Written by 11:44 pm Reviews, Βιβλία Views: 2

Review: Το ομορφότερο τέλος στον κόσμο

Δέκα χρόνια πριν την έχασε.

Σήμερα θα ανακαλύψει πως είναι ζωντανή.

Ο άντρας της θα του ζητήσει να την ξαναβρεί…

Ο Χρήστος Πάλλης στα είκοσι δύο του δεν είχε κανέναν δίπλα του και τίποτα που να τον γεμίζει. Σ’ ένα ταξίδι στα Χανιά γνώρισε τυχαία τη Μαριάννα Πετράκη, ερωτεύτηκαν τρελά και πέρασαν δύο μαγικά χρόνια, ώσπου η Μαριάννα σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό.

Σήμερα, δέκα χρόνια αργότερα, ο Χρήστος είναι –κόντρα στη θέλησή του– πασίγνωστος ιδιωτικός ντετέκτιβ. Συγκατοικεί με έναν τεμπέλη σκύλο και με μια έφηβη που έσωσε από πολύ δύσκολες συνθήκες και η προσωπική του ζωή είναι ανύπαρκτη – δε θέλησε να την ξαναφτιάξει ποτέ. Του αρκεί να θυμάται τη Μαριάννα.

Μέχρι που την πόρτα του γραφείου του χτυπάει ο εκπρόσωπος ενός εφοπλιστή. Του δείχνει τη φωτογραφία της γυναίκας του αφεντικού του, η οποία έχει εξαφανιστεί.

Η γυναίκα στη φωτογραφία είναι η Μαριάννα.

Η άποψή μου:

Όταν πήρα στα χέρια μου το νέο βιβλίο του Πολυχρόνη Κουτσάκη «Το ομορφότερο τέλος στον κόσμο», από τις Εκδόσεις Πατάκη, ήμουν σίγουρη ότι θα ζούσα άλλη μια ενδιαφέρουσα αναγνωστική εμπειρία και δεν διαψεύστηκα.

Η ιστορία αφορά τον Χρήστο Πάλλη, γνωστό ιδιωτικό ερευνητή και την προ πολλού χαμένη αγαπημένη του, Μαριάννα. Ο Χρήστος και η Μαριάννα γνωρίζονται φοιτητές στα Χανιά και διατηρούν δεσμό για δύο χρόνια, μέχρι τον χαμό της σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Ο Χρήστος, δέκα χρόνια μετά και ενώ έχει γίνει γνωστός, εξακολουθεί να ζει καταρρακωμένος με την ανάμνησή της. Ώσπου στην πόρτα του γραφείου του εμφανίζεται ένας άγνωστος και του αναθέτει να ψάξει για την γυναίκα ενός πλούσιου ατόμου, που εξαφανίστηκε. Και η γυναίκα αυτή δεν είναι άλλη από την «νεκρή» Μαριάννα.

Το τι θα ακολουθήσει στην συνέχεια θα σας έλεγα να το διαβάσετε, γιατί πρόκειται να γίνεται θεατές μια κινηματογραφικής πλοκής, που θα σας ταξιδέψει στην Κρήτη και συγκεκριμένα στα σοκάκια των Χανίων, όπου ξετυλίγεται η ιστορία, με απίστευτο μυστήριο, μυστικά, ψέματα, δράση και αρκετούς φόνους. Οι κεντρικοί χαρακτήρες, πέραν του Χρήστου, είναι μπλεγμένοι σε έναν ατέλειωτο ιστό ψεμάτων, με τον καθ’ένα να κρατάει μια άκρη του και τον Χρήστο να πρέπει να τις πιάσεις όλες, μία προς μία, και να φτάσει στον πυρήνα της αλήθειας.

