H Ρόζαλιν Τέρλινγκτον επιστρέφει στον τόπο της ύστερα από 12 χρόνια παραμονής στην Αγγλία, αποφασισμένη να εκδικηθεί τον άντρα που οδήγησε την αγαπημένη μητέρα της και μοναδική της συγγενή στην αυτοκτονία, παίρνοντας πίσω την περιουσία που δικαιωματικά της ανήκει. Θα τα καταφέρει ή κάτι άλλο πιο δυνατό απ’ την εκδίκηση θα φωλιάσει τελικά στην πληγωμένη της καρδιά;
Ένας μεγάλος έρωτας, ένας γάμος και μια συγγενής που δεν περίμενε ποτέ, ήρθαν για να ταράξουν τα σχέδιά της. Η τελική απόφαση είναι δική της! Θα επιλέξει τον δρόμο της καρδιάς ή εκείνον της εκδίκησης;
Κείμενο – Επιμέλεια : Αγγελική Κατσιμάρδου
Διαβάζοντας το βιβλίο «Διχασμένη καρδιά», της Αγγέλικας Μάσι, από τις Εκδόσεις Πηγή, έχω να πω ότι… διχάστηκα λίγο.
Πρόκειται για ένα ρομαντικό μυθιστόρημα, τοποθετημένο (ίσως) στις αρχές του 19ου αιώνα στην Αγγλία. Η Ρόζαλιν Τέρλγκτον γυρίζει αποφασισμένη στο Λονδίνο να εκδικηθεί τον θάνατο της μητέρας της. Θεματολογικά είναι το είδος των μυθιστορημάτων που αγαπώ πολύ. Αγγλία, 19ος αιώνας, και θέματα έρωτα και εκδίκησης.
Θα αναφερθώ, όμως, σε κάποια «θέματα» που είχε το βιβλίο. Σε κάποιες αστοχίες σχετικά με την περιουσία της χήρας, το παρελθόν του πατέρα, και την εικόνα της νέας γυναίκας, ερχόμενη από την Αμερική, με χρήματα. Καταστάσεις όλες που θα την καθιστούσαν άμεσα απορριπτέα από την καλή κοινωνία του Λονδίνου. Από την άλλη, έχουμε δει πολλές φορές και σε πολλά, ανάλογα βιβλία να θεωρούν τις πλούσιες ηρωίδες λίγο «εκκεντρικές» και να τις κάνουν δεκτές. Μάλλον, λίγο «δίκοπο μαχαίρι» μου φάνηκε όλο αυτό.
Επίσης, να επισημάνω ότι – από τις ενδυμασίες και την περιγραφή του περιβάλλοντος – ότι το βιβλίο ενδεχομένως να αναφέρεται στις αρχές του 19ου αιώνα, αφού η συγγραφέας δεν θέτει ακριβές χρονικό πλαίσιο στην ιστορία.
Από την άλλη, πρόκειται για ένα βιβλίο, με βατό γράψιμο, καλή ροή και εύκολο-ανάγνωστο. Θα το πάρεις στα χέρια σου και δεν θα σε κουράσει. Θα το διαβάσεις γρήγορα και δεν θα καταλάβεις πότε θα φτάσεις στο τέλος του. Η ιστορία πολύ ωραία και με όλα τα «φόντα» να γίνει δυνατή, εάν αναπτύσσονταν περισσότερο.. Δυστυχώς – για μένα – μόλις άρχισα να την απολαμβάνω, τελείωσε.
Θεωρώ ότι έμειναν ανεκμετάλλευτες πολλές σκηνές. Η συγγραφέας θα μπορούσε να δώσει πολλά σε σχέση με την ίδια την ιστορία, αλλά και τους χαρακτήρες της. Διάβαζα και κάθε φορά σκεφτόμουν πως θα ήθελα να δω περισσότερα πράγματα, σκέψεις, καταστάσεις, διαλόγους και, συναισθήματα. Πολλά πράγματα δόθηκαν σχετικά επιφανειακά και βιαστικά, όπως η βιαστική αποδόμηση του χαρακτήρα του ήρωα, ή η παράδοση της ηρωίδας στα χέρια του. Θα ήθελα να δω να αναπτύσσονται περισσότερο τα ψυχογραφήματα των ηρώων και ευρύτερο στήσιμο της ιστορίας.
Γενικώς, ήταν μια πολύ ωραία ιστορία, αλλά… λίγη. Έχουμε δει πολλές φορές βιβλία που φλυαρούν και θα έπρεπε να είναι μικρότερα σε μέγεθος, αλλά πρώτη φορά διάβασα βιβλίο που μου έλειψαν σελίδες. Το διάβασα και έφυγε τόσο γρήγορα και δεν μου έφτασε. Ήθελα κι άλλο. Εάν η συγγραφέας αποφασίσει, κάποια στιγμή, να το αναπτύξει περισσότερο θα ήμουν από τους πρώτους που θα το αναζητούσα. Για την ακρίβεια, μένω με την ελπίδα ότι η κα. Μάσι θα ήθελε να το ξαναγράψει με περισσότερες λεπτομέρειες, ώστε να μπορέσω να το απολαύσω περισσότερο.
Ο άνθρωπος πάντα ελπίζει…
Το βιβλίο θα το βρείτε εδώ: https://iwrite.gr/bookstore/dixasmeni-kardia/
[…] Review: Διχασμένη Καρδιά […]