“Η άγνωστη δίπλα μου”
Κωνσταντούρου Μαρία
«Όσο μεγαλώνει η ηλικία, τόσο μικραίνουν τα όνειρα. Το σεντούκι του χρόνου στενεύει και δεν τα χωράει όλα μέσα».
Σοφά λόγια. Αληθινά. Όμως η Μελίνα ήταν νέα ακόμα και το δικό της το σεντούκι ξεχείλιζε από όνειρα.
Για να τα πραγματοποιήσει, αποφασίζει να εγκαταλείψει την Αθήνα και όσα την πονούσαν εκεί και να κάνει μια καινούρια αρχή μακριά, σε ένα πανέμορφο ορεινό χωριό της βορειοδυτικής Ελλάδας. Αλλά, όπως κάθε τόπος, έτσι και το Αιθερικό είχε τα δικά του μυστικά, τις δικές του πληγές, τα δικά του φαντάσματα…
Μια παράξενη παρουσία που ο καθένας προσπαθούσε να εξηγήσει σύμφωνα με τους προσωπικούς του ορίζοντες και τις ψυχικές αντοχές του…
Μια δυνατή φιλία που λύγισε κάτω από το βάρος μιας αναπόδεικτης προδοσίας…
Ένα βαρύ μυστικό που καταδικάστηκε σε απροσπέλαστα σκοτάδια…
Ένας ξαφνικός θάνατος που ποτέ δε βρήκε τη δικαίωση που του άξιζε…
Και έρωτες… Έρωτες δυνατοί, τρυφεροί, απελπισμένοι, εμμονικοί… Έρωτες που ο καθένας τους ζητούσε τη δική του αχτίδα ήλιου για να ανθίσει στο φως της ζωής…
Κείμενο: Αγγελική ΚατσιμάρδουΕπιμέλεια : Άρτεμις Βελούδου Αποκότου
Κάθε φορά, που διαβάζω το νέο βιβλίο της Μαρίας Κωνσταντούρου, είμαι σίγουρη ότι αυτό είναι το καλλίτερο από όλα τα προηγούμενα της και ότι δύσκολα θα γράψει κάτι ανώτερο. Αυτό ακριβώς πίστευα, όταν ξεκίνησα να διαβάζω το «Η άγνωστη δίπλα μου», ενθυμούμενη το περυσινό της «Μια ανάσα μακριά», που με είχε ενθουσιάσει. Φυσικά, για άλλη μια φορά έκανα λάθος.
Ούσα ακόμη στην αρχή, διαπίστωσα ότι πρόκειται για ένα εξαιρετικό και πολυσύνθετο βιβλίο, που συνδυάζει το φανταστικό με το μυστήριο, αλλά και το αισθηματικό. Με λίγα λόγια, ικανοποιεί, ταυτόχρονα, πολλά γούστα.
Η Μελίνα, η ηρωίδα μας, βγαίνοντας από μια προβληματική σχέση και μετά από κάποια τραγικά γεγονότα της ζωής της, αποφασίζει να κάνει το μεγάλο βήμα και να μετακομίσει στην επαρχία. Αγοράζει ένα παλιό σπίτι, που, όμως, το συνοδεύουν φήμες για φαντάσματα. Εδώ η συγγραφέας πλέκει ένα ενδιαφέρον και έξυπνο σκηνικό, που μπερδεύει ήρωες και αναγνώστες και τους αποπροσανατολίζει. Δίνει, όμως, σιγά σιγά, αρκετά στοιχεία για το μυστήριο, που καλύπτει αυτό το φάντασμα. Αποκαλύπτει όσα είναι εντελώς απαραίτητα, αλλά με τέτοιον τρόπο, που εύκολα οδηγείσαι σε λάθος συμπεράσματα και εάν τα ακολουθούσες προσεχτικά από την αρχή, θα είχες φτάσει σε άλλα, διαφορετικά. Υπάρχει ή δεν υπάρχει φάντασμα; Μήπως, τελικά, υπάρχει κάποιος, εντελώς ζωντανός, που κρύβεται πίσω από τα γεγονότα, που ταλανίζουν την ηρωίδα;
Εξαιρετικοί, επίσης, και οι περιφερειακοί χαρακτήρες, που πλαισιώνουν την ηρωίδα και που η συγγραφέας χρησιμοποιεί για να πει μεγάλες αλήθειες, να ψυχολογήσει καταστάσεις, συμπεριφορές, αποφάσεις. Αποφάσεις, που μπορούν να αποδειχθούν είτε λάθος, είτε σωστές και να καταστρέψουν ή να χτίσουν ζωές. Η κυρία Κωνσταντούρου, βάζει στο μικροσκόπιο τις σχέσεις των ανθρώπων – προσωπικές, ερωτικές, φιλικές, οικογενειακές – και συνθέτει εξαιρετικά ψυχογραφήματα. Πολλές φορές, φτάνουν κάποια τραγικά γεγονότα, για να μας αποκαλύψουν, πεντακάθαρα, την πορεία της ζωής μας, τις σχέσεις μας με τους γύρω μας, αλλά, πάνω απ’όλα, τον εαυτό μας.
