Σήμερα διαβάζουμε το βιβλίο “Ακαταμάχητος Εραστής” της Sarah MacLean, από τις εκδόσεις Elxis
Κείμενο: Μαρία Μπακάρα
Επιμέλεια: Χρύσα Βασιλείου
Το βιβλίο “Ακαταμάχητος Εραστής” της Sarah MacLean είναι το δεύτερο μέρος της τετραλογίας ‘The Rules of Scoundrels’ ή ‘Γοητευτικοί Αριστοκράτες’, όπως μεταφράστηκε στη χώρα μας. Tους πρωταγωνιστές του τους συναντήσαμε ήδη στο πρώτο βιβλίο της σειράς, του οποίου μάλιστα ο επίλογος είναι η αρχή του πρώτου κεφαλαίου -και όχι του προλόγου- αυτού του βιβλίου.
Η λαίδη Φιλίπα Μάρμπερι έχει δεκαπέντε μέρες ελευθερίας μέχρι να παντρευτεί τον απολύτως κατάλληλο και αξιόλογο λόρδο Κάλσον. Αποφασίζει λοιπόν να αφιερώσει τις τελευταίες της στιγμές ως ανύπαντρης στο να μάθει όλα αυτά που η ευφυέστατη φύση της και ο παράξενος χαρακτήρας της θεωρεί ότι δεν της επέτρεψαν μέχρι τώρα. Προκειμένου να το κάνει αυτό, ζητάει τη βοήθεια του Κρος, συνεργάτη του γαμπρού της, μαρκησίου του Μπορν -πρωταγωνιστή του πρώτου βιβλίου της σειράς “Αμετανόητος Εργένης”- ώστε να βιώσει όλα αυτά που πιστεύει ότι χρειάζεται για να γίνει σωστή σύζυγος και μητέρα. Ο Κρος, με το αινιγματικό παρελθόν και τη σκοτεινή ζωή, δεν έχει καμία πρόθεση να βοηθήσει σε οτιδήποτε τη νεαρή Φιλίπα. Γνωρίζει πως η συναναστροφή μαζί του μόνο προβλήματα μπορεί να της δημιουργήσει. Άλλωστε, δε θα μπορούσε ποτέ να επικοινωνήσει με αυτή την τόσο άχαρη και παράξενη νεαρή, η οποία του προκαλεί εκνευρισμό. Όμως οι συνεχείς τσακωμοί τους και η επιμονή της Φιλίπα τον γοητεύουν και τον γεμίζουν απαγορευμένα συναισθήματα. Γιατί η νεαρή λαίδη σε λίγες μέρες παντρεύεται έναν αξιοπρεπή λόρδο και όχι έναν εγκληματία.
Ομολογώ πως η ανάγνωση του πρώτου βιβλίου της σειράς με έκανε να γνωρίσω την πένα της Sarah MacLean. Ωστόσο, η ιστορία του “Αμετανόητος Εργένης” σε καμία περίπτωση δεν ήταν τόσο ενδιαφέρουσα όσο αυτή στο δεύτερο βιβλίο της σειράς. Ο Κρος είναι ένας από τους καλύτερους λογοτεχνικούς ήρωες που έχω διαβάσει ποτέ μου και η προσωπική του ιστορία, γεμάτη πόνο και σκοτάδι, αποτελεί ένα αξιόλογο και εξελικτικό ψυχογράφημα για τη ζωή ενός άσωτου υιού και τις συνέπειες των ανώριμων επιλογών του.
Ο πραγματικός λόγος όμως για να διαβάσει κάποιος τον “Ακαταμάχητο Εραστή”, η αιτία που πιθανολογώ ότι θα μείνει αξέχαστο σε όλους τους αναγνώστες του συγκεκριμένου λογοτεχνικού είδους το συγκεκριμένο βιβλίο, είναι η υπέροχη Φιλίπα. Σπάνια συναντάς ηρωίδα τόσο αφόρητα ειλικρινή, με κοφτερή γλώσσα, έξυπνη ατάκα, αυτοσαρκασμό, χωρίς περιττές σοβαροφάνειες και επιτηδευμένες κινήσεις. Ο συνδυασμός της με τον Κρος, η χημεία τους και ο απόλυτος τρόπος με τον οποίο ο ένας συμπληρώνει τον άλλον νομίζω πως είναι οι καλύτεροι λόγοι για να διαβάσουμε αυτή την υπέροχη ιστορία. Η ιστορία τονίζει τη θέση της γυναίκας τον 19ο αιώνα και αναδεικνύει την έμφυλη ανισότητα που επικρατούσε εκείνη την εποχή. Στο συγκεκριμένο βιβλίο, η συγγραφέας επικεντρώνεται περισσότερο στο ζήτημα της εκπαίδευσης και των ίσων επαγγελματικών ευκαιριών· η Φιλίπα είναι ερευνήτρια και έχει όνειρο ζωής να σπουδάσει, αλλά και ο Κρος την αντιλαμβάνεται ως ίση, θαυμάζοντας τον επιστημονικό τρόπο με τον οποίο αναλύει την πραγματικότητα.
Η πένα της MacLean είναι -όπως πάντα- εξαιρετική. Μας ταξιδεύει με τις άμαξες στους δρόμους εκείνης της εποχής, μας μεταφέρει στα σκοτεινά μονοπάτια της ακόλαστης χαρτοπαικτικής λέσχης “Έκπτωτος Άγγελος” και μας προκαλεί να ανακαλύψουμε μέχρι πού είναι ικανή να φτάσει μια αθώα διοπτροφόρα ντεμπιντάντ για να κερδίσει την καρδιά του αγαπημένου της, χωρίς να χάσει την πολυπόθητη ανεξαρτησία της.