Είναι εκπληκτικό το πώς όλοι οι χαρακτήρες, σχετικοί με την υπόθεση ή και όχι, έχουν τελικά το μερίδιό τους στην ιστορία. Στα βιβλία του Πολυχρόνη Κουτσάκη δεν υπάρχουν «σχετικοί» και «άσχετοι» χαρακτήρες, όλοι τους κρατούν και από ένα κομμάτι του παζλ και το συγκεκριμένο βιβλίο δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση. Χαρακτήρες υπάρχοντες, είτε μόνο σαν αναφορά, παίζουν το δικό τους ρόλο στην εξέλιξη της ιστορίας και άλλοτε περιπλέκουν ή ξετυλίγουν το κουβάρι, οδηγώντας στο μπέρδεμα ή στην λύση της υπόθεσης.

Θα έλεγα ότι ο κ. Κουτσάκης έχει ένα δικό του ιδιαίτερο τρόπο γραφής, αλλά δεν έχω ακόμα προσδιορίσει επακριβώς τι εστί «Πολυχρόνης Κουτσάκης Στυλ». Ίσως είναι ο τρόπος που συνδυάζει το αστυνομικό, το κοινωνικό και το ερωτικό στοιχείο. Ίσως οι χαρακτήρες του και ο τρόπος που λειτουργούν, σκέφτονται και μιλάνε. Ίσως το γεγονός ότι όλα τα στοιχεία του βιβλίου είναι τόσο καλά μελετημένα, μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια και ο διαμοιρασμός τους είναι τόσο πετυχημένος, ανάλογα με το άτομο και την ιδιοσυγκρασία του. Ίσως ότι μέσα στην δράση και τις δύσκολες στιγμές των χαρακτήρων βρίσκεις γερές δόσεις χιούμορ και σαρκασμού. Πολλά τα ίσως, ένα όμως το σίγουρο: τα βιβλία του Πολυχρόνη Κουτσάκη είναι μοναδικά και τα αναγνωρίζεις κάθε φορά.

Φυσικά, δεν είμαι η πρώτη που χαρακτηρίζει τα βιβλία του βιβλία «νουάρ», αφού έχουν όλα τα χαρακτηριστικά ενός νουάρ αστυνομικού βιβλίου και όπως προείπα, έχουν αρκετή δόση κυνισμού, σαρκασμού, αλλά και ερωτισμού. Ο συγγραφέας έχει την τάση να περνάει τους ήρωές του από το μικροσκόπιο και να βγάζει στην επιφάνεια τα κρυφά και τα ανομολόγητα και να τους αναγκάζει να αυτοσαρκάζονται. Ο Χρήστος είναι ένας κλασικός τέτοιος χαρακτήρας, με απίστευτες και ατέλειωτες ατάκες, που μερικές φορές σε κάνουν να χαμογελάς και άλλες να νοιώθεις το βάθος των συναισθημάτων και του πόνου του.

Η πένα, τώρα, του Πολυχρόνη Κουτσάκη είναι κι αυτή εξαιρετική και πολυσχιδής. Μπορεί ο συγγραφέας να γράφει ένα αστυνομικό μυθιστόρημα, αλλά πολύ εύκολα τα έργα του κατατάσσονται και σε άλλες κατηγορίες ή υποκατηγορίες, αφού αναφέρονται σε κοινωνικά, πολιτικά, οικογενειακά και προσωπικά ζητήματα. Οι ιστορίες του αποτυπώνουν, με γλαφυρότητα, τον παλμό της εποχής, της νεολαίας και της κοινωνίας ολόκληρης και αρκετές φορές φανερώνουν την ασχήμια και την κακία των ανθρώπων.

Αλλά πρόκειται για μια πολύ όμορφη ιστορία, που εκτός από την ασχήμια αυτή, μας δείχνει και την άλλη πλευρά… αυτή δύο ερωτευμένων ανθρώπων, που μέσα από δυσκολίες και προκλήσεις θα ζήσουν το δικό τους «ομορφότερο τέλος στον κόσμο».

[yasr_overall_rating]

Το βιβλίο θα το βρείτε εδώ: http://www.patakis.gr/viewshopproduct.aspx?id=751034

 

Visited 2 times, 1 visit(s) today
Close