Και το μυστήριο καλά κρατεί. Στην πορεία, εκτός από το μυστήριο του φαντάσματος, έρχεται να προστεθεί και ο θάνατος μιας κοπέλας. Ένας θάνατος, που τάραξε και ανέτρεψε ζωές, άλλαξε πορείες, έκλεισε καρδιές, περιόρισε φιλοδοξίες, συμβίβασε. Τι ρόλο παίζει αυτός ο θάνατος στην ζωή της Μελίνας; Ποια η σχέση της νεκρής κοπέλας με το φάντασμα; Ποιος είναι ο ρόλος του μυστηριώδη γείτονα; Από ποιόν κινδυνεύει η Μελίνα;
Και ανάμεσα από ατυχήματα, φαντάσματα, θανάτους και μυστήριο ανθίζει ο έρωτας. Έρωτας δυνατό, έρωτας απρόσμενος, έρωτας απαγορευμένος. Έρωτας, που δίνει δύναμη και οδηγεί την Μελίνα και το αντικείμενο του πόθου της, τον Νότη να παλέψουν, να κλείσουν τις πληγές του παρελθόντος και να νικήσουν τον αόρατο εχθρό.
Φυσικά, η συγγραφέας, δεν επρόκειτο να το κάνει τόσο εύκολο και για εμάς, αλλά και για την ηρωίδα. Μετακόμισε σε ένα μικρό χωρίο, βρήκε τον μεγάλο έρωτα, νίκησε τους κακούς και έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλλίτερα. Όχι! Γιατί η τελική επιλογή για την Μελίνα θα είναι δύσκολη. Ναι, υπάρχει το αίσθημα για τον Νότη, αλλά ο Νότης είναι εκτός ορίων. Και εδώ κάνει την εμφάνισή του, από το παρελθόν, ο Λεωνίδας, κεντρικό πρόσωπο ενός ερωτικού τριγώνου, που έπαιξε και θα παίξει καθοριστικό ρόλο στην διαλεύκανση του θανάτου της παλιάς αγαπημένης του Νότη, της Θεώνης.
Η κυρία Κωνστατούρου, μέσα από μια σειρά έμμεσων συγκρίσεων μεταξύ των δύο διεκδικητών για την καρδιά της Μελίνας, ζυγίζει τις αποφάσεις ζωής, που παίρνουμε και τις κρίνει, με γνώμονα τα θέλω μας ή τα πρέπει. Η Μελίνα πρέπει να αποφασίσει τι πραγματικά θέλει στην ζωή της. Τον απόλυτο έρωτα ή την ηρεμία; Την πάλη ή τον συμβιβασμό;
Τέλος, θεωρώ περιττό να αναφερθώ στην πένα της κυρίας Κωνσταντούρου, που, για πολλοστή φορά, αποδεικνύει την δύναμή της. Η Μαίρη Κωνσταντούρου το κατέχει το θέμα καλά. Ξέρει τι θέλει να πει και πώς να το γράψει. Πώς να τοποθετήσει τις κατάλληλες λέξεις στην σωστή σειρά και να μαγέψει τον αναγνώστη. Να τον ταξιδέψει, να τον προβληματίσει, να τον βάλει σε συλλογισμό, να τον κάνει να αμφισβητήσει, αλλά και να χαλαρώσει και να απολαύσει το αποτέλεσμα.
Δεν θα πω, λοιπόν, ότι «Η άγνωστη δίπλα μου» είναι το καλλίτερο πόνημα της κυρίας Κωνσταντούρου, διότι, είμαι σίγουρη, ότι και πάλι θα με διαψεύσει.
[yasr_overall_rating]
