” Ουάου, τι έκανε ο πατέρας μου είναι ο Σούπερμαν!”, ήταν σε φάση…”Δεν το πιστεύω ότι θα έκανε ποτέ κάτι τόσο άγριο ο πατέρας μου.” Μα και τι ήθελες να κάνει δηλαδή;;; Φυσικά το πιο σημαντικό είναι ότι ο Daryl βρήκε κάποιους από την ομάδα, γιατί κόντευε να πάθει κατάθλιψη το πουλάκι μου και δεν θα το άντεχα!
Εννοείται ότι η σεζόν δεν τελειώνει χαρούμενα, γιατί όταν φτάνουν στον τερματικό σταθμό, που υποτίθεται θα ήταν καταφύγιο για τους επιζώντες, τους αιχμαλωτίζουν και τους κλειδαμπαρώνουν σε ένα βαγόνι, μαζί με άλλους που βρίσκονταν εκεί πριν από αυτούς. Ανάμεσα σε αυτους…οι Glenn και Maggie! Το μόνο καλό είναι ότι έχουν αρχίσει να μαζεύονται σιγά σιγά, γιατί είχαν διασκορπιστεί, είπαμε, λόγω Governor. Και εκεί πέφτει η τελευταία ατάκα…Προβλέψιμη μέχρι αηδίας, αλλά ήθελες απλά να την ακούσεις! Καλά…εγώ ήθελα να την ακούσω! ”Θα νιώσουν πολύ ηλίθιοι όταν το καταλάβουν” Ρωτάει και ο άλλος, καινούριος ακόμα στην ομάδα (γατάκι), ”να καταλάβουν ποιο πράγμα;”. Γρήγορα κόντινα σε Carl, Michonne, Glenn, Maggie, Daryl, και τελευταίο κοντινό πλάνο σε Rick (duuuh), ο οποίος λέει: ”ότι τα έβαλαν με τα λάθος άτομα”. Να το πω και στ’ αγγλικά γιατί έχει άλλη χάρη; ”They ‘re screwing with the wrong people!”
Ε μα έτσι είναι όπως και να το κάνουμε! Βλέπεις κάτι, μία σειρά, μία ταινία, τη θες την υπερβολή σου! Τι να το κάνω εγώ το αληθοφανές; Εγώ θέλω να ταυτιστώ με μία Michonne – samurai, με ένα Daryl – the archer, απλά πράγματα, καθημερινά!